Ο πρώην τεχνικός της Εθνικής Κύπρου, παραχώρησε δηλώσεις στην ιστοσελίδα dhnet.be και έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην θητεία του ως προπονητής του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Αυτό που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι η αποκάλυψη του πως ο ίδιος ζήτησε να φύγει.
Αναλυτικά:
«Είμαι ανακουφισμένος, νομίζω έκανα τη πιο σωστή απόφαση. Ήταν το όνειρό μου να προπονήσω και να επιτύχω με μια Εθνική Ομάδα. Μόνο που στο ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο οι παίκτες, είναι το προσωπικό, η διοίκηση. Και υπήρχε και ο κορωνοϊός. Δούλεψα για δύο χρόνια. Όλα ήταν προγραμματισμένα, είχαμε πρόγραμμα με μια νέα γενιά, αλλά δεν έγιναν τα πράγματα όπως έπρεπε. Όταν εργάζεσαι με μη πτυχιούχους που θέλουν να σας διδάξουν ποδόσφαιρο, μπορεί μερικές φορές να είναι λίγο ενοχλητικό».
Για την αποχώρησή του: «Έφυγα για να ζήσω άλλες εμπειρίες. Έφερα δώδεκα νέους διεθνείς στην πρώτη ομάδα. Δεν είχα τους τρεις καλύτερους παίκτες στη διάθεσή μου στην Κύπρο. Είμαι πεπεισμένος πως σε 2-3-4 χρόνια αυτή η ομάδα θα έχει εξαιρετικά αποτελέσματα, γιατί υπάρχουν νέοι παίκτες με σωστή νοοτροπία».
Για το λόγο που επέλεξε την Εθνική: «Ήθελαν ένα Βέλγο προπονητή. Ήρθαν σε επαφή μαζί μου. Τους ρώτησα, “ξέρετε πως η δημιουργία μιας ομάδας απαιτεί χρόνο; Χρειάζεται υπομονή. Θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που θα φέρει η εξέλιξη των παικτών. Περίμενα πως θα υπήρχε περισσότερη υπομονή. Yπήρχε πλάνο να έρθει ακόμη ένας Βέλγος βοηθός, το οποίο δεν έγινε λόγω του κορωνοϊού και της έλλειψης πόρων. Ήμουν μόνος στο σπίτι μου. Ήταν αδύνατο. Μίλησα και με τον Ρομπέρτο Μαρτίνεθ. Μου τηλεφώνησε για να διοργανώσουμε ένα φιλικό Βέλγιο-Κύπρος στις 3 Ιουνίου. Ήθελα να προσφέρω, αλλά δεν μπορούσα. Οι προπονητές απολύονται δυο-τρεις φορές μέσα στη σεζόν και βρίσκουν δουλειά. Θέλω να πω πως δεν με απέλυσαν, αλλά ότι σταμάτησα. Είχα διαλέξει την Κύπρο για να ζήσω αυτή την εμπειρία. Οι παίκτες της Εθνικής είχαν εκπλαγεί όταν έφυγα. Είχα καλή σχέση με τους παίκτες μου».
Για το οικογενειακό πρόβλημα που υπάρχει με τον γιο του: «Υπήρχε ένα σχέδιο για τον γιο μου. Έπρεπε να πάει σε μια Γαλλοκυπριακή σχολή και στη συνέχεια να ενταχθεί σε σχολείο στο Βέλγιο. Στο ποδόσφαιρο είχε πάει στην Ακαδημία της Ομόνοιας. Είχα συμφωνήσει με τη μητέρα του και το δικηγόρο. Όταν ήρθε η στιγμή να υπογράψει για να μείνει μαζί μου, δεν εμφανίστηκε. Θα μπορούσα να κατηγορηθώ για απαγωγή παιδιού. Είναι τρελό. Σκόπευα να αποκτήσω ένα παιδί με τη σύντροφό μου. Όλα κατέρρευσαν. Εκεί ένιωσα…νεκρός. Αρχισα να χάνω βάρος, δεν κοιμόμουν πολύ. Ηρθε και με βρήκε η αδερφή μου. Με βοήθησε να το ξεπεράσω. Ηταν δύσκολο να επιστρέψω στην Κύπρο. Βρέθηκα μόνος μου σ’ έναν ποδόσφαιρικό… κόσμο που δεν μου άρεσε και μια νοοτροπία που ήταν δύσκολο να αλλάξει. Θα μπορούσα να μείνω, να πηγαίνω στην παραλία 3-4 φορές την εβδομάδα, να δουλεύω το πρωί, έχοντας μια καλή ζωή. Είπα όχι. Δεν ήμουν ο εαυτός μου. Έπρεπε να επιστρέψω, αυτό είναι όλο. Ήταν μια προσωπική απόφαση. Έμειναν έκπληκτοι που ζήτησα να φύγω».
