Θεόδωρος Τσιολάκης
Μεγάλο όνειρο του κάθε παιδιού που ασχολείται με το ποδόσφαιρο είναι κάποια στιγμή να καταφέρει να κάνει το βήμα και να φύγει στο εξωτερικό, παίρνοντας μεταγραφή σε μία μεγάλη ομάδα. Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν και ο Κώστας Πηλέας, ο οποίος σε ηλικία εννέα χρόνων κατάφερε να εντυπωσιάσει τους σκάουτερς της Άρσεναλ για να τον πάρουν στην ακαδημία τους στην Ελλάδα και να ξεκινήσουν μαζί του και με κάποια άλλα παιδιά ένα νέο πρότζεκτ.
Στη συνέχεια ο Κώστας συνέχισε να δουλεύει σκληρά μέχρι που κατάφερε να φτάσει έξω από την πόρτα του Emirates και στα 14 του χρόνια να προπονείται με τους Κ23 των «κανονιέρηδων», ενώ στα 17 του βρέθηκε στην πρώτη ομάδα, αλλά και πανηγύρισε πρωτάθλημα, κατακτώντας την Πρέμιερ Λιγκ 2, όπως και πρωτάθλημα με την Κ19.
Μπορεί να βρέθηκε μία ανάσα από το να υπογράψει δεύτερο συμβόλαιο με την Άρσεναλ, όμως το γεγονός ότι έπρεπε να κάνει στρατό τον έφερε πίσω στην Κύπρο και δυστυχώς του στάθηκε εμπόδιο απ’ το να επιστρέψει εγκαίρως και να βάλει την υπογραφή του με τους Άγγλους, η κάποια άλλη ομάδα απ’ το εξωτερικό. Φεύγοντας από την Άρσεναλ κράτησε την φιλία του με τον Μάλεν, την συνύπαρξη του με τον Τιενρί Ανρί, αλλά και με τον Αρσέν Βεγκέρ.
Ο Κώστας αφού δεν μπορούσε να φύγει στο εξωτερικό λόγω του στρατού, έπρεπε να επιλέξει το νέο του ποδοσφαιρικό σταθμό εντός Κύπρου, έχοντας πρόταση και πάλι απ’ το ΑΠΟΕΛ, αλλά και απ’ την Ανόρθωση, με την τελευταία ομάδα να ήταν τελικά η επιλογή του. Oυσιαστικά ήταν η δεύτερη φορά που απέρριψε την ομάδα της Λευκωσίας, καθώς του έκανε πρόταση και όταν έφυγε από τον Εθνικό (ΔΕΣ ΕΔΩ)
Ο Πηλέας στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης του στο 24sports αποκαλύπτει πολλά πράγματα για την πορεία του στην Άρσεναλ, τον ερχομό του στην Κύπρο, αλλά και όλα όσα αφορούν την καριέρα του.
Διαβάστε αναλυτικά όλα όσα μας είπε:
Τώρα Κώστα πάμε στην καριέρα σου και στο ξεκίνημα σου, πες μας πως προέκυψε η μεταγραφή στην Άρσεναλ;
«Ήμουν στο Ολύμπικο, στην ακαδημία του Τάσου Μακρή, είχαμε προπονητή τον Παύλο Παπαϊωάννου, πολύ καλός προπονητής και με έκανε να ξεκινήσω να μαθαίνω την νοοτροπία του νικητή. Όλοι έλεγαν ότι είμαι ταλέντο, όμως αν δεν δούλευα δεν θα κατάφερνα τίποτε. Για την μεταγραφή στην Άρσεναλ, σε ηλικία 8-9 χρόνων πήγαμε σε ένα παγκόσμιο τουρνουά στο Εμιρέιτς και παίξαμε 3Χ3 μαζί με τον Χρήστο Σιέλη, ο Στέφανος Χαραλάμπους που πιστεύω θα κάνει καλή μεταγραφή τώρα. Πήραμε το τρόπαιο, με είδε ο Στιβ Μόροου και μετά πήγαμε ξανά τουρνουά στην Ελλάδα, κερδίσαμε ξανά το τουρνουά και ήταν εκεί ξανά ο Στιβ Μόροου από την Άρσεναλ, μίλησε με τους γονείς μου και τους είπε ότι θα ξεκινήσει ένα νέο πρότζεκτ στην Ελλάδα γιατί δεν μπορούσαμε να πάμε στην Αγγλία λόγω νομοθεσίας. Τους είπε ότι ήμουν η πρώτη επιλογή, πήραν δέκα παίκτες, πήγαμε στο λουτράκι, φέρανε προπονητές από το εξωτερικό, για τρία χρόνια ήμασταν εκεί, προπόνηση πρωί, μετά σχολείο, μετά προπόνηση, διάβασμα και τη νύχτα προπόνηση. Τρεις φορές προπόνηση την ημέρα για τρία χρόνια, ήταν φανταστικό πρότζεκτ. Μετά πήγαμε για τρία χρόνια Θεσσαλονίκη, φέρανε τον Μάθιους Ρόους, όταν ήρθε αυτός έκανε ένα βήμα παραπάνω, πήγαινα προπόνηση στα 14 μου με τα Κ23 της Άρσεναλ στην Αγγλία και με τα Κ19. Πήγαινα εκεί και ξεχώριζα, με έβλεπαν, κάναμε μίτινγκ, μου έλεγαν τι πρέπει να βελτιώσω και όταν γίνω 16 να υπογράψω συμβόλαιο. Ήμουν 14 χρόνων πήγαινα να κάνω προπόνηση και έβλεπα Γκνάμπρι, Τσούμπα, Μπελερίν, Γουίλσιερ, είχε μεγάλους παίκτες, ενθουσιαζόμουν εγώ, όμως δεν έβαζα το μυαλό μου ότι θα γίνω συμπαίκτης μαζί τους κάποτε. Στα 16 μου πήγα υπόγραψα συμβόλαιο, πήγα Αγγλία, πετούσα από τη χαρά μου. Ήταν μεγάλο όνειρο για μένα. Την πρώτη χρονιά άργησα ένα μήνα να παίξω, μετά ξεκίνησα να παίζω στους Κ18 και έκανα προπονήσεις με την Κ23. Έκανα καταπληκτική χρονιά με τα Κ18, ήρθαμε δεύτεροι στο πρωτάθλημα. Μετά την επόμενη χρονιά ήρθε ο Τιενρί Ανρί προπονητής και εκεί ξεκίνησα να ανεβαίνω αρκετά, είδα τον Ανρί και επέλλανα. Τον έβλεπα στο ΦΙΦΑ και ήταν προπονητής μου. Εκεί ενθουσιάστηκα, δούλευα περισσότερο. Μόλις τον είδα ότι θα ήταν προπονητής μας, πήρα τηλέφωνο στην Κύπρο, τους το είπα, ενθουσιάστηκαν όλοι και μου είπαν να δουλεύω ακόμη πιο σκληρά. Έκανα πολύ καλά παιχνίδια με την Κ23 και μετά πήγα προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, μεγάλη εμπειρία, ήμουν με Οζίλ, Σάντσεζ, Γκνάμπρι, Ζιρούρ, Καζόρλα, Τσάμπερλεϊν, ήταν απίστευτο πράγμα να κάνεις προπονήσεις μαζί τους. Δεν πήγαινα συνέχεια, αλλά όποτε ήθελαν αριστερό μπακ με έπαιρναν. Όταν ξεκίνησα ήμουν 17 χρονών και έκανα 23-25 προπονήσεις με την πρώτη ομάδα της Άρσεναλ».
Κώστα πες μου λίγο περισσότερα πράγματα για τον Ανρί, πως ήταν σαν προπονητής;
«Ο Ανρί έχει παρόμοια νοοτροπία με τον Σπιλέφσκι αλλά με πιο πολλή τρέλα. Σου έβγαζε στην προπόνηση ότι πρέπει να θέλεις μόνο τη νίκη, να προστατεύεις το prime σου και μετά πήραμε το πρωτάθλημα στην Πρέμιερ Λιγκ 2. Κάτι απίστευτο, το πήρα και με την Κ18 την ίδια χρονιά. Το Πρέμιερ Λιγκ 2 ήταν πολύ σημαντικό επίτευγμα, παίξαμε απέναντι σε παίκτες πρώτης ομάδας, όπως Αλεξάντερ Άρνολντ, Λούκας, Σισόκο. Ήταν μεγάλο επίτευγμα για όλους μας. Εκεί ήταν που πίστεψα ότι μετά από εδώ θα παίξω σε ψηλό επίπεδο. Η Άρσεναλ ήθελε ανανέωση, μιλούσαν όλοι για μένα και ήμουν σε πολύ καλό επίπεδο, όμως εκεί ήρθε το κόκκινο χαρτί από το στρατό και ξεκίνησαν όλα».
Πριν πάμε για το θέμα του στρατού πες μας λίγα πράγματα για τον Βενγκέρ;
«Τον έζησα πολύ λίγο, όμως αυτά που είδα, είναι ένας άνθρωπος που είναι αφεντικό, δεν κάνει πολλά πράγματα, κάνει το πλάνο του και το ακολουθούν οι άλλοι προπονητές. Για παράδειγμα σε μια προπόνηση, πήγα με την πρώτη ομάδα και ήμουν αντίπαλος του Τσάμπερλέιν στην τακτική, θα έπαιζαν FA CUP και ήθελαν αριστερό μπακ για να τους βοηθήσω στην τακτική, σταμάτησε την προπόνηση ο Βενγκέρ και μου είπε μπράβο γιατί στάθηκα καλά και μου είπε συνέχισε να δουλεύεις. Μετά έβαλε τους βοηθούς του και μου μίλησαν, μου μετάφεραν λόγια του Βενγκέρ και τι να βελτιώσω και μου είπαν ότι τράβηξα την προσοχή του, εκεί ενθουσιάστηκα. Τώρα σαν προσωπικότητα εγώ δεν μπορώ να πω πολλά αλλά μπορούν να πουν οι γονείς μου. Δεν ήξερε ο Βενγκέρ ποιος είναι ο Πηλέας από την Κύπρο, όμως έπιασε τους γονείς μου, τους έβαλε σε ένα τραπέζι, έφερε μεταφραστή, τους μίλησε για το πρότζεκτ της Άρσεναλ, τους είπε το πλάνο του για τους μικρούς της Άρσεναλ. Μετά δειπνήσαν μαζί, ο Βενγκέρ με τον παπά μου και την μάμα μου από την Πάφο, απίστευτο πράγμα. Έφερε τους προπονητές, να εξηγήσουν στους γονείς μου πως δουλεύουν. Ήταν απίστευτα πράγματα, πλήρως επαγγελματικά, μετά από 20 χρόνια ίσως γίνουμε και εδώ στην Κύπρο».
Κράτησες με κάποιους επαφή από την Άρσεναλ;
«Από τους μεγάλους όχι, αλλά από αυτούς που παίζουν τώρα ναι. Ο Μάλεν της Ντόρτμουντ, ο Νέλσον, ο Κέντια, ο Γουΐλοκ, το Ξάκα δεν τον πρόλαβα να παίξουμε μαζί, ήταν μωρό. Κράτησα επαφή με τον Μάλεν, με έπαιρνε και με έφερνε στην προπόνηση. Γενικά απίστευτες εμπειρίες και μοναδικές στιγμές. Σίγουρα θέλω να ξαναζήσω αυτά τα πράγματα και να φτάσω ξανά στο τοπ επίπεδο που μπορώ να παίξω. Που πέρασα από την Άρσεναλ με βοηθά περισσότερο για να φτάσω εκεί που θέλω».
Πες μας περισσότερα για εκείνη την περίοδο της επιστροφής σου στην Κύπρο και τι έγινε με το στρατό;
«Εκείνη την περίοδο έφυγε ο Βενγκέρ και ο Ανρί, όμως εμένα με ξέρανε ποιος ήμουν, όμως ήρθε το κόκκινο χαρτί του στρατού, μίλησα με τον μάνατζερ μου, είχα προσφορές από Νόριτς, Λίντς Γιουνάιτεντ, Αβελίνο και Κ23 Βιγιαρεάλ, μιλάμε πριν πέντε χρόνια. Όμως έπρεπε να έρθω Κύπρο, δεν ένιωσα τόσο άγχος ποτέ. Μίλησα με πολλούς μου είπαν, να κάνω τρελόχαρτο, να πάρω αναστολή, πήγα στο στρατό δεν μου έδιναν και μου είπαν να πάω μετά από 25 μέρες. Όμως στην Πρέμιερ Λιγκ δεν σε περιμένει κανένα άσχετα αν είναι Κ23. Μόλις το είδε η Άρσεναλ το χαρτί, μου το είπαν ξεκάθαρα αν δεν το φτιάξω δεν με υπογράφουν. Με τις άλλες ομάδες ήταν καλύτερα τα πράγματα, μου είπαν να το φτιάξω και δεν θα έχει πρόβλημα, με περίμεναν. Στα πολλά-πολλά δεν μπορούσα να φύγω από την Κύπρο, κλείσανε όλες οι προσφορές που είχα και ολοκληρωνόταν το μεταγραφικό παράθυρο. Έπρεπε να δω τι θα κάνω γιατί θα έμενα Κύπρο. Είχα πρόταση από ΑΠΟΕΛ και Ανόρθωση. Δεύτερη φορά από ΑΠΟΕΛ, όμως τότε ήταν διαφορετικά, δεν με ήξεραν τόσο, ήταν και τεράστιο το ΑΠΟΕΛ, ήταν σε Τσάμπιονς Λιγκ, όμως επέλεξα Ανόρθωση».
Γιατί επέλεξες Ανόρθωση;
«Γιατί πίστευα ότι θα έπαιρνα περισσότερες ευκαιρίες απ’ ότι στο ΑΠΟΕΛ επειδή ήταν στο Τσάμπιονς Λιγκ τότε. Πήγα στην Ανόρθωση σε μια μεγάλη ομάδα, όμως εγώ ήμουν απογοητευμένος, από την Άρσεναλ ήρθα στην Κύπρο, άσχετα αν ήταν η Ανόρθωση, η διαφορά ήταν μεγάλη σε εγκαταστάσεις κλπ. Όμως εγώ συνέχιζα να δουλεύω, ήρθαν κάποιες ευκαιρίες, έπαιξα δέκα παιχνίδια, τα πήγα πολύ καλά, ο κόσμος με αγάπησε, αλλά με τον συγκεκριμένο προπονητή που ήταν εκεί τότε (σ.σ Ρόνι Λέβι), δεν είχαμε καλές σχέσεις, όχι μόνο εγώ αλλά όλοι οι παίκτες και για αυτό δεν έμεινε στη συνέχεια, ενώ ήταν πολύ καλός σαν προπονητής δεν είχε τη διαχείριση τη σωστή από τους παίκτες του. Μετά ήταν ένα διάστημα που είχα πρόταση από την Γερμανία, από την Καζερσλάουτερ, τότε 3η κατηγορία Γερμανίας, ήταν να πάω εκεί. Στο μεταξύ δεν έκανα στρατό, μέσω της Ανόρθωσης κατάφερα να μην κάνω. Τότε η Ανόρθωση με ήθελε, είχα συμβόλαιο και ήρθα πίσω όταν τελείωσε η προετοιμασία, ο συγκεκριμένος προπονητής δεν με ήθελε γιατί σηκώθηκα και έφυγα, με το δίκαιο του, τότε μίλησα με τον πρόεδρο και πήγα δανεικός στον Ερμή για να πάρω παιχνίδια. Ήταν δύσκολος χρόνος για την ομάδα, έμεινα πέντε μήνες, πήρα τις ευκαιρίες μου».
Την επόμενη χρονιά στην Ανόρθωση τι έγινε;
«Ήρθε ο Τιμούρ τότε, πήγα πίσω, έκανα πολύ καλή προετοιμασία, με κράτησε στην ομάδα, όμως δεν πήρα ευκαιρίες. Δεύτερο χρόνο πήρα ευκαιρίες όχι στη θέση μου. Την επόμενη χρονιά ήθελαν να με ανανεώσουν, όμως εγώ αποφάσισα ότι ήθελα να πάω κάπου να παίξω βασικός. Τους είπα ευχαριστώ γιατί έζησα ωραίες στιγμές, πήρα Κύπελλο, ήταν ο κόσμος απίστευτος, πέρασα ωραία, φαντάσου να έπαιζα κιόλας. Ακόμη και σήμερα με ψάχνει ο κόσμος της Ανόρθωσης, μου στέλνουν μηνύματα και με συγχαίρει».
Μετά πήγες στον Εθνικό πως το αποφάσισες;
«Είχα κάποιες σχετικά καλές προτάσεις, αλλά αποφάσισα να πάω στον Εθνικό. Είχα από το εξωτερικό από μικρές ομάδες αλλά και από Κύπρο μικρές ομάδες. Πήγα στον Εθνικό γιατί ρώτησα πολλούς παίκτες εκεί και μου είπαν πολύ καλά λόγια, μίλησα με τον προπονητή τον Ηλία Χαραλάμπους και τον Γιάννο Δημοσθένους. Πήγα εκεί για να πάρω ευκαιρίες, όμως στην αρχή ήταν και ο Θωμάς Ιωάννου στην ίδια θέση, έπαιζε αυτός, πολύ καλός παίκτης, όμως μετά από τέσσερα παιχνίδια πήρα την ευκαιρία και αυτό ήταν, έμεινα βασικός, έκανα καλή χρονιά και μετά ακολούθησαν τα άλλα που είπαμε στην αρχή και κατέληξα στον Άρη».
Τέλος Κώστα ποια άτομα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην καριέρα σου και θέλεις να τους ευχαριστήσεις;
«Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, την γυναίκα μου, τον Τάσο Μακρή, τον Παύλο Παπαϊωάννου, τον προπονητή μου στον Άρη, τον Αλεξέι Σπιλέφσκι που μου έδωσε την ευκαιρία να δείξω ποιος είμαι, την ομάδα μου και τους φίλους μου που με στηρίζουν».
