Χρήστος Ζαβός
Είναι πλέον πασιφανές. Παλαιότερα έπεφταν μπουκάλια, αντικείμενα, κυρίως γιούχα, κάποιες φορές κάποιοι πιο «πολιτισμένοι» ανέβαιναν στο χώρο εργασίας του προπονητή και του έφτιαχναν τα ρούχα για να φύγει… η πιο κλασσική μέθοδος ήταν η συγκέντρωση πλήθους έξω από τα αποδυτήρια που ζητούσε το κεφάλι του κόουτς από τον πρόεδρο.
Πλέον σε τούτες τις εποχές, τα πράγματα είναι διαφορετικά, μάλλον πιο scary, πιο φοβητσιάρικα. Και είναι πιο φοβητσιάρικα γιατί ο όχλος σπάζει σε άτομα, βλέποντας έτσι τις αντιδράσεις του καθενός ξεχωριστά. Και αν κάποτε κάποιος έριχνε την ομπρέλα του μες στο γήπεδο χωμένος μες στο πλήθος για να ξεσκάσει και να πει τον πόνο του, τώρα πλέον αντί για την ομπρέλα του, πληκτρολογεί ως άτομο και όχι ως μέρος του όχλου και βγάζει τον οχετό που έχει μέσα του.
Χίλιες φορές τον τυπά, που έριχνε κάνα μπουκάλι ή καμιά Σταυρό-Παναγία με το τσιγάρο στο στόμα παρά τον άλλο που κρύβεται πίσω από ένα πληκτρολόγιο, ενδεχομένως και με ψεύτικο προφίλ και κάνει είτε τον σοβαρό, είτε βρίζει αλά Τούρκα σε greeklish, προσβάλλοντας προσωπικότητες και υπολήψεις.
Όπως και να χει, τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα. Δημοσιογραφικά κείμενα, δηλώσεις παλαίμαχων, σχόλια σοβαρών και μη σοβαρών οπαδών, φίλων και εχθρών της Ομόνοιας, κατανείμουν όλη την ευθύνη για το ναυάγιο της Ομόνοιας στον Μπεργκ. Κάποιοι λίγο πιο ψύχραιμοι, βάζουν και τον Λάρκου αλλά και τον Ταραπουλούζη στη κουβέντα για το ποιος ευθύνεται ούτως ώστε η ομάδα να μην σκοράρει και να χάνει βαθμούς με το τσουβάλι πια.
Από κει και πέρα όμως τι γίνεται. Ας λάβουμε υπόψη ότι όντως ευθύνεται ο Μπεργκ. Δεν μπορεί άλλωστε να μην ευθύνεται κυρίως για το γεγονός ότι δεν κατάφερε να προσθέσει νέα στοιχεία στο παιγνίδι της ομάδας, μ’ αποτέλεσμα να γίνει προβλεπτή από τους αντιπάλους, ένας εκ των οποίων είναι και ο Ερμής.
Πέραν τούτου, ο Νορβηγός μπέρδεψε μάλλον ο ίδιος τον εαυτό του, άρα και την ομάδα για το που πρέπει να επικεντρωθεί η προσπάθεια μ’ αποτέλεσμα να χαθεί έδαφος στο πρωτάθλημα και ταυτόχρονα να επέλθουν τρεις συνεχόμενες ήττες στο Γιουρόπα, διαγράφοντας τελικά άσχημη πορεία και στα δύο μέτωπα. Άμα στα πιο πάνω προστεθεί ότι δεν βρήκε λύση στο πρόβλημα του εύκολου γκολ, τότε συντάσσουμε το κατηγορητήριο του.
Και άμα τον στείλουμε στο λαϊκό δικαστήριο, θα τον φαν ζωντανό οι άνθρωποι που ποτέ δεν κάνουν λάθη στη ζωή τους, που γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει πιο εύκολο από το να διαχειρίζεσαι μια ομάδα επί εποχής κωρονοϊού και να τη διατηρείς σε υψηλά επίπεδα και κυρίως όλοι αυτοί που τον αποθέωναν και έκαναν τους μάγκες στους αντίπαλους τους, χρησιμοποιώντας τον Μπεργκ ως σημαία.
Και πάμε τώρα στο ζουμί. Είναι εύκολο να καταγράφουμε γεγονότα, απόψεις και κριτικές. Σε τούτο το κείμενο τα καταγράφουμε και πάλι, με βάση πάντοτε την δική μας άποψη. Από κει και πέρα, τι γίνεται;
Να φύγει; Να ψάξει η ομάδα κάπου αλλού; Να του δώσουμε χρόνο μήπως και καταφέρει ν’ ανατρέψει την κατάσταση; Ο καθένας έχει τις δικές του απαντήσεις.
Κατά την άποψη μου το ενδεχόμενο ν’ αποχωρήσει θα είναι απλά πισωγύρισμα. Απ’ αυτά που οι κυπριακές ομάδες εφαρμόζουν κάθε σχεδόν χρόνο μ’ αποτέλεσμα να μην βλέπουμε ομάδες της προκοπής.
Η ασχετοσύνη μερικών δε, που αναμφισβήτητα αγαπούν την Ομόνοια, δεν τους επιτρέπει να καταλάβουν ότι τέτοιου είδους τακτικές είναι αυτές που έκαναν το Ηλίας Πούλλος ξέφραγο αμπέλι για τον κάθε άσχετο μάνατζερ, παίκτη μάλλον και παράγοντα.
Ο Νορβηγός και όλοι τους στην Ομόνοια απέδειξαν ότι έχουν και την τεχνογνωσία και την ικανότητα να διαχειριστούν πράγματα και καταστάσεις για να δημιουργήσουν όλες εκείνες τις συνθήκες που καθιστούν την Ομόνοια μια σοβαρή ομάδα… και όχι καφενέ.
Λάθη έχουν γίνει και μάλλον θα ξαναγίνουν εκ μέρους του Μπεργκ, του Σίμου ή του Νεόφυτου Λάρκου. Ενδεχομένως να έχει χαθεί η χρονιά… η απάντηση όμως του Μπεργκ στη χθεσινή συνέντευξη τύπου ήταν αφοπλιστική και κανένας νοήμονας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει κατά του αυτονόητου όπως το έθεσε ο φαλακρός κόουτς.
Υπάρχουν ακόμη 25(!!) ματς και ο ίδιος πιστεύει ότι μπορεί να το πάρει. Και επί τούτου, απέκτησε το δικαίωμα να το ζητά, να το πιστεύει και να το κυνηγήσει. Γιατί είναι ο Μπεργκ… αυτός που άλλαξε την ιστορία της Ομόνοιας όπως όλοι έλεγαν και παραδέχονταν πριν από 3 μήνες. Και όταν μιλάμε για ιστορία, μιλάμε για σεβασμό.
Δικαιούται να το παλέψει και καλό θα ήταν να στηριχτεί. Και με τα λάθη τους, αξίζουν μια ακόμη ευκαιρίας και ας τα κάνουν σκατά.
Οτιδήποτε άλλο… είναι απλά η εξέλιξη ενός έργου που την έχουμε δει, από τον καιρό που παρακολουθούμε κυπριακό ποδόσφαιρο. Και στην Ομόνοια παίχτηκε δεκάδες φορές…
