Απ' την αρχή... το αφεντικό: Έτσι ήρθε το πρώτο ιστορικό πρωτάθλημα!

Eίναι γεγονός! Η Πάφος κέρδισε τον Άρη με το επιβλητικό 4-0 και τρεις στροφές πριν το τέλος του πρωταθλήματος κατάφερε να ανέβει στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου για πρώτη φορά στην ιστορία της! Αναμφίβολα πρόκειται για σπουδαίες στιγμές στο στρατόπεδο των «Γαλάζιων», οι οποίοι μόλις εκπλήρωσαν το μεγάλο τους στόχο.

Οι σκηνές εξάλλου μετά το τέλος του αγώνα από πλευράς παικτών, προσωπικού, αλλά και κόσμου μιλάνε από μόνες τους...

Κάνοντας τώρα μια ανασκόπηση της φετινής χρονιάς μπορούμε να πούμε ότι αν υπάρχει όντως η λεγόμενη ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, τότε φέτος απονεμήθηκε εκεί που έπρεπε.

Το συγκρότημα του Χουάν Κάρλος Καρσέδο ήταν καθ΄ όλη τη διάρκεια της σεζόν η καλύτερη ομάδα εντός του νησιού. Σε ελάχιστες περιπτώσεις φάνηκε κατώτερη το περιστάσεων, όντας κατά γενική ομολογία ανώτερη σε όλους τους τομείς (σκοράρισμα, άμυνα, φυσική κατάσταση, συνολική ποιότητα ρόστερ). Κάποια εξ αυτών τα μαρτυρούν και οι αριθμοί, αφού μιλάμε τόσο για την καλύτερη επίθεση, όσο και για την καλύτερη άμυνα.

Ξετυλίγοντας το κουβάρι της ξέφρενης πορείας στο πρωτάθλημα να υπενθυμίσουμε πως οι Παφίτες μπήκαν εξαιρετικά φουριόζοι, δείχνοντας απ’ την αρχή της προθέσεις τους.

Πιο συγκεκριμένα, με το τέλος των πρώτων έντεκα αγωνιστικών ήταν αήττητοι, με απολογισμό δέκα νίκες και μια ισοπαλία (1-1 με Άρη). Ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων τα διπλά με ΑΕΚ (2-0) και Απόλλωνα (1-0), όπως και η εντός έδρας επικράτηση με ΑΠΟΕΛ (2-1).

Μάλιστα η νίκη με τους «Γαλαζοκίτρινους» στη δέκατη αγωνιστική ήταν μια σημαντική «δήλωση», αφού ήρθε σε ένα διάστημα όπου οι περσινοί πρωταθλητές τα πήγαιναν αρκετά καλά… με τέρμα μάλιστα του Κορέια στο 90’.

Από εκείνο το σημείο και μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου η Πάφος δέκα νίκες, μια ισοπαλία και τέσσερις ήττες (δυο από Ομόνοια, και από μια κόντρα σε Άρη και ΑΕΚ), που σε καμία περίπτωση όμως δεν την πήραν από κάτω.

Πολλές εξάλλου ήταν οι επιβλητικές εμφανίσεις στις πρώτες 26 αγωνιστικές κι ενώ μεταξύ άλλων να αναφέρουμε εκείνες με Νέα Σαλαμίνα (4-0, 18/09), Καρμιώτισσα (4-0, 19/10), Ομόνοια Αραδίππου (4-0 03/11) και ΑΕΛ (4-0, 06/01). Ήταν βέβαια και αρκετά ματς στα οποία κέρδισε με… σβηστές τις μηχανές, καθαρίζοντας από νωρίς και χωρίς να ξεφύγει το σκορ.

Στα πλέι-οφ μπήκε λοιπόν όντας στην πρώτη θέση και εκεί όπου πολλοί πίστευαν ότι θα... κλατάρει από τα πολλά παιχνίδια (έδωσε τα περισσότερα από κάθε άλλη κυπριακή ομάδα)… έδειξε ότι δεν είπε ακόμη την τελευταία της λέξη.

Ενδεικτικό του ότι δεν θα κατέβαζε ταχύτητα αν δεν «πιεί νερό απ’ την πηγή» το ότι έκανε το τρία στα τρία με το που άρχισε η δεύτερη φάση. Χωρίς δεύτερη συζήτηση τεράστιο βήμα ήταν το διπλό στη Λεμεσό κόντρα στον έτερο ανταγωνιστή του τίτλου, τον Άρη. Το πλασέ του Πέπε εκτός περιοχής στο 10’ ήταν αρκετό για να κάνει τη διαφορά σε έναν αγώνα μεγάλης σημασίας.

Βέβαια αποκορύφωμα αποτελεί η αποψινή (05/04) νίκη απέναντι στη Λεμεσιανή ομάδα. Τι κι αν στην Πάφο είχαν κρίσιμο αγώνα μεσοβδόμαδα; Τι κι αν έδωσαν σχεδόν τα διπλάσια ματς απ' τον Άρη; Με τον κόσμο στο πλευρό τους και το μάτι να γυαλίζει απ' την αρχή... πήραν μια ιστορική νίκη όπως άξιζε στη φετινή εντυπωσιακή τους πορεία. Στις 5 Μαΐου λοιπόν οι Κορέια, Ντράγκομιρ, Ζάιρο και Όρσιτς έμελλε να υπογράψουν το πρώτο πρωτάθλημα της ομάδας τους.

Άλλη μια τρανή απόδειξη των όσων πέτυχαν οι «γαλάζιοι» αποτελεί και το ότι φαντάζει φοβερά δύσκολο να επιλέξεις τον κορυφαίο για φέτος! Ηγέτης και σκόρερ ο Ζάιρο, αλλά σημαντική προσφορά στο σκοράρισμα είχε και ο Άντερσον, που όσες φορές κλήθηκε να αντικαταστήσει τον συμπατριώτη του φώναξε βροντερό παρών.

Κομβικοί στο δημιουργικό κομμάτι οι Τάνκοβιτς (6 γκολ και ισάριθμες ασίστ), Κορέια (6 γκολ και 5 ασίστ) και Ντράγκομιρ (4 γκολ, 3 ασίστ), με όλους εξ αυτών να κάνουν τη διαφορά σε μεγάλα ματς. Βέβαια έστω αν αγωνίζεται λίγο πιο πίσω, κομβική θεωρείται η παρουσία του «εγκέφαλου» στα χαφ, Πέπε (3 γκολ, 6 ασίστ).

Αμυντικά επίσης δεν υστέρησε κανείς με τον Σούνιτς να κλέβει την παράσταση στη θέση του «κόφτη» και τους Λούκασεν και Γκολντάρ, να αποτελούν (συνολικά) το πιο σταθερό δίδυμο στα στόπερ. Και με το παραπάνω δικαίωσε τον Καρσέδο ο Μπρούνο (3 ασίστ) που πραγματοποίησε εξαιρετική χρονιά ως δεξί μπακ. Παικταράς ο Σίλβα (5 ασίστ) στα αριστερά, ο οποίος μοιράζεται τη θέση του αριστερού μπακ με παίκτη επιπέδου Σέμα.

Αναμφίβολα βάθος υπάρχει σε όλες τις θέσεις, καθώς δεν αναφέραμε ακόμη τους Σάρλια, Ζάζα, Όριστς, Κίνα, Τανλόγκο και Πηλέα, που επίσης έβαλαν το λιθαράκι τους για να έρθει το πρωταθλήματα.

Σχετικά με τη θέση του τερματοφύλακα, είναι γεγονός πως ο Ίβουσιτς έκανε την κορυφαία του χρονιά στην Πάφο, αλλά αξιόλογες εμφανίσεις πραγματοποίησε και ο Μιχαήλ... όποτε χρειάστηκε να αγωνιστεί.

Παράληψη θα ήταν βέβαια να μην αναφερθούμε στον αρχιτέκτονα αυτής της φοβερής επιτυχίας, Χουάν Κάρλος Καρσέδο. Ο Ισπανός έκλεισε τα αυτιά στην κριτική που του ασκήθηκε πέρσι και παρουσιάζοντας φέτος μια ομάδα που έμοιαζε άτρωτη έγραψε το όνομα του στην ιστορία τόσο των «γαλάζιων», όσο και του κυπριακού ποδοσφαίρου.

Εννοείται πάντως πως δεν θα πετύχαινε τίποτα χωρίς τη βοήθεια όλων όσων απαρτίζουν το προσωπικό της Πάφου. Αναφερόμαστε σε αθλητικό διευθυντή, τεχνικό διευθυντή, σκάουτινγκ τιμ, γυμναστές, φυσιοθεραπευτές, διατροφολόγους… και ένα σορό άλλα άτομα που παρασκηνιακά έβαλαν το λιθαράκι τους.

Κλείνοντας και χωρίς δεύτερη συζήτηση εύσημα αξίζουν στους αναμορφωτές του ποδοσφαίρου στην Πάφο… Λομάκιν και Ντουμπόφ, που υπό τη διοίκηση τους οι «γαλάζιοι» ανέβηκαν ένα σορό σκαλιά, φτάνοντας εν τέλει στην κορυφή της Κύπρου.