Πανίκος Κωνσταντίνου
Πολλά λεφτά έχουν πέσει στο ποδόσφαιρο μας με αποτέλεσμα νέες δυνάμεις να εμφανίζονται στο προσκήνιο μειώνοντας την ποιοτική απόσταση τους από τις παραδοσιακές και σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνώντας τες. Παρά την κυριαρχία του ΑΠΟΕΛ τα προηγούμενα χρόνια (10 τίτλους σε 13 χρόνια), εντούτοις άλλαζε συχνά ο πρωταθλητής. Από το 1934 λίγες ήταν οι περιπτώσεις που ομάδες κυριάρχησαν για πολλά χρόνια. Η Ομόνοια κατέκτησε 13 τίτλους σε 16 χρόνια (1975-1989) και δύο μικρότερες, με τον ΑΠΟΕΛ να μετρά πέντε συνεχόμενους τίτλους από το 1936 μέχρι το 1940 και την Ανόρθωση επίσης πέντε κατακτήσεις σε έξι χρόνια (1995-2000).
Σε αυτές τις 82 διοργανώσεις, τον τίτλο πανηγύρισαν δέκα ομάδες. Κάποιες σήμερα δεν υπάρχουν (Τσετίν Καγιά, Τραστ) και κάποιες ενοποιήθηκαν (ΠΟΛ-ΕΠΑ). Δεν ξέρω αν ο αριθμός των δέκα σε κάποιους φαντάζει μικρός (σε μένα καθόλου) επειδή για παράδειγμα στην Αγγλία κατέκτησαν τον τίτλο 24 ομάδες ή στην Ολλανδία 29 ομάδες! Εντυπωσιακό αριθμός ε! Παραπλανητικός, συμπληρώνω. Από το 1959 μόνο δύο φορές δεν τον κατέκτησε κάποια εκ των Άγιαξ, Φέγενορντ ή Αϊντχόφεν.
Ο αριθμός δέκα που πανηγύρισαν πρωτάθλημα στην Κύπρο είναι ένδειξη του ανταγωνισμού. Τα τελευταία 15 χρόνια πρωταθλητές αναδείχθηκαν πέντε διαφορετικές ομάδες (ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια, Ανόρθωση, ΑΕΛ, Απόλλων). Αντίθετα πέντε πρωταθλητές είχε η Πορτογαλία σε όλη την ιστορία του ποδοσφαίρου της. Μία φορά πανηγύρισε η Μπελενένσες (1946) και μία η Μποαβίστα (2001) τους υπόλοιπους κατέκτησαν Μπενφίκα, Σπόρτιγκ και Πόρτο. Στη Σκωτία από τα 126 πρωταθλήματα μόλις τα 19 ξέφυγαν της Σέλτικ και της Ρέϊντζερς, το τελευταίο ήταν από την Αμπερντίν το 1985. Στην Τουρκία το ίδιο, σπανίως ξεφεύγει από την τριάδα Γαλατά, Φενέρ και Μπεσίκτας. Έχασαν όλα κι’ όλα, επτά από την Τραμπζονσπόρ, ένα από την Μπασάκσεχίρ και ένα από την Μπούρσασπορ. Στην Ελλάδα το ίδιο μόλις έξι ομάδες πανηγύρισαν τίτλο, ούτε η Ισπανία έχει να επιδείξει περισσότερους πρωταθλητές από την Κύπρο καθώς ο αριθμός τους ανέρχεται μόλις στους εννέα.
Άρα, ότι έχουμε ικανοποιητικό αριθμών ομάδων που κατέκτησε τον τίτλο ή ότι συχνά αλλάζει ο πρωταθλητής παρά τις δεκαετίες ΑΠΟΕΛ και Ομόνοιας αυτό δε σημαίνει και το καλύτερο, ή το πιο αξιόπιστο. Στη Γερμανία και στη Γαλλία π.χ. που μονοπωλούν Μπάγερν και Παρί Σ.Ζ. αντίστοιχα είναι περισσότερο αποδεχτό από τους φίλαθλους. Χρειάζονται και άλλα πράγματα που πρέπει να γίνουν και κυρίως να μειωθεί η προκατάληψη σε μια χρονιά που οι φίλαθλοι επιστρέφουν στα γήπεδα. Το μεγαλύτερο επίτευγμα, του φετινού πρωταθλήματος που κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης είναι ότι 7-8 ομάδες διεκδικούν τον τίτλο. Άρης και Πάφος «μεγάλωσαν» η ΑΕΚ πέντε φορές τα τελευταία επτά χρόνια τερμάτισε στη δεύτερη θέση, η ΑΕΛ επένδυσε αρκετό χρήμα για να επιστρέψει, η Ανόρθωση άλλαξε την οργανωτική της δομή για να το πετύχει, Ομόνοια και ΑΠΟΕΛ έχουν τη φανέλα και ο Απόλλωνας θέλει να διατηρήσει το στέμμα του.
Δημιουργείται λοιπόν, τεράστιο ενδιαφέρον και εδώ είναι που η ΚΟΠ οφείλει να προστατέψει τη διοργάνωση της προσφέροντας, άριστες διαιτησίες με κάθε τρόπο και κόστος έτσι ώστε η προοπτική για το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα να φανεί και στην πράξη.
