Χρήστος Ζαβός
Στα όχι και τόσο παλιά χρόνια, σε αντίστοιχη κατάσταση όπως είναι αυτή που περιέπεσε η Ομόνοια, η «λύση» στο πρόβλημα θα δινόταν στο πι και φι.
Θα πηγαίναμε δηλαδή με το «πρότζεκτ Σαλώμη». Χορεύει ο κόσμος (Σαλώμη) στο ταψί και ο Παπασταύρου (Ηρώδης) του κάνει το χατίρι κόβοντας το φαλακρό κεφάλι του Μπεργκ (Ιωάννης ο Βαπτιστής) έως ότου έρθει ο καινούργιος κόουτς.
Αυτή τη στιγμή οι πολλοί, χορεύοντας ή ουρλιάζοντας ισχυρίζονται ότι αυτή είναι η λύση, ζητώντας την φυγή του Νορβηγού . Μόνο που αν υιοθετείτο πέρσι η εισήγηση τους, τότε μάλλον η Ομόνοια δεν θα είχε κατακτήσει το 21ο και η κάβλα του κόσμου δεν θα είχε ξαποστάσει. Τόσο απλά.
Σωστά θ’ αναρωτηθεί κάποιος τι σχέση έχει το πέρσι με το φέτος; Καμία. Και αυτός που το παραδέχεται πρώτος απ’ όλους είναι ο ίδιος ο Μπεργκ που φέτος δεν ψάχνει να βρει κομπιουτεράκι, ούτε και κάνει υπολογισμούς. Προφανώς γιατί γνωρίζει ότι το πρόβλημα σ’ αντίθεση με πέρσι είναι πιο βαθύ και σίγουρα πιο πολυσύνθετο.
Επ’ αυτού φταίει εκατό τοις εκατό ο Μπεργκ, το παραδέχεται άλλωστε… δεν μπορεί όμως να μην ευθύνονται ο επικεφαλής του τμήματος, Νεόφυτος Λάρκου όπως επίσης και ο εργοδότης του, Σταύρος Παπασταύρου.
Δεν είμαι επιστήμονας, ούτε και διάνοια… αν όμως όλα αυτά τα χρόνια, εκθειάζαμε ακριβώς την διοικητική πυραμίδα ή την ιεραρχία της Ομόνοιας των επιτυχιών, με τον ίδιο τρόπο θα προσεγγίσουμε την Ομόνοια των αποτυχιών. Τόσο απλό.
Αυτό όμως που μπερδεύει τα πράγματα και δεν μας βοηθά καθόλου είναι ακριβώς η αποστασιοποίηση των ευθυνών από τους υπευθύνους.
Εάν υποθετικά μιλώντας, μιλούσε ο Λάρκου όλο αυτό τον καιρό και ανελάμβανε την ευθύνη για την κατάσταση ή αν ο Παπασταύρου (ο οποίος όντως θα μιλήσει όπως λεν οι πληροφορίες λίαν συντόμως), μ’ ένα ποστάρισμα του έστελνε μήνυμα ενότητας, τότε όλα καλά και άγια.
Θα λέγαμε οκ, όπως πέτυχαν, απέτυχαν, αφήστε τους ανθρώπους που άλλαξαν την ιστορία της Ομόνοιας, να επανορθώσουν.
Έλα όμως όλα αυτά, δεν ισχύουν και ένας «ωκεανός εξηγήσεων» τείνει να μας πνίξει, σίγουρα θολώνοντας μας το μυαλό. Ο καθένας λέει το μακρύ και το κοντό του, μ’ αποτέλεσμα η προσπάθεια μας να καταλήξουμε στην ουσία του προβλήματος να είναι ακόμη δυσκολότερη.
Ανεξαρτήτως όμως των «εξηγήσεων» και τη μαλακία του καθενός είναι δεδομένο ότι κάποιοι παράγοντες είναι καθοριστικοί ως προς την κατάσταση της Ομόνοιας.
Ο πρώτος σχετίζεται με τον προγραμματισμό , ο δεύτερος με τους τραυματισμούς και γενικότερα τη φυσική κατάσταση των παικτών, ο τρίτος αποκλειστικά με την τακτική που ακολουθείται από τον προπονητή και ο τέταρτος με το κατά πόσο αποδυναμώθηκε η διοικητική δομή της Ομόνοιας.
Από τους πιο πάνω λόγους, μόνο στον τρίτο έχουμε ανάληψη ευθύνης καθότι ο Μπεργκ αμέσως μετά το ντέρμπι της Παρασκευής το έπραξε ως όφειλε.
Για τους υπόλοιπους τρεις, τον προγραμματισμό, τους τραυματισμούς και την φυσική κατάσταση αλλά και την ανησυχία που ενδεχομένως να προκύπτει στα διοικητικά της ομάδας δεν υπάρχει τίποτα. Άκρα του τάφου σιωπή… μέχρι νεωτέρας.
Για τον προγραμματισμό, αλλά και ότι άλλο έχει προκύψει εντός του ποδοσφαιρικού τμήματος, είναι δεδομένο ότι ο Νεόφυτος Λάρκου όφειλε ή οφείλει να δώσει εξηγήσεις ή τουλάχιστον να στείλει κάποιο μήνυμα προς τον κόσμο.
Η αποστασιοποίηση του, δεν μπορεί παρά να ερμηνευτεί είτε ως αδυναμία, είτε ως συναίνεση σ’ αυτούς που επιλέγουν την λύση «φταίει ο Μπεργκ». Διαφορετική ερμηνεία ως προς την «απουσία» του ποδοσφαιρικού διευθυντή δυστυχώς δεν μας επιτρέπεται με βάση τα δεδομένα να δώσουμε. Εκτός εάν η τοποθέτηση του Σταύρου Παπασταύρου τις επόμενες ημέρες, καλύψει και τον Νεόφυτο Λάρκου.
Γιατί και η παρέμβαση του ισχυρού άνδρα είναι πια επιβεβλημένη, νοουμένου ότι εδώ και καιρό παίζει το νταραβέρι μεταξύ των δύο επιχειρηματιών σχετικά με την πώληση της εταιρείας κάτι που αποδυναμώνει την ισχύ που εξέπεμπε όλο αυτό τον καιρό η ομάδα.
Μπορεί ο Λέζιακς και ο Φαμπιάνο ή ο Ουζόχο και το κάθε μέλος του ποδοσφαιρικού τμήματος να συνεχίζουν κανονικά τη δουλειά τους στο Ηλίας Πούλλος ωστόσο όλη αυτή η βαβούρα και η εκκρεμότητα σχετικά με το μέλλον της ομάδας, δεδομένα έχει επιφέρει διαφόρων ειδών κλυδωνισμούς εντός του οικοδομήματος. Σε σημείο που εύλογα αναρωτιέται κανείς… ασχολείται ή δεν ασχολείται ο Παπασταύρου με την ομάδα.
Δεν φτάνει η αβεβαιότητα και η αναμονή προέκυψε και η επίθεση που δέχθηκε ο κύριος Γρηγόρη (επί του προσωπικού στέλνουμε την συμπαράσταση μας), εις το οποίαν η ίδια η ομάδα έδωσε ποδοσφαιρική χροιά ευθύς εξ αρχής με τις ανακοινώσεις της, δημιουργώντας επιπλέον μεμψιμοιρίες και «εξηγήσεις» ανάμεσα στον κόσμο, που βαθιά μέσα του πιστεύει ότι τίποτα δεν πάει καλά.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμής ενδεχομένως να μην είναι το αγωνιστικό αυτό κάθε αυτό, αλλά το κενό εξουσίας που παρατηρείται, δημιουργώντας έτσι ένα χαώδες σκηνικό… Όπως δηλαδή είναι η ομάδα μες στο γήπεδο… έτσι ακριβώς είναι πλέον και η ομάδα εκτός.
Η απουσία που μέχρι στιγμής επιλέγεται από τους ηγέτες της ομάδας δεν είναι λύση. Και η λύση δεν μπορεί να είναι τόσο μονόχνοτη όσο το «φταίει ο Μπεργκ».
Εάν όντως φταίει ας του καταλογίσουν τις ευθύνες σύντομα οι προϊστάμενοι του, εάν όχι ας αναλάβουν δράση λαμβάνοντας αποφάσεις ωφέλιμες προς το σύνολο. Η απουσία και πολύ περισσότερο το κρύψιμο πίσω από ένα χαώδες σκηνικό δεν τιμά κανένα και σίγουρα δεν ωφελεί την ομάδα… η οποία πλέον μοιάζει κακή όχι μόνο στον αγωνιστικό χώρο αλλά και εκτός.
