Χρήστος Ζαβός
Με τη λέξη «βόμβα» χαρακτηρίζεις επιεικώς όλα όσα είπε χθες ο Παπασταύρου (δες εδώ) κυρίως με όλα αυτά που σχετίζονται γύρω από τη μεταγραφή του Ουζόχο και τον τρόπο που όπως ισχυρίζεται, χειρίστηκε το θέμα ο Κώστας Χριστοδούλου Καραβίδας.
Για μια ακόμη φορά ο κύριος Παπασταύρου επέλεξε να καταγγείλει πράγματα και καταστάσεις. Σ’ αντίθεση όμως με την προηγούμενη φορά, όταν μίλαγε για «τιμοκαταλόγους», στο ντεμπούτο της εκπομπής Total Green ονομάτισε τον Κώστα Χριστοδούλου ως διαπραγματευτή στη μεταγραφή κάτι που συνίσταται ως παράνομο αφού ο εν λόγω παράγοντας συνδέεται θεσμικά με την Δόξα Κατωκοπιάς ως πρόεδρος του σωματείου.
Περί του ισχυρισμού του για το «μαύρο χρήμα», αναμφισβήτητα είναι κατηγορίες που εμπίπτουν στον ποινικό κώδικα και είναι υποχρέωση της αστυνομίας να διερευνήσει το όλο θέμα, είτε ζητώντας στοιχεία από τον πρόεδρο της Ομόνοιας, είτε λαμβάνοντας κατάθεση από τον Κώστα Χριστοδούλου Καραβίδα.
Πέραν τούτου, η επίθεση που εξαπέλυσε προσωπικά στον Ευγένιο Χαμπουλλά καταλογίζοντας του λίγο πολύ «μασκαραλίκκια», φουντώνει έτσι και αλλιώς την κόντρα της Ομόνοιας με την Ανόρθωση που ξεκίνησε από τα γεγονότα περί της διακοπής του πρωταθλήματος και το εισιτήριο που δόθηκε στο τριφύλλι για να συμμετάσχει στο Τσάμπιονς Λίγκ.
Μια κόντρα την οποία συμμερίζονται καιρό τώρα οι οπαδοί, απ’ ότι καταλάβαμε οι προπονητές Μπεργκ και Κετσπάγια, ο Χαμπουλάς και ο Γρηγόρη και πλέον και ο ίδιος ο κύριος Παπασταύρου.
Μέχρι εδώ όλα καλά και άγια. Οι κόντρες και οι αντιπαλότητες αποτελούν καθημερινότητα για τις μεγάλες ομάδες που διεκδικούν τίτλους και συναγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο.
Αυτό που όντως δημιουργεί ερωτήματα είναι τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο Παπασταύρου. Ποια δηλαδή είναι η τακτική του, ποιες είναι οι συμμαχίες που δημιούργησε και κυρίως μέχρι που σκέφτεται να το πάει.
Τιμή του και καμάρι του που λέει όχι και τόσο συνηθισμένα στη δημόσια σφαίρα, πόσο έτοιμος όμως είναι ν’ αναλάβει τις ευθύνες του και κυρίως πως οχυρώνει την ομάδα του, σ’ ένα πόλεμο που ολοένα και οι εχθροί αυξάνονται;
Γιατί αν υπολογίσουμε ότι ο ΑΠΟΕΛ διαχρονικά βρίσκεται στην αντίπερα όχθη με την Ομόνοια, οι πράσινοι έχουν πλέον για τα καλά ανοίξει μέτωπο με την Ανόρθωση, η οποία και αυτή βρήκε τα πόδια της και στέκεται εκεί που η ιστορία της το επιβάλλει. Αν υποθέσουμε ότι στις αρχές του καλοκαιρού ξεκίνησε και μια αντιπαλότητα με τον Απόλλωνα ελέω Παπουλή (ανεξαρτήτως εάν η υπόθεση Κατελάρη έφερε τις δύο ομάδες πιο κοντά), η Ομόνοια δείχνει να ακολουθεί ένα μοναχικό δρόμο, σ’ ένα πεδίο πέρα για πέρα καυτό.
Όλοι όμως γνωρίζουμε ότι οι «δημόσιες σχέσεις» στο κυπριακό ποδόσφαιρο είναι τόσο σημαντικές όσο τα γκολ του Μποτεάγκ ή οι ασσίστ του Τιάγκο. Και η ομάδα η οποία δεν είναι ισχυρή σ’ αυτό τον τομέα μάλλον την πληρώνει μέχρι το τελευταίο δράμι, ανεξαρτήτως της αγωνιστικής της ποιότητας. Λίγο να θυμηθείς τον σούπερ Απόλλωνα του 17-18, θα το διαπιστώσεις εύκολα.
Βέβαια η Ομόνοια με επικεφαλής τον Παπασταύρου, δεν αρκείται στις κόντρες με τους υπόλοιπους μονομάχους, αλλά εδώ και καιρό τα βάζει με τις «ιερές αγελάδες» του κυπριακού ποδοσφαίρου. Το έτσι και αλλιώς ανοιχτό μέτωπο με την κυπριακή διαιτησία παραμένει και δεν είμαι σίγουρος αν η Ομόνοια βγαίνει νικήτρια απ’ αυτό.
Δεν της έφταναν οι διαιτητές και ο χώρος τους, από χθες ο Παπασταύρου ξεκίνησε έναν πόλεμο κατά του Κώστα Χριστοδούλου, η ισχύς του οποίου στο κυπριακό ποδόσφαιρο δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. Όποιος δε το αμφισβητεί, απλά δεν ξέρει τι σημαίνει κυπριακό ποδόσφαιρο.
Και κάπου εδώ δημιουργούνται σωρεία ερωτημάτων. Όλα αυτά τα κάνει λόγω της άγνοιας του που προκύπτει από το γεγονός ότι ζει στο εξωτερικό, διαθέτοντας ενδεχομένως μια άλλη νοοτροπία ή είναι έτοιμος να μπει στα χαρακώματα για να αντιπαρατεθεί με μαθουσάλες του κυπριακού ποδοσφαίρου;
Μπορεί ή όχι να οχυρώσει την ομάδα, ούτως ώστε να μην επωμιστεί τις όποιες συνέπειες θα προκύψουν λόγω των μετώπων που έχει ανοίξει; Στην τελική έχει τα όπλα να μπει στον πόλεμο; Δεν το γνωρίζουμε και προς το παρόν δεν το έχουμε δει-συμπεράνει.
Αυτά και άλλα πολλά είναι ερωτήματα που θ’ απαντηθούν λίαν συντόμως. Είναι όμως σίγουρο ότι για ν’ ανατρέψεις ένα σκηνικό θα πρέπει πρώτα να το ταρακουνήσεις. Εάν το κάνει συνειδητά καλώς… εάν όχι θα πέσει να τον πλακώσει.
