Κωνσταντίνος Νικολάου
Ήταν μια μέρα ορόσημο… μια μέρα λύτρωσης… μια μέρα που δεν θα τη ξεχάσει ποτέ και κανείς φίλος της Νέας Σαλαμίνας. Ήταν σαν σήμερα λοιπόν, στις 9 Ιουνίου, που το 1990 η ομάδα της Αμμοχώστου κέρδισε την Ομόνοια στον τελικό κυπέλλου στο Τσίρειο με 3-2 για να κατακτήσει το πρώτο ποδοσφαιρικό της τρόπαιο!
Είναι χωρίς αμφιβολία η πιο ιστορική στιγμή για το οικοδόμημα των «Ερυθρολεύκων», που 16 χρόνια μετά την προσφυγιά κατάφεραν κάτι που οι ίδιοι ονειρεύτηκαν πολλές φορές και... δεν μπόρεσε να πετύχει για παράδειγμα η τρομερή ομάδα της σεζόν 1965-1966.
Η δίψα για ένα τρόπαιο ήταν τεράστια, αφού η Δυτική που στέγαζε εκείνο το βράδυ τους φίλους της ομάδας της Αμμοχώστου ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Κόσμος ταξίδεψε από Αγγλία, Αμερική κι όχι μόνο για εκείνον τον αγώνα, που ήταν και ο πρώτος τελικός μετά το 1966.
Για την ιστορία σκόρερ για την ομάδα του Ανδρέα Μούσκαλη ήταν οι Ηλία Ηλία (άνοιξε το σκορ), Χριστάκης Μαύρος (έκανε το 2-1 μετά από φοβερή ενέργεια του Κένυ Ντάιερ) και Πάμπης Ανδρέου (εκανε το 3-1 με απευθείας εκτέλεση φάουλ.
Την ενδεκάδα αποτελούσαν οι Χριστάκης Χριστοφή, Αρτέμης Ανδρέου, Κύπρος Τσικέλλης, Ελισαίος Ψαράς, Φλώρος Νικολάου, Κένι Ντάιερ, Ηλίας Ηλία, Τάκης Δαβίδ, Χριστάκης Μαύρος, Πάμπης Ανδρέου, Βαγγέλης Αδάμου.
Στον πάγκο: Γιαννάκης Ιωάννου, Βάσος Μαύρου, Στάσος Αναστασίου, Σταυράκης Ευτυχίου και Νάιτζελ Μακνήλ.
Δηλώσεις από μερικούς πρωταγωνιστές εκείνης της μεγάλης επιτυχίας αρκετά χρόνια μετά... σε σχετικα αφιερώματα, αλλά και στο λεύκωμα της ομάδας για τα εβδομήντα χρόνια:
Ανδρέας Μουσκάλλης
«Υπερτερούσαμε στη δίψα, το θέλαμε περισσότερο. Ιδιαίτερα με την προσφυγικά έβγαινε από μέσα μας ένας πόνος. Θεωρώ ότι ήταν ένα θαύμα της Νέας Σαλαμίνας στην προσφυγιά. Ήταν μια υπέρβαση για όλους μας. Χρωστούσαμε στη Νέα Σαλαμίνα έναν τίτλο, πεισμώσαμε ανεξαρτήτως προβλημάτων, εμείς ήμασταν δεσμευμένοι να πάρουμε έναν τίτλο».
Φλώρος Νικολάου / αρχηγός
«Μια αξέχαστη νύκτα. Με την είσοδο στο γήπεδο είδαμε 10 χιλιάδες κόσμο στη Δυτική και ήταν ένα ντοπράρισμα που μας έδωσε φτερά στο παιχνίδι. Η ομάδα έπιασε εξαιρετική απόδοση και πετύχαμε τρία πανέμορφα γκολ. Το αποκορύφωμα ήταν οι πανηγυρισμοί με τον κόσμο της ομάδας. Με τη λήξη του αγώνα κλαίγαμε σαν παιδιά γιατί ήταν μια υπόσχεση προς τον κόσμο της Νέας Σαλαμίνας να δώσουμε έναν τίτλο που τόσο ήθελαν οι οπαδοί μας».
Πάμπης Ανδρέου
«Το βράδυ της 9ης Ιουνίου θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου γιατί οι στιγμές που ζήσαμε ήταν απερίγραπτες. Η δίψα του κόσμου για την επιτυχία της ομάδα φάνηκε από την προσέλευση στις κερκίδες του Τσιρείου».
Ηλίας Ηλία
«Η κατάκτηση αυτού του τίτλου είναι το μεγαλύτερο παράσημο και ανήκει σε όλους τους Σαλαμιναίους, από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο οπαδό. Είναι αδύνατο όσα χρόνια και να περάσουν να ξεχαστούν αυτές οι αναμνήσεις. Τον Πάμπη να κτυπά το κόρνερ και εγώ με κεφαλιά να στέλνω την μπάλα στα δίκτυα.
Τον «βούζουνο» τον Αγγλοκύπριο οπαδό μας να ορμά μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσει μαζί μας, την ιαχή Σαλαμίνα – Λαός – Κύπελλο και τους οπαδούς μας που ήρθαν από Αγγλία Αυστραλία, Αμερική και από όλα τα μέρη της ελεύθερης Κύπρου, να δονεί την ατμόσφαιρα. Τον Άκη τον Ακρίτα να με κρατά στους ωμούς του και να κάνουμε το γύρο του θριάμβου, τους πανηγυρισμούς στα αποδυτήρια, τη υποδοχή του κόσμου στο Σωματείο».
Κλείνοντας, πρόκειται αναμφίβολα για την πιο γλυκιά στιγμή των Σαλαμιναίων, οι οποίοι έζησαν εκείνον τον αγώνα κι ενώ ταυτόχρονα αποτελεί το φάρο με τον οποίο η νέα γενιά οπαδών της ομάδας πορεύεται, κάνοντας όνειρα για ανάλογες στιγμές, και παρά τα προβλήματα που ταλανίζουν το Σωματείο εδώ και δεκαετίες.
