Πανίκος Κωνσταντίνου
Ποτέ δε θα πρέπει να υποτιμούμε τα κίνητρα κάθε ανθρώπου να νιώσει αποδεκτός σε μια ξένη χώρα. Ένα τρόπο που προσπαθούν να αξιοποιήσουν παιδιά μεταναστών έτσι ώστε να κοινωνικοποιηθούν είναι μέσω του ποδοσφαίρου. Το ποδόσφαιρο για τους μετανάστες είναι το καλύτερο μέσο ένταξης σε κοινωνίες δύσκολες, κλειστές και δη τις Ευρωπαϊκές.
Ο πατέρας του Ράιαν Μαέ είναι από το Καμερούν και η μητέρα του από το Μαρόκο. Αυτός και ο αδελφός του γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο Βέλγιο. Ο μεγαλύτερος κατά ένα χρόνο αδελφός του Σάμι Μαέ που πριν λίγες ημέρες αποχώρησε από την Σεντ Τρούιντεν για να μεταγραφεί στην Ουγγρική Φερεντσβάρος, έχει επιλεγεί για μερικά παιχνίδια και στην Εθνική Μαρόκου. Τα ίδια ισχύουν και για τον Ράιαν Μαέ. Αμφότεροι έχουν αγωνιστεί και στις μικρές εθνικές του Βελγίου. Όλα τούτα δείχνουν καλής πάστας ποδοσφαιριστών.
Η ζωή των μεταναστών και των παιδιών τους δεν είναι ποτέ εύκολη. Το ποδόσφαιρο είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για να μπορέσουν να κοινωνικοποιηθούν νωρίτερα και τούτο είναι ένα «όπλο» για να εργαστούν σκληρά έτσι ώστε να μπορέσουν να διακριθούν. Πολύ σκληρότερα από τα υπόλοιπα παιδιά λόγω ακριβώς της διπλής προσπάθειας που χρειάζεται να καταβάλουν για την αποδοχή τους.
Τα αδέλφια Μαέ θήτευσαν στις Ακαδημίες της Γάνδης και σε εφηβική ηλικία τους απέκτησε η Στάνταρ Λιέγης. Ο Ράιαν Μαέ πέρσι ακολούθησε το δρόμο της ξενιτιάς -όπως είχαν κάνει πριν χρόνια ο πατέρας του και η μητέρα του- και βρέθηκε στη Λεμεσό σε ηλικία 22 χρόνων.
Από την πρώτη στιγμή φάνηκε να έχει καλή τεχνική κατάρτιση αλλά η θέση του επιθετικού έτσι και αλλιώς δεν είναι ποτέ εύκολη. Παρ’ όλα αυτά μπόρεσε να σημειώσει πέντε γκολ σε 20 συμμετοχές. Φέτος, μετά που προσαρμόστηκε καλύτερα στην ΑΕΛ έχοντας τον ίδιο προπονητή, τον προπονητή που τον επέλεξε γιατί και αυτό έχει τη σημασία του, εμφανίζεται σαφώς βελτιωμένος. Στα 23 του χρόνια είναι πιο δυνατός και περισσότερο αποτελεσματικός. Αν κρίνω και από τον μεστό τρόπο που πανηγυρίζει, με φειδώ, πράγμα σπάνιο, ψύχραιμος και συνάμα προσγειωμένος.
Σε 21 αγώνες έβαλε οχτώ γκολ –ρεκόρ καριέρας- με την υποσημείωση πως έχουμε μπροστά μας άλλα 11 παιχνίδια μέχρι την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος.
Η δημοσιότητα που παίρνει στην Κύπρο δεν είναι μεγάλη ωστόσο, υποψιάζομαι πως το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει τον νεαρό επιθετικό της ΑΕΛ είναι τούτο. Προφανώς τα όνειρα και οι φιλοδοξίες του είναι κάτι παραπάνω από μια αράδα σε κάποια Κυπριακή εφημερίδα/ιστοσελίδα ή λίγα δευτερόλεπτα σχολίων σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ.
Μέσα σε μερικούς μήνες έχει καταφέρει να αναδειχθεί ως την πλέον αξιόπιστη λύση της ομάδας του αφού είναι ο πρώτος της σκόρερ αλλά και πάλι τούτο δεν είναι βέβαιος ότι είναι ο πρωταρχικός του στόχος. Μάλλον πρόκειται για μια προσωπικότητα που θέλει να εκμεταλλευτεί κάθε λεπτό στην προπόνηση, κάθε ευκαιρία στον αγώνα, γιατί ο δικός του αγώνας είναι η διάκριση στη ζωή.
Αυτή τη στιγμή, και αυτή την περίοδο ο δρόμος που διάλεξε συμβαδίζει με τους στόχους της ΑΕΛ. Και αν συνδυάσει ένα τίτλο μαζί της θα είναι ότι καλύτερο. Το σίγουρο πάντως, είναι πως ο ίδιος με την εργατικότητα του κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
Η σκληραγώγηση χαρακτήρα από την παιδική ηλικία σε συνδυασμό με το κίνητρο του να αρπάξει τη «ζωή από τα μαλλιά» οδηγούν πως ο Κέρκεζ, τουλάχιστον στην περίπτωση του Μαέ, δε χρειάζεται να του λέει πολλά κάθε φορά πριν από κάθε αγώνα. «Μπες μέσα αγόρι μου και όλος ο κόσμος είναι δικός σου».
