Πέτρος Παπαγιώργης
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πυρηνικός επιστήμονας για να διαπιστώσει ότι η Ομόνοια για τρίτο συνεχόμενο ματς ,( με ΑΠΟΕΛ στο κύπελλο και με Ολυμπιακό και Ανόρθωση στο πρωτάθλημα), δεν ανταποκρίνεται στο χορτάρι στο βαθμό που απαιτούν οι συνθήκες σε πορεία διεκδίκησης του τίτλου.
Αυτό που εμφανίζει, χρειάζεται πάραυτα βελτίωση, τόσο δημιουργικά όσο και ανασταλτικά. Κυρίως δημιουργικά. Χθες ανασταλτικά έδειξε καλύτερη εικόνα σε σχέση με τα δυο προηγούμενα ματς.
Το χθεσινό ματς επέφερε την απώλεια δυο πολύτιμων βαθμών. Σε μια κρίσιμη στροφή, (οι βαθμοί που χάθηκαν ενδεχομένως να στοιχίσουν), ενώ στο ματς με τον Ολυμπιακό χρειάστηκε η τορπίλη του Γιάννη Κούσουλου για να πάρει η Ομόνοια τους τρεις βαθμούς.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η ομάδα χθες δεν είχε πάλι την απαραίτητη φρεσκάδα, ενώ δεν έγιναν ούτε έγκαιρες κινήσεις από τον πάγκο προς τούτο.
Η Ομόνοια έχει ποιότητα, έχει τρόπο παιχνιδιού, έχει καλά αποδυτήρια, έχει προπονητή που έχει δείξει έργο και τον πιστεύουν οι παίκτες. Υπάρχει ομοιογένεια, ομοψυχία, πάθος, πλάνο, αυτοματισμός, χημεία. Αυτά διαπιστώνει ο κόσμος της ομάδας όλη τη χρονιά, αυτά όχι απλώς αναμένει, αλλά απαιτεί να δει μέχρι τέλους και να πανηγυρίσει την κατάκτηση του τίτλου.
Την Τετάρτη στο Κύπελλο θέλει να δει την Ομόνοια που ξέρει. Το ίδιο ισχύει και για το παιχνίδι το Σαββάτο στη Λεμεσό κατά της ΑΕΛ.
Δηλαδή Ομόνοια χωρίς εκπτώσεις στην απόδοση. Δεν την παίρνει άλλωστε εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα.
