Κωνσταντίνος Νικολάου
Το μυθιστόρημα του διάσημου συγγραφέα, Κάρολου Ντίγκενς, με τίτλο «Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 19 Δεκεμβρίου 1843 και πολύ σύντομα έγινε μεγάλη επιτυχία. Πρωταγωνιστής ο Εμπενίζερ Σκρουτζ, ένας πλούσιος και ταυτόχρονα τσιγκούνης ηλικιωμένος, ο οποίος δεν ένιωθε καμιά συμπόνια για τους γύρω του.
Με την πάροδο των χρόνων το αριστούργημα του Ντίγκενς πήρε τεράστιες διαστάσεις. Από ταινίες έως κόμικς με κεντρικό ήρωα τον Σκρουτζ, για να φτάσουμε στο σημείο το εν λόγω όνομα να συνδέεται άρρηκτα με τη λέξη «τσιγκούνης» ή για να είμαστε πιο σαφείς… με κάποιον ο οποίος ανεξαρτήτως των οικονομικών του δυνατοτήτων δεν ξοδεύει με ευκολία. Αυτός δηλαδή που στη λαϊκή λέμε πως έχει καβούρια στην τσέπη.
Στα του ποδοσφαίρου τώρα, το επίθετο του κυρίου Εμπενίζερ το βλέπουμε πολλές φορές να συνδέεται με το λαοφιλέστερο άθλημα κυρίως κατά τη διάρκεια μιας μεταγραφικής περιόδου. Οπαδοί διαφόρων ομάδων χαρακτηρίζουν ως «Σκρουτζ» τις διοικήσεις τους όταν δεν παρατηρείται ιδιαίτερη… κίνηση ή ακόμη κι όταν τα ονόματα που αποκτούνται δεν προκαλούν καμία αίσθηση.
Τονίζουμε πως αυτό δεν έχει να κάνει με την οικονομική δύναμη ενός συλλόγου, αλλά γενικότερα με το πως δραστηριοποιείται σε μια μεταγραφική περίοδο. Αλήθεια όμως υπάρχει «μαγική» συνταγή; Είναι δηλαδή κάποιο πλάνο το οποίο αφού το ακολουθήσεις κατά γράμμα θα πετύχεις όλους σου τους στόχους; Σαφώς και όχι! Πρώτον στο ποδόσφαιρο δεν είσαι μόνος σου (προφανώς) και δεύτερο αν ήταν έτσι δεν είχε τόσο ενδιαφέρον.
Η επιτυχία ποτέ δεν είναι εγγυημένη στον αθλητισμό, όμως αν μη τι άλλο οι ομάδες μπορούν να μειώσουν την πιθανότητα λάθους μέσω συγκεκριμένων ενεργειών. Οι ενέργειες αυτές απαιτούν μεν την σπατάλη χρημάτων, αφού διαφορετικά δεν γίνονται μεταγραφές, ενίσχυση τμήματος σκάουτινγκ κτλ., αλλά με μέτρο.
Άλλωστε, τα παραδείγματα όπου ομάδες ξόδεψαν εκατομμύρια χρήματα για να έρθουν το Μάιο και να παραδεχθούν πως η σεζόν ήταν αποτυχημένη είναι άφθονα! Το ζήτημα είναι πως χρειάζεται να καταρτιστεί ένα πλάνο, το οποίο να τηρηθεί με κάθε κόστος. Αν αυτό σε κάποια φάση προνοεί να δοθούν περισσότερα χρήματα για κάποια περίπτωση… γιατί όχι. Αλλά χωρίς να σημαίνει πως οι ακριβές μεταγραφές θα είναι ο κανόνας!
Επιπρόσθετα, η συγκεκριμένη συζήτηση εννοείται πως διαφέρει από χώρα σε χώρα, αφού για παράδειγμα άλλα ποσά συναντά κανείς στην Πρέμιερ Λιγκ και πολύ, πολύ, πάρα πολύ λιγότερα στην Κύπρο! Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, έχουμε και στο νησί μας ομάδες που πέτυχαν δαπανώντας… προσεγμένα κι άλλες που απέτυχαν ξοδεύοντας χωρίς να υπολογίζουν.
Υπόδειγμα παραδειγματισμού στο πως να κινείται κανείς στο μεταγραφικό παζάρι αποτελεί αναμφίβολα η Σεβίλλη του Μόντσι, ο οποίος με πρωτοποριακές για τα δεδομένα της εποχής ενέργειες μετέτρεψε μια ομάδα ανσασέρ, μεταξύ πρώτης και δεύτερης κατηγορίας στην Ισπανία, στον πιο πετυχημένο σύλλογο του Γιουρόπα Λιγκ. Παράδειγμα προς αποφυγήν αποτελεί μεταξύ άλλων η Τσέλσι του Τοντ Μπόελι, η οποία σε ένα χρόνο σπατάλησε τεράστια ποσά για να τερματήσει 12η στην Πρέμιερ Λιγκ! Το βασικό ζήτημα με τους μπλε είναι πως μετά τη φυγή του Ρομάν Αμπράμοβιτς ήταν ξεκάθαρο πως δεν είχαν πλάνο κι ότι αγόραζαν παίκτες χωρίς λογική. Ίσως αυτό αλλάξει μετά την υπογραφή του Μαουρίσιο Ποτσετίνο, ωστόσο πρόκειται για άλλη συζήτηση...
Αναφορικά με τα δικά μας, ως παραδείγματα προς αποφυγήν μπορούν μεταξύ άλλων να χρησιμοποιθούν οι μεταγραφές των Μάριο Ζαρντέλ (Ανόρθωση), Χρίστου Πατσατσόγλου (Ομόνοια), Άντον Μάγκλιτσα (ΑΠΟΕΛ), Μπακαρί Σακχό (Πάφος), αλλά και Μουσταφά Καραγιόλ (Απόλλων). Σε όλες τις πιο πάνω περιπτώσεις υπογράφηκαν πολύ υψηλά συμβόλαια για ποδοσφαιριστές που δεν δικαίωσαν ποτέ τις προσδοκίες και οι οποίοι αποτελούν σίγουρα παθήματα που πρέπει να γίνουν μαθήματα για τους συλλόγους μας.
Ταυτόχρονα όμως, άκρως πετυχημένες θεωρούντε οι μεταγραφές των Μούσα Μγκούνι (Ομόνοια), Ριάν Μαέ (ΑΕΛ), Ιβάν Τρισκόφσκι (ΑΠΟΕΛ), Φαμπίνιο (Ανόρθωση), Ρολάν Σάλαι (ΑΠΟΕΛ) και Αττίλα Σάλαι (Απόλλων), οι οποίοι αποκτήθηκαν για πολύ λίγα (σε σχέση με τη συνολική τους αξία) και στο τέλος της ημέρας όχι μόνο πρόσφεραν τα μέγιστα, αλλά ταυτόχρονα έφεραν και σημαντικά έσοδα στα ταμεία των πρώην ομάδων τους. Τονίζεται πάντως πως οι συγκεκριμένες λίστες είναι ατελείωτες και ότι εμείς παραθέσαμε μόνο μερικά παραδείγματα, ούτως ώστε να γίνουμε πιο κατανοητοί. Επίσης μια μεταγραφή δεν χρειάζεται απαραίτητα να αποφέρει επιπλέον χρήματα για να θεωρηθεί πετυχημένη.
Όπως αντιλαμβάνεστε, σωστή απάντηση για το κατά πόσο πρέπει κάποιος να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη ή όχι σε μια μεταγραφική περίοδο δεν υπάρχει! Έχει να κάνει όμως με τον σωστό καταρτισμό πλάνου κι όχι απαραίτητα με τα μηδενικά των επιταγών. Πιθανότατα λοιπόν κάποιες περιπτώσεις παικτών να επιβάλουν όπως δράσεις… σαν άλλος «Σκρουτζ» (να μην κάνεις κίνηση δηλαδή) και κάποιες άλλες να επιτάσσουν όπως προχωρήσεις άμεσα στην υπογραφή τους.
