Χρήστος Ζαβός
«Πως ήταν παλιά που κράταγαν το κερί στην ποδοσφαιρική αγορά, … οι της Ομόνοιας από φέτος επιδόθηκαν στην τακτική του «τσακρίσματος». 31 Ιανουαρίου μεταγραφή ή 15 Σεπτεμβρίου και όποιος αντέξει»… γράφαμε πριν από ενάμιση μήνα (δες εδώ) , πετυχαίνοντας, δυστυχώς, διάνα στον τρόπο που κυλάει μεταγραφικά, τούτο το καλοκαίρι!!
Ομολογουμένως, ούτε και από μας πέρασε από το μυαλό, ότι θα μπει ο Αύγουστος και δεν θα παίξει ούτε και ένα όνομα στο μεταγραφικό ρεπορτάζ. Αυτό ενδεχομένως, να είναι και παγκόσμια πρωτοτυπία για τους ιθύνοντες και καλό θα ήταν να το λάβουν υπόψη.
Θέλοντας και μη δηλαδή, αφού ακριβώς η αντίληψη πολλών οπαδών, ότι η ομάδα, δεν προτίθεται να ενισχυθεί παραμένοντας αποδυναμωμένη από τον προηγούμενο Ιανουάριο, τους ωθεί εκτός γηπέδου! Δεν άντεξαν και «τσάκρισαν», κρατώντας απόσταση από την ομάδα !!
Η θεωρία πάντως περί του «τσακρίσματος» δεν σχετίζεται απαραίτητα με την υπομονή που χρειάζονται οι Ομονοιάτες και την διαχρονική καθυστέρηση των ιθυνόντων να κλείσουν μεταγραφές,
Το ολοκληρωτικό σπάσιμο, προκαλείται ακριβώς γιατί εδώ και χρόνια, διαπιστώνεται ότι η ομάδα χρειάζεται το κάτι τις, για ν΄ ανέβει επίπεδο και να πιάσει τις Πάφο και Άρη, χωρίς αυτό δυστυχώς να επιτυγχάνεται.
Κάθε φορά ισχύει το ίδιο πράγμα. Η ομάδα είναι στρωμένη, έχει συγκεκριμένη φιλοσοφία, διαθέτει παίκτες κλάσης μα δεν τα καταφέρνει. Επιχειρήθηκε πέρσι με τον Ατζίλι, έγινε μια προσπάθεια με τον Ελάντερ, απέτυχαν οικτρά με τον Ιγκεμπρίτσεν… δυστυχώς δεν ανεβαίνει σκαλί.
Στα ματς με την Τορπέντο, η ομάδα έβγαλε κάποιες από τις αρετές της, μα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.
Καλό το πρότζεκτ Μασούρα που μοιάζει με το νέο Μαυρία, σούπερ και η κάθετη του Εβάντρο ή οι διεισδύσεις του Σεμέδο, ολοένα και βελτιώνει ο Κουλιμπαλί την ικανότητα του να φτιάχνει παιγνίδι από πίσω, ενώ και οι Κούσουλος Μάριτς, αν και όχι τόσο εμπορικοί, τσιμεντώνουν την άμυνα.
Ακόμη πιο απολαυστική η μεγαλειότητα του Γιόβετιτς ως στράικερ και ας μας έλεγαν πέρσι ότι παίζει μόνο πίσω από τον επιθετικό.
Απ΄ όλα όμως τα συμπεράσματα, αυτό που βγάζει μάτια είναι ότι η Ομόνοια δεν έχει βάθος και δεν διαθέτει πλεόνασμα ποιότητας.
Της υπολείπονται όπως και τον περασμένο χειμώνα, όπως και το προηγούμενο καλοκαίρι και τον προπερασμένο χειμώνα και το προπερασμένο καλοκαίρι, εκείνες οι τρεις- τέσσερις κινήσεις, που θα την τοποθετήσουν δίπλα από την Πάφο και τον Άρη.
Ο ίδιος ο Παπασταύρου το παραδέχθηκε εμμέσως, από τις αρχές του καλοκαιριού δηλώνοντας για τρεις με τέσσερις παίκτες πρώτης γραμμής.
Δυστυχώς από τότε, πέραν του Χατζηγιοβάννη, κάτι τέτοιο δεν έχει υλοποιηθεί. Κρίμα γιατί χάθηκε η δυναμική που θα δημιουργείτο, αν η ομάδα, κατάφερνε να υλοποιήσει το πλάνο που οι ίδιοι ανακοίνωσαν.
Η πρόκριση επί των Γεωργιανών, τους δίνει χρόνο. Οι ιθύνοντες εξακολουθούν να έχουν ενώπιον τους εκείνη την ευκαιρία, για να κατοχυρώσει η ομάδα το βάθος στο ρόστερ και να εξασφαλίσει την ποιότητα σ’ αυτό.
Δεν γνωρίζω πόσο εφικτό είναι, πρακτικά ή και οικονομικά...κακά τα ψέματα, η ομάδα χρειάζεται για να φορτσάρει για τους φετινούς τίτλους… έναν, δύο, τρείς Γιόβετιτς!!!
