ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

Κύπρος: Όχι άλλες φρούδες ελπίδες

Βάζουμε πίεση στους εαυτούς μας που δεν δικαιολογείται

Ολοκληρώθηκε άλλο ένα δίδυμο αγώνων που βρήκε την Κύπρο να παίρνει τέσσερις βαθμούς και να διεκδικεί, όπως η βαθμολογία δείχνει, την τρίτη θέση στον όμιλο που συμμετέχει για τα προκριματικά του Euro.

Μέχρι τώρα στον όμιλο δεν έχει υπάρξει το παραμικρό αποτέλεσμα που να σε σοκάρει στο άκουσμά του, κάτι που δεν αποδεικνύει παρά το αυτονόητο. Το Βέλγιο έχει μόνο νίκες, όπως το περιμέναμε, η Ρωσία έχασε βαθμούς μόνο από το Βέλγιο και οι υπόλοιποι το παλεύουν βράζοντας σε κοντινό καζάνι. Με εξαίρεση το Σαν Μαρίνο βέβαια, που είναι πολύ κάτω. Αν δε θέλουμε να φοράμε παρωπίδες και επιδιώκουμε να βλέπουμε την αλήθεια κατάματα, τότε δεν πρέπει να μας ξενίζει το τι συμβαίνει. Σαφώς και είναι μεγάλη αποτυχία που δεν κερδίσαμε το Καζακστάν εντός, αλλά και να το κάναμε πάλι την τρίτη θέση θα κυνηγούσαμε. Πού οδηγεί αυτή; Στον ίδιο αποκλεισμό που οδηγεί και η τέταρτη.

Ιστορικά να το δεις, ποτέ δεν είχαμε κάνει και τίποτε το παραπάνω. Θα πει κανείς πως στα προκριματικά του Euro 2000 και του Euro 2016 φτάσαμε να παίζουμε για τα μπαράζ στην τελευταία αγωνιστική. Ισχύει, αλλά υπήρχαν κάποια δεδομένα διαφορετικά. Το 1998 είχαμε όμιλο πέντε ομάδων που είχε και πάλι Σαν Μαρίνο και πίσω από την Ισπανία ήταν η Αυστρία και το Ισραήλ. Ομάδες που θεωρητικά «παιζόντουσαν». Το 2016, για την τρίτη θέση είναι που παλεύαμε αφού έδινε κι εκείνη θέση στα μπαράζ. Τις πρώτες δυο, Βέλγιο-Ουαλία, ούτε καν τις πλησιάσαμε. Δυστυχώς μέσα στα πολλά, αυτές οι λεπτομέρειες μας διαφεύγουν και κρίνουμε λανθασμένα τις καταστάσεις.

Αυτό σημαίνει πως τα κάνουμε όλα καλά; Όχι βέβαια. Οι Κύπριοι τώρα τελευταία άρχισαν να παίρνουν συμμετοχές και είναι για αυτό που ο Ραν Μπεν Σιμόν κατέβασε οκτώ παίκτες στους 14 που χρησιμοποίησε στα 23 και κάτω. Πρέπει να συνεχίσουν να τις παίρνουν και να μην περιμένουμε μια φορά το μήνα να τους θυμόμαστε. Επίσης έχουμε πλέον αρκετούς που παίζουν στο εξωτερικό και έχουν παραστάσεις έξω από τη νοοτροπία μας. Αυτό μόνο θετικό είναι γιατί όλες οι χώρες που δεν έχουν ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα που πρόκοψαν, το έκαναν με παίκτες που έπαιζαν εκτός χώρας. Οι Ισλανδοί, που πάντα τους έχουμε παράδειγμα, πήγαν στο Euro 2016 χωρίς έστω έναν παίκτη τους να παίζει στο εγχώριο πρωτάθλημα. Αυτός είναι και ο «οδηγός» για το μέλλον: οι μικροί να ανεβαίνουν επίπεδο στο εξωτερικό που παίζουν και να έρχονται να ανεβάζουν και την ομάδα μας.

Πάλι όμως δεν πρέπει να πιστεύουμε σε θαύματα. Αν πέφτουμε σε ομίλους με Βέλγιο και Ρωσία και προκρίνονται δυο, για να έχουμε τύχη θα πρέπει να βρούμε τις ομάδες αυτές στα χάλια τους. Να πιστεύεις έτσι απλά πως θα τις κοντράρεις είναι μάλλον αστείο, όταν βλέπεις π.χ. τους Βέλγους να μετρούν 30 νίκες στις τελευταίες 36 αναμετρήσεις τους σε προκριματικά.

Οπόταν να συνεχιστεί η δουλειά που γίνεται μεν, αλλά χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις και υποσχέσεις για προκρίσεις. Αλλιώς θα συνεχίσουμε να γεμίζουμε τα στήθη μας ελπίδες που στην πρώτη στραβή θα ξεφουσκώνουν σαν μπαλόνι που έσκασε. Ρεαλισμός και δουλειά είναι που χρειάζεται και ίσως, με μια καλή κλήρωση, να μας βγάλει και κάπου.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Εθνική: Τελευταία Ενημέρωση

X
X