Άρης: «Many, many, many, many». What?

Σε μια ελεύθερη μετάφραση για το τι εννοούμε στον τίτλο του κειμένου, μάλλον θα χρησιμοποιούσαμε τη γνωστή ρήση, « όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα».

Κάπως έτσι μοιάζει το στόρι για τον Άρη, σε σχέση με το ματς κόντρα στον ΑΠΟΕΛ, καθότι ο πόθος του προπονητή, έτσι όπως εμμέσως εκφράστηκε στις δηλώσεις του, να διαλύσουν τον αντίπαλο, κόντεψε να τους προκαλέσει μεγάλο χουνέρι.

Είχε και την πλάκα του ο Λευκορώσος, αφού ξεκίνησε τις τοποθετήσεις του, λέγοντας ότι επιθυμεί να μείνει ταπεινός και θ’ αρκεστεί στα λίγα λόγια.

Όσο πέρναγε ο χρόνος και αφού ξεκαθάρισε ότι το κίνητρο της ομάδας να κερδίσει τον ΑΠΟΕΛ, ήταν στον ουρανό, ξέχασε την πρόθεση του να παραμείνει ταπεινός, εκφράζοντας θυμό που η ομάδα δεν κατάφερε να σκοράρει «many, many, many, many goals», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.

Μέσα από τις τοποθετήσεις του, πιο πολύ φάνηκε θυμωμένος από το γεγονός ότι έχασε την ευκαιρία να συντρίψει τον αντίπαλο, παρά τ’ ότι κέρδισε με τον τρόπο που κέρδισε.

Ενδεχομένως οι προσδοκίες να συντρίψουν τον αντίπαλο να δημιούργησαν και τις συνθήκες που κόντεψε ο ΑΠΟΕΛ να ισοφαρίσει.

Είναι κατανοητό και αποδεχτό, ότι μετά το 2-0 και με τον ΑΠΟΕΛ να παίζει με δέκα, δεν είναι εύκολο να διατηρήσεις την αυτοσυγκέντρωση σου, μα οι πράσινοι έπαιξαν με τη φωτιά, την οποία άναψε ο Νίκολιτς με το δώρο του στον Κβιλιτάια.

Όσο σοβαρά και καλά τα πήγαν στο Α΄ ημίχρονο, άλλο τόσο επιπόλαια και κακά έπαιξαν στο Β’.

Ο Σπιλέφσκι και η ομάδα του, όντως έκαναν μια τραγική διαχείριση στο Β΄ ημίχρονο, φλερτάροντας με την ποδοσφαιρική αυτοκτονία.

Είναι δύσκολο έως και οξύμωρο, να κάνεις κριτική σε μια ομάδα που με την πλάτη στον τοίχο, κέρδισε τον πρωτοπόρο και βασικό της αντίπαλο, αλλά τα δεδομένα του παιγνιδιού και το «μυστικό» που αποκάλυψε ο Σπιλέφσκι, δεν σου δίνουν άλλη επιλογή.

Σ’ αντίθεση με τους πολλούς, είμαστε κιόλας της άποψης, ότι ο Άρης σε σχέση με τον εαυτό του και τις δυνατότητες που διαθέτει, δεν έπιασε και σούπερ απόδοση.

Αντιθέτως, σ’ ένα ακόμη ματς φάνηκε η απουσία του Στρούτσκι και αυτός ο easy going ρυθμός, που δίνει ο Πολωνός στο παιγνίδι της ομάδας, ενώ και πάλι παρουσιάστηκαν αμυντικά λάθη που επαναλαμβάνονται κυρίως σε ατομικό επίπεδο.

Ο Άρης μπήκε στο ματς χωρίς την παρορμητικότητα , την ταχύτητα, τον ενθουσιασμό και τις υψηλές εντάσεις που συνήθως παρουσιάζει μ’ αποτέλεσμα στα πρώτα είκοσι λεπτά να μην έχει βρει φάση.

Τα θετικά ξεκινούν για την ομάδα, από το 22’ και έπειτα οπότε και ο «Γιαννής» κτυπάει στην πλάτη της καλύτερης άμυνας του πρωταθλήματος, καρφώνοντας τον Μπέλετς, βάζοντας ταυτόχρονα τον ΑΠΟΕΛ για πρώτη φορά μετά από καιρό στην πρίζα.

Το γκολ του Γκομίς αφήνει τον αντίπαλο πίσω στο σκορ, του στερεί την πολυτέλεια να πάει σε αργό ρυθμό, δεν του επιτρέπει να κλείσει τους χώρους, και παράλληλα αναγκάζει τον Σα Πίντο να εγκαταλείψει το αριστοτεχνικό του έργο, να σκοτώνει δια του πνιγμού τον αντίπαλο.

Επ’ αυτού ο ΑΠΟΕΛ δεν έχει καλή αντίδραση και ο Άρης συνεχίζει τη δολιοφθορά, στοχεύοντας μάλιστα στο ισχυρότερο όπλο του αντιπάλου, που είναι ο ανασταλτικός μηχανισμός.

Μετά το κτύπημα του Γκομίς στην πλάτη του κεντρικού αμυντικού διδύμου και αφού ο Μπέλετς πιάνει ένα τετ α τετ με το Μαγιαμπέλα και ένα σουτ του Καζού, έρχεται ο Σάβο να νικήσει κατά κράτος τον Πέτροβιτς ο Γκομίς τους Σούσιτς και Ντβάλι και ο Μαγιαμπέλα τον Ζέφτε διπλασιάζοντας τα γκολ της ομάδας.

Η κατάρρευση του αντιπάλου, επέρχεται ολικά στη φάση της αποβολής του Πέτροβιτς, οπότε και για πρώτη φορά φέτος η άμυνα του ΑΠΟΕΛ, είναι στο κέντρο του γηπέδου, εφαρμόζοντας ότι δεν πρέπει να εφαρμοστεί σ’ ένα ματς με αντίπαλο τον Άρη. Να δημιουργήσουν δηλαδή χώρο και βάθος στην άμυνα.

Το κάνουν και κάπου εκεί, άπαντες, μαζί απ’ ότι καταλάβαμε και ο Σπιλέφσκι, πιστεύουν ότι ο Άρης θα στήσει πάρτυ με «many, many, many, many goals».

What?

Ο ΑΠΟΕΛ και το επίπεδο που έχει συλλογικά και ατομικά, δεν είναι για να το υποτιμάς, ούτε και να φαντασιώνεσαι πάρτυ στην πλάτη του.

Δεν ήθελε και πολύ, άμα του Τομανέ το κεφάλι πήγαινε στα δίχτυα του Βάνα, θα μιλάγαμε σ’ ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο.

Το γέλιο, θα ήταν κλάμα και το πάρτυ, μνημόσυνο!!

Για να πάρεις πρωτάθλημα, ως πρωταθλητής θέλει σοβαρότητα μέχρι τέλους. Απ’ όλους ανεξαιρέτως. Ακόμη και από τους δύο-τρεις ημί- ηλίθιους που έριξαν μπάλες, μιμούμενοι συμπεριφορές που κατήγγειλε η ομάδα τους πριν από λίγο καιρό!!!