Πανίκος Κωνσταντίνου
Ερωτηματικό στους πρώτους αγώνες για το Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ των ομάδων της Λεμεσού ήταν ο Απόλλωνας και όχι η ΑΕΛ.
Η ΑΕΛ έπαιξε όπως την περιμέναμε, δυνατά, σφιχτή, οργανωμένα, χωρίς φτιασιδώματα στο παιχνίδι της εν μέρει ανέτοιμη, αλλά σε λογικά πλαίσια ανέτοιμη για την εποχή. Στα όρια του επιτρεπτού που της έδωσε την ευκαιρία να κυριαρχήσει απέναντι σε μια ασθενέστερη αντίπαλο, να σκοράρει και στο τέλος να αισθάνεται και αδικημένη από το τελικό 1-0.
Από την άλλη ο Απόλλωνας ήταν ερωτηματικό διότι όλα και όλα δύο φιλικά είχε στα πόδια του και αρκετές απουσίες. Η απορία ήταν κατά πόσο μπορούσε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που είχε μπροστά του έτσι ώστε να πραγματοποιήσει μια υποφερτά καλή εμφάνιση και να αποκτήσει προβάδισμα πρόκρισης. Όλοι ήμασταν συνειδητοποιημένοι για την ετοιμότητα του. Υπολογίζαμε πως δε θα μπορούσε να φτάσει σε ψηλά επίπεδα. Απλώς κάποιοι περίμεναν περισσότερα πράγματα, άλλοι λιγότερο συγκρατημένοι, ήταν απαισιόδοξοι και υπήρχε και μια μερίδα που ευχόταν να μην ήταν τόσο καλός ο αντίπαλος έτσι ώστε ανεξάρτητα του πως θα παρουσιαζόταν να έβρισκε τρόπο να κερδίσει.
Τίποτε όμως δεν αλλάζει επί της ουσίας, όσο αφορά την εικόνα του Απόλλωνα. Απλώς η ήττα και η μείωση των πιθανοτήτων πρόκρισης διόγκωσε τον προβληματισμό και δόθηκε και η ευκαιρία στους απαισιόδοξους να εκφραστούν προβάλλοντας ως επιχείρημα την εμφάνιση του. Η διοίκηση πήρε μια απόφαση η οποία έπρεπε να παρθεί. Έκλεισε ο κύκλος μιας ομάδας που είχε στις τάξεις της σπουδαίους ποδοσφαιριστές και προσέφεραν μεγάλες χαρές στον κόσμο ωστόσο, απέτυχε να πετύχει το μεγάλο στόχο του που ήταν η κατάκτηση του τίτλου.
Δεν είναι λίγοι που αναφέρονται στην αποχώρηση των Πέδρο και Σακέτι. Πρώτα απ’ όλα ο Σακέτι στον περσινό Απόλλωνα, τον αποτυχημένο όπως τον χαρακτήρισαν πολλοί, αγωνίστηκε μόλις δέκα φορές βασικός στα 36 παιχνίδια και σε άλλα 18 δεν έπαιξε καθόλου. Μάλιστα το ένα ήταν το τελευταίο που δεν είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον. Πώς λοιπόν φέτος που θέλουμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο Απόλλωνα, αφού ο περσινός απέτυχε, θα μπορούσε να βοηθήσει στα 36 του; Το επιχείρημα ότι έπρεπε να μείνει ο Σακέτι δεν στέκει, απορρίπτεται.
Επίσης είμαστε βέβαιοι ότι αν έπαιζε ο επίσης 36χρονος Πέδρο, δε θα ξέφευγε ο Κάπραλικ από τους Χαμάς και Κατελάρη για να βγει μόνος του απέναντι στον Γιοβάνοβιτς; Είμαστε βέβαιοι ότι ο Ουέλλιγκτον θα έδιωχνε καλύτερα την μπάλα στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου; Ή με τον Πέδρο θα εξαφάνιζε το λάθος στο πέναλτι;
Παραμύθια της Χαλιμάς. Θα μπορούσαν οι 36χρονοι Πέδρο και Σακέτι μετά από δύο φιλικά να ήταν έτοιμοι; Διότι οι υπόλοιποι παίκτες του Απόλλωνα φάνηκε πως δεν ήταν έτοιμοι με την προετοιμασία στην Κύπρο και με μόνο δύο φιλικά. Τί μας κάνει να πιστεύουμε ότι οι συγκεκριμένοι θα ήταν;
Πάμε να συνοψίσουμε τι θέλαμε από το τέλος της περασμένης σεζόν. Να φύγει ο Πετράκης διότι δεν του περνά ο πρωταθλητισμός και ο αντικαταστάτης του να είναι κατά προτίμηση Γερμανός όπως και οι προηγούμενοι που πήραν πρωτάθλημα με τον Απόλλωνα.
Ήρθε ο Τσόρνιγκερ και μας είπε ότι η ομάδα του θέλει να παίζει γρήγορα και επιθετικά. Να πρεσάρει από ψηλά και να μην αφήνει τον αντίπαλο να κάνει παιχνίδι. Μια χαρά. Γι’ αυτό το λόγο προτιμούσε παίκτες μικρούς σε ηλικία που να έχουν τις αντοχές. Ακόμη και ο Μαυρίας που είχε συμφωνήσει μέρες πριν την πρόσληψη του, δεν ανακοινώθηκε προτού τον εγκρίνει. Μέχρι εδώ καλά. Ξεκινάει η προετοιμασία και στο δεύτερο φιλικό, λίγες ημέρες πριν την αναχώρηση για την Αυστρία που θα είχε την ευκαιρία να παίξει 3-4 φιλικά άρχισαν τα κρούσματα covid 19.
Εν τω μεταξύ τραυματίζεται ο Ρομπέρζ, χτυπά και ο Γκεριέ. Στη θέση του Γκεριέ υπάρχει ο Χαμάς, αλλά υπάρχει θέμα με τα στόπερ. Τα κρούσματα αυξάνονται, ακυρώθηκε η προετοιμασία για το εξωτερικό όμως τουλάχιστον βρίσκουμε ένα στόπερ, τον Ουέλιγκτον. Για να μην τα πολυλογώ διότι αυτή την ιστορία την γνωρίζουν πολύ καλύτερα οι Απολλωνίστες, απλώς ένα στοιχείο που είναι σημαντικό είναι ότι δύο μέρες πριν τον αγώνα με τη Ζίλινα παρέμειναν αμφίβολοι οι Χάρης Μαυρίας, Ισραέλ Κολ, Μπακαλί Νταμπό και Φάνος Κατελάρης. Που σημαίνει ότι δεν μπορούσαν τις προηγούμενες να ενταχθούν στο πλήρες πρόγραμμα της προετοιμασίας.
Θέλω να πιστεύω ότι έδωσα μια καθαρή εικόνα του βαθμού δυσκολίας που είχε ο Τσόρνιγκερ για το πρώτο του Ευρωπαϊκό του παιχνίδι.
Γιατί δεν ήρθαν πιο γρήγορα κάποιοι άλλοι παίκτες; Ε, δεν ήρθαν τι να κάνουμε. Εκτός και αν θεωρούμε ότι αν ήταν ο Τάρεκ πριν μια εβδομάδα στην Κύπρο θα έσωζε την κατάσταση ή αν στο τέλος εναποθέτουμε τις ελπίδες σε παιδί του καταλόγου Β’ όπως είναι ο Ίλιεφ;
Για να τελειώνουμε, συμπερασματικά θα πω το εξής. Υπάρχουν δύο επιλογές. Φεύγει σήμερα ο Τσόρνιγκερ και έρχεται άλλος προπονητής, ο οποίος όμως θα ζητήσει πίστωση χρόνου και επειδή δεν έκανε τις μεταγραφές θα δικαιούται να μας πει να τον κρίνουμε του χρόνου. Ή μένουμε πιστοί στο πλάνο όπως αποφασίστηκε από την αρχή και στηρίζουμε τον προπονητή.
Εάν είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε προκρίσεις ακόμη και επώδυνες ήττες στην αρχή της σεζόν δεν υπάρχει άλλος δρόμος μέχρι όλοι να αφομοιώσουν αυτό που θέλει ο νέος προπονητής. Μόνο έτσι μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες του για να έχει επιτυχία τα επόμενα χρόνια.
Αν βιαζόμαστε τόσο πολύ, τότε μπορεί να προσληφθεί ένας Αφρικανός μάγος και με κάποιο τρικ να αρχίσουν οι παίκτες από το πρώτο φιλικό να παίζουν φορτσάτα και ντελικάτα. Και αν επίσης, όπως είπε ο εκπρόσωπος Τύπου Φανούριος Κωνσταντίνου θα γίνουν αλλαγές στο ρόστερ με σκοπό να υποστηρίξουν το πλάνο του προπονητή… να γίνουν.
Στο κάτω, κάτω αυτή ήταν η συμφωνία από την αρχή. Φέρνω τον Τσόρνιγκερ για ένα συγκεκριμένο λόγο, ας τον βοηθήσω λοιπόν παρέχοντας του τα καλύτερα εργαλεία.
Εκτός και αν πάρεις τον Κλομπ, αλλάζει το πράγμα, θα πάρεις το πρωτάθλημα το 2025, σε τέσσερα χρόνια δηλαδή, τόσα χρειάστηκε και με τη Λίβερπουλ. Προσφέρεις χρόνο ή φέρνεις συνέχεια προπονητές και κάνεις κύκλους μέχρι να σου κάτσει.
