Αγώνες, τρεις. Βαθμοί, μηδέν. Γκολ υπέρ, μηδέν επίσης. Γκολ κατά, πέντε. Με το τέλος των τριών πρώτων υποχρεώσεών της στο Nations League, η Εθνική Κύπρου δεν παραμένει απλώς στον πάτο του δικού της ομίλου, αλλά είναι ανάμεσα στις δύο χειρότερες ομάδες του τρίτου γκρουπ δυναμικότητας. Κι αν η Εσθονία καταφέρει να βάλει έστω κι ένα γκολ αύριο (11/10) απέναντι στη Βόρεια Μακεδονία, πόσο μάλλον αν πάρει και κάνα βαθμό, οι αριθμοί θα λένε πως ο «τίτλος» αυτός μας ανήκει δικαιωματικά.
Παραμονές του αγώνα ο προπονητής είχε σημειώσει ότι δεν θεωρούσε φαβορί την Κύπρο στο ματς του «Ζοσί Μπαρτέλ» και τα λόγια του αποδείχτηκαν επί του πρακτέου και στο γήπεδο. Το Λουξεμβούργο μας είχε και μάλιστα άνετα. Άνετα μας είχε και το Αζερμπαϊτζάν κι ας νίκησε «μόνο» 0-1, άνετα μας καθάρισε και το Μαυροβούνιο με το που πάτησε ο Γιόβετιτς στο χόρτο.
Μετά από τρεις αγώνες παραμένουμε και άποντοι και άσφαιροι, όμως μη βιαστείτε να σκεφτείτε πως πιάσαμε πάτο. Αν συνεχίσουμε στον δρόμο που βαδίζουμε θα διαπιστώσουμε ότι έχει και πιο κάτω.
Αν δεν ξεκολλήσουμε από την τελευταία θέση του ομίλου, τότε την παραμονή μας στο τρίτο γκρουπ δυναμικότητας θα τη διεκδικήσουμε σε αγώνα μπαράζ. Κι όπως παίζουμε τώρα, αισιόδοξοι δεν μπορούμε να είμαστε ούτε για το ότι θα αφήσουμε πίσω μας το Αζερμπαϊτζάν ή το Λουξεμβούργο (επί τούτου, ο επόμενος αγώνας κόντρα στους Αζέρους είναι καθοριστικός), ούτε ότι θα νικήσουμε στα πλέι άουτ όποιον και να βρούμε μπροστά μας από τους άλλους ομίλους.
Το ότι το Nations League είναι ένας θεσμός χωρίς σπουδαίο κύρος, είναι γεγονός. Το δικό σου, ωστόσο, αποδεικνύεται πως μπορεί όχι απλώς να το τσαλακώσει, αλλά να το τσακίσει. Εκτός κι αν υπάρχει κανείς που δεν θα ξενερώσει βλέποντάς μας στην ίδια κατηγορία με τα Φερόε, τα Γιβραλτάρ, τις Μάλτες, τις Ανδόρες, τα Σαν Μαρίνα και, γενικότερα, τους φτωχούς συγγενείς της ποδοσφαιρικής Ευρώπης, όταν, μάλιστα, σε επίπεδο συλλόγων είμαστε μέσα στην πρώτη 15άδα.
