Χρήστος Ζαβός
Είναι εύκολη η συζήτηση και δεν χρειάζονται πολλά, πολλά. Ο Εθνικός με βάση τους κανονισμούς περί του τελικού, διαθέτει επιπλέον 4500 εισιτήρια που αντιστοιχούν στο νότιο πέταλο και δικαιούται να τα διαθέσει όπως θέλει και όπως γουστάρει. Αυτό που λέμε δηλαδή «γούστο και καπέλο του».
Είναι όμως τόσο απλή η προσέγγιση; Ανάλογα και με ποιον τρόπο το προσεγγίζει ο καθένας.
Ο δια βίου πρόεδρος του Εθνικού, προ ημερών ζήτησε από τους οπαδούς της Ομόνοιας σεβασμό προς το σωματείο του, διαβεβαιώνοντας ότι δεν έχει καμία πρόθεση να αφήσει κενή καρέκλα.
Δικαίως ζήτησε χρόνο για να «διαβάσει» την πρόθεση των οπαδών της ομάδας του και κυρίως να τους εξασφαλίσει θέση στο γήπεδο.
Με τις μέρες να κυλάνε και ενώ η αγωνία κορυφώθηκε, ο Κίκης έλαβε μια απόφαση που σε καμία περίπτωση, δεν πολύ συμπορεύεται με αυτό που λέμε «γιορτή του ποδοσφαίρου» την οποία ο ίδιος επικαλέστηκε.
Γιατί ανοίγοντας τη Νότια προς τον οποιοδήποτε και νοουμένου ότι οι πληροφορίες ότι καλά, καλά δεν έχει εξαντλήσει τα εισιτήρια της Δυτικής είναι επιβεβαιωμένες, θέτει τα πράγματα σε άλλη διάσταση.
Και από ένα τελικό κυπέλλου, μεταξύ μεγάλης και μικρής ομάδας που εκ των πραγμάτων η μεγάλη ομάδα έχει το πλεονέκτημα του κόσμου, τείνει να γίνει ένας τελικός που οι πιθανότητες για μπλεξίματα αυξάνονται. Η δε αντιπαλότητα πλέον πήρε άλλες διαστάσεις.
Ο Κίκης Φιλίππου θα μπορούσε στις συζητήσεις του με τους ανθρώπους της Ομόνοιας να ζητήσει το ποσό που αντιστοιχούν στα 4500 εισιτήρια της Νότιας συν τα 10 ευρώ καπέλο που προσέθεσε και ακολούθως μ’ ένα επικοινωνιακό τέχνασμα του τύπου «σεβάστηκα την Ομόνοια και το λαό της, σεβαστείτε και εσείς τον Εθνικό» να γίνει ένας μικρός «θεός» για τους Ομονοιάτες αλλά και όλους τους ουδέτερους.
Πέραν του χειροκροτήματος που θα κέρδιζε από τον κόσμο, θα μετουσίωνε σε πράξη τα περί της γιορτής του τελικού που έλεγε και θα είχε έτσι και αλλιώς το οικονομικό κέρδος εξασφαλισμένο. Άμα δε η ομάδα του κάνει το μπαμ και κερδίσει, τότε ο Κίκης θα έγραφε την πιο χρυσή σελίδα της πολύχρονης καριέρας του ως δια βίου πρόεδρος του Εθνικού.
Αντ’ αυτού, ο πρόεδρος του προσφυγικού σωματείου επέλεξε, με την ελεύθερη πώληση να αυξήσει τον όποιο κίνδυνο επεισοδίων, να κινητοποιήσει την αστυνομία, ν’ αυξήσει τις κρατικές δαπάνες για τη φύλαξη των φιλάθλων και κυρίως να ταλαιπωρήσει χιλιάδες κόσμο της Ομόνοιας που περιμένει πως και πώς να μπει στο γήπεδο την ερχόμενη Τετάρτη.
Δεν ξέρω ποια θα ήταν η απόφαση του αν κάποιος πολιτικός- κομματικός παράγοντας, απ’ αυτούς που κάθε χρόνο συζητά για τις προσφυγικές χορηγίες, του έδινε κάποια άλλη συμβουλή. Προφανώς και δεν έχει σημασία.
Ο καθένας είναι αυτό που είναι και διατηρεί το δικαίωμα του. Οι πράξεις και οι αποφάσεις του όμως τον καθορίζουν. Και για να είμαστε ειλικρινείς τον σεβασμό και το μεγαλείο ψυχής, άμα είναι να τα εντοπίσεις, μην τα ψάξεις στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Ψάξε κάπου αλλού.
