Ποδοσφαιρομάνα τη Βουλγαρία δεν την έλεγες ποτέ, ωστόσο η γειτονική χώρα έχει απολαύσει κατά καιρούς τις καλές της περιόδους, μετέχοντας σε τέσσερα συνεχόμενα Παγκόσμια Κύπελλα μεταξύ 1962 και 1974 και ακολούθως ζώντας τα χρυσά της χρόνια μεταξύ μέσων 80’s και αρχές 00’s, φτάνοντας μέχρι την τέταρτη θέση στο Μουντιάλ του 1994, με παίκτες όπως ο Στόιτσκοφ, ο Μπαλάκοφ, ο Λέτσκοφ και ο cult ήρωας Ιβάνοφ.
Ωστόσο, πάνε πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που οι Βούλγαροι κατάφεραν κάτι ιδιαίτερο σε διεθνές επίπεδο, με την κακή παρουσία τους στο Euro 2004 να αποτελεί την τελευταία τους εμφάνιση σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης.
Έκτοτε, οι περισσότερες απόπειρες επιστροφής ολοκληρώνονται συνήθως με εύκολους αποκλεισμούς, την ώρα τρεις από τις τέσσερις σεζόν του Nations League τους έχουν βρει στη League C.
Οι προπονητές έρχονται και φεύγουν, φτάνοντας σπανίως την τριετία, ενώ η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας στιγματίζεται συχνά πυκνά από σκάνδαλα. Οι Βούλγαροι οπαδοί αποτελούν εδώ και καιρό σκληρούς κριτές της BFS αλλά και της εθνικής ομάδας, με ενδεικτική να είναι η αποχώρηση του εμβληματικού Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ μόλις στα 29 του χρόνια, λόγω της αποτυχίας να περάσει η Βουλγαρία στο Μουντιάλ του 2010!
Την ίδια ώρα, η Λουντογκόρετς κατακτά ανελλιπώς εδώ και 14 χρόνια το εγχώριο πρωτάθλημα, αποτελώντας τη σχεδόν αποκλειστική εκπρόσωπο του βαλκανικού κράτους στις διασυλλογικές διοργανώσεις της UEFA, δίχως κάποια ιδιαίτερη επιτυχία.
Πίσω στο διεθνές επίπεδο, η Βουλγαρία ολοκλήρωσε αυτές τις μέρες μία ακόμη καταστροφική πορεία στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026, με το αδιάφορο 2-1 ενάντια στη Γεωργία να της φέρνει τους πρώτους της βαθμούς, μετά από πέντε ήττες - ενώ τα συνολικά τέρματα στον όμιλο ήταν 3-19!
Για την κατάσταση μίλησε ένα εκ των βασικών στελεχών του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της γειτονικής χώρας. Ο Φίλιπ Κράστεφ, που αγωνίζεται στην Αγγλία με τη φανέλα της Όξφορντ Γιουνάιτεντ, ξεσπάθωσε κάνοντας λόγο για «χαμένες γενιές», εντοπίζοντας το πρόβλημα στη δουλειά που -δεν- γίνεται στις ακαδημίες...
«Τέτοιες νίκες είναι πολύ σημαντικές, παρότι ολοκληρώσαμε τα χειρότερά μας προκριματικά. Κάθε νίκη για την εθνική ομάδα είναι πιο γλυκιά από μία με τον σύλλογό σου. Πρέπει να ξεχάσουμε αυτή τη χρονιά και να θυμηθούμε τα πιο σημαντικά. Κάναμε καλό ματς με την Τουρκία, σήμερα επίσης, αλλά καταφέραμε να πάρουμε και αποτέλεσμα» ανέφερε αρχικά για το ματς με τους Γεωργιανούς, πριν ξεσπάσει:
«Στις βουλγαρικές σχολές δεν κάνουμε τίποτα από την ηλικία των 12-13 ετών και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε στο γήπεδο. Έχουμε ταλέντο, μπορούμε να παίξουμε μπάλα. Ωστόσο, για παράδειγμα, όταν ήμουν στη Σλάβια, που έχει από τις καλύτερες ακαδημίες, μεταξύ 13 και 16 ετών έκανα δεκάδες προπονήσεις όπου απλά έπαιζα futnet με τον προπονητή μου επειδή ήμουν ο μόνος που πήγαινα για προπόνηση το πρωί και σχολείο το απόγευμα.
Κανένας δεν έδινε σημασία στη διατροφή μας και τη φυσική κατάσταση, έπρεπε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Σε άλλες χώρες, κανένας δεν είναι περισσότερο επαγγελματίες από εμάς, απλώς εκεί τους φροντίζουν πολύ καλύτερα. Γιατί η γενιά μου, η προηγούμενη και αυτή που έρχεται, είναι χαμένες γενιές.
Γιατί ήμασταν μεγάλα ταλέντα αλλά λόγω της κακής δουλειάς, λόγω της διαφθοράς, το ποδόσφαιρό μας βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο. Και δεν φταίμε εμείς, γιατί κανείς δεν μας δίνει μια πλατφόρμα για να πατήσουμε πάνω της, να αναπτυχθούμε και να δείξουμε τι αξίζουμε και μένουμε μόνοι μας να φροντίζουμε τους εαυτούς μας».
Πηγή: sport-fm.gr
