Πέτρος Παπαγιώργης
Λίγα 24ωρα μετά την θετικότατη εμφάνιση μέσα στη Γρανάδα η Ομόνοια σήμερα στο ΓΣΠ είχε τα χάλια της και απογοήτευσε τον κόσμο της τα μέγιστα.
Η αλήθεια είναι ότι η Ομόνοια είχε δυο καθαρά πέναλτι σε χέρια του Ντίαζ (75’ και 94’) εντός περιοχής αλλά ο Σολωμού ήταν …αλλού για αλλού, δεν καταλόγισε τις παραβάσεις και διαμόρφωσε το αποτέλεσμα.
Υποτίμηση; Έλλειψη ενέργειας; Έλλειψη ψυχικών δυνάμεων; Πάντως ούτε ο εφησυχασμός, ούτε η απουσία θέλησης ισχύει.
Ό,τι κι αν ήταν, η Ομόνοια …κατάφερε να υποστεί άλλη μια απώλεια (0-0) από τον Ερμή μέσα στο ΓΣΠ και βρίσκεται στην έκτη θέση με 17 βαθμούς μη δυνάμενη να κερδίσει για πέμπτο συνεχόμενο ματς.
Έχει να κερδίσει σε ματς πρωταθλήματος από τις 18 Οκτωβρίου όταν νίκησε το Εθνικό (2-1)στο Δασάκι κατά την όγδοη αγωνιστική. Από τότε μετά δυο ήττες και τρεις ισοπαλίες!
Η πράσινη ομάδα δεν εμφανίστηκε απλώς κατώτερη των προσδοκιών, αλλά ήταν κάκιστη.
Σαν ταινία του Αγγελόπουλου
Αργή στην ανάπτυξη σαν ταινία του Αγγελόπουλου, νωχελική σαν να βρισκόταν σε ξενυχτισμένη διαδρομή, ασύνδετη- οι γραμμές ήταν απλωμένες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα- μηδενική κυκλοφορία της μπάλας με μικρές καίριες πάσες, ανύπαρκτο build up, αρκετές γιόμες και άκρα απονευρωμένα.
Εναντίον ενός αντιπάλου που ήλθε στη Λευκωσία για να αμυνθεί, η Ομόνοια δεν μπορούσε να δημιουργήσει ευκαιρίες. Βρήκε μονο δυο.
Στο 64΄ ο Παπουλής βρήκε τον Ασάντε στην περιοχή ο οποίος μόνος απέναντι στο τέρμα σούταρε απελπιστικά άουτ.
Στο 75΄ ο Κακουλής έχασε μεγάλη ευκαιρία. Δέχθηκε μπαλιά στην περιοχή από τον Γκόμεθ, από πλάγια θέση τελείωσε τη φάση με το αριστερό όμως έκανε μεγάλη απόκρουση ο Καϊκέ.
Απών ο κόουτς
Ο Χένινγκ Μπεργκ δεν έκανε κάτι το ουσιαστικό να βοηθήσει την ομάδα. Σε μια βραδιά όπoυ η Ομόνοια παρουσίασε την ιδανική σχεδόν εικόνα του αντιπαραγωγικού ποδοσφαίρου παρά το ποσοστό 67 τοις εκατόν στην κατοχή της μπάλας, έκανε τη δεύτερη του αλλαγή στο 90’(!) βάζοντας το Λοϊζου αντί του Ασάντε. Στο 72’ ο Κακουλλής άλλαξε τον Τιάγκο.
Αυτό που είδαμε απόψε είναι ένα μαύρο χάλι. Είναι μάλλον αδύνατο να περιγραφεί το τι αισθάνεται ο κόσμος της Ομόνοιας.
Και ασφαλώς αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.
