Χρήστος Ζαβός
Ανάμεσα στα εντυπωσιακά παλάτια και τις σονάτες του Μότσαρτ ή του Στράους, έχοντας χιλιάδες πράσινους ανθρώπους να την ακολουθούν, ο αθεόφοβος με κρύο προπονητικό αίμα, αποφάσισε να παρατάξει μια ενδεκάδα, που δεν περιλάμβανε τους Φαμπιάνο, Μασούρα, Χαμάς, Σίμιτς, Νικόλα, Κούσουλο, Έϊτινγκ, Χατζηγιοβάννη, Τάνκοβιτς Γιόβετιτς, και Μαέ!!!
Άνετα θα τους φύλαγε, για να πάν στη Λάρνακα. Και άμα δεν του φτάνουν να βάλει τον Στεπίνσκι ή και τον Ανδρέου!!
Ο «άσχετος» έφτιαξε ομάδα με 23 παίκτες!!! Δεν μπορείς πια να βρεις κάποιον που υστερεί!!
Ποιότητα και βάθος, να θέλει η ψυχή σου!!
Και τύχη, επίσης.
Όπως αυτή που είχε μες στην αυστριακή πρωτεύουσα, να ναι καλά τα δοκάρια του γηπέδου, που την προστάτεψαν.
Βέβαια και η ίδια η ομάδα, φρόντισε να κυνηγήσει την τύχη της. Επ’ αυτού στο πρώτο ημίχρονο, έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει, σκόραρε και στη συνέχεια, ξεκίνησε η διαχείριση του αποτελέσματος.
Λογικό και αναπόφευκτο!!
Δηλαδή τι έπρεπε να κάνει;
Να ξεσκιστεί για το δεύτερο γκολ και μετά να έρθει φουριόζα στη Λάρνακα για το ντέρμπι του πρωταθλήματος και στο καπάκι να παίξει σε γεμάτο ΓΣΠ κόντρα στους Πολωνούς, σε ματς που θα κριθεί το τελικό της πλασάρισμα;
Αυτά όλα μπορεί να συμβούν μονάχα ως φαντασίωση, στο μυαλό κάποιου, που δεν πολύ καταλαβαίνει τις συνθήκες που παίζεται πια το ποδόσφαιρο.
Όπως και να έχει, να ναι καλά οι Αυστριακοί και δη ο προπονητής τους, δεν πολύ διάβασε τον αντίπαλο του.
Δεν εξηγείται διαφορετικά.
Μιας που μπήκαν οι ομάδες και μιας που καταλάβαμε ότι ο Σεμέδο, έχει εκείνο τον χώρο που χρειάζεται για να κάνει τη ζημιά!!
Δεν χρειάστηκαν περισσότερα από 20 λεπτά, του την έκανε ο αθεόφοβος.
Αφού νωρίτερα σύγκαψε καμιά δύο φορές τον 21χρονο δεξιό μπακ της Ραπίντ, έκανε την επέλαση του, δημιούργησε τον χώρο στ’ αριστερά, ήρθε από πίσω ο Κίτσος, σταύρωσε, βγήκε ως κρυφός επιθετικός ο Ανδρέου, έχασε την ευκαιρία και το κανονικό φορ μπήκε στη φάση και σκόραρε.
Ότι δηλαδή γράφει ο πίνακας τακτικής του Μπεργκ, χωρίς εμείς να τον δούμε.
Αυτόν που σίγουρα είδαμε και μας έτρεξαν τα σάλια, είναι ο Νεοφύτου.
Η ομάδα δημιουργεί μέσα από τα σπλάχνα της, τον φορ του μέλλοντος και άλλος κάθεται και συζητά τρία πουλάκια κάθονται.
Τέτοια επιθετική κοπιά πάει καιρό να δούμε στα κυπριακά γήπεδα. Στο δικό μου το μυαλό έχει πολλές ομοιότητες με το Μιχάλη Κωνσταντίνου, μας ας μην προτρέξουμε γιατί ακόμη ο μικρός χρειάζεται να κάνει πολλά πράγματα για να στεριώσει ως παίκτης.
Είναι πάντως κανονικό φορ με θράσος. Όχι υβριδικό. Κυπριακά φτιαγμένο και δουλεμένο από τον μεγάλο Νορβηγό.
Εδώ δουλεύτηκε ο Εράκοβιτς που το καλοκαίρι έμοιαζε με καμένο χαρτί.
Για πρώτη φορά στην Ομόνοια, όλοι καταλαβαίνουμε, γιατί πριν από δύο χρόνια πήγαν στο Μαυροβούνιο για να κλείσουν αυτόν τον παίκτη.
Άλλο πράγμα ο Βαλκάνιος.
Υπό τον μεγάλο - δεν κάνει αλλαγές- Νορβηγό, άλλαξε η περσινή αντίληψη που έφερε τον Εράκοβιτς εσωτερικό χαφ και τον Εβάντρο, δεκάρι παλιάς κοπής.
Ο μεν Μαυροβούνιος έγινε ένα εργατικό-ποιοτικό χαφ που βοηθά στο να πρεσάρει ψηλά η ομάδα, ο δε Βραζιλιάνος ένα πολυτελές εσωτερικό χαφ, που συμμετέχει ανασταλτικά μα συνάμα, μπορεί με τις κάθετες του από πίσω, να ξεκλειδώσει άμυνες.
Για τον Ανδρέου, τι να πει κανείς. Αυτός και αν ζει τ΄ όνειρο. Πριν από δύο μήνες, βρισκόταν κοντά στη χωματερή που βρίσκονται δεκάδες ταλέντα του τόπου και πια με τον Μπεργκ, μεταμορφώθηκε σ’ ένα υπάκουο παίκτη, που διαθέτει όλες εκείνες τις κινήσεις που πρέπει να έχει ένα ολοκληρωμένο εξτρέμ
Και σκίζεται αμυντικά και συγκλίνει στον άξονα και πάει στο ένας εναντίον ενός και σουτάρει από μακριά. Τέτοια μεταμόρφωση, ούτε ο βάτραχος που έγινε πρίγκηπας. Σαν παραμύθι.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους, αυτοί είναι γνωστοί.
Κουλιμπαλί, Κίτσος, Αγκουζούλ, Μάριτς, Ντιουνγκού πήραν πάνω τους το κομμάτι της διαχείρισης που το κάνουν σχεδόν μηχανικά πια.
Με κενά όντως να υπάρχουν πίσω, μα με συγχωρείς… όποιος νομίζει ότι θα πηγαίνει εκεί κοντά στις Άλπεις και η ομάδα θα παίρνει το διπλό ωσάν και παίζει κοντά στον κάμπο της Μεσαορίας, ας εναρμονιστεί με την πραγματικότητα.
Είπαμε, ονειρεμένη η Βιέννη, μοιάζει με όνειρο η πράσινη Στέφανσπλατς, όνειρο και το κατά πράσινο πέταλο στη γωνία του Αλιάνζ Στάτιον,, ονειρικός και ο Ουζόχο που κατά καιρούς προκάλεσε εφιάλτες, όνειρο επίσης και το ρόστερ με 23 (!!) παίκτες, «άσχετος» ο Μπεργκ στα όνειρα κάποιων, ονειροπολείς για τα επόμενα ταξίδια σου με τα πράσινα αξεσουάρ στην αποσκευή, μα η πραγματικότητα είναι τόσο ρηχή, που σε προσγειώνει από τα σνίτσελ της Βιέννης, στα σεφταλιά- σουβλάκια της Λάρνακας.
