To «Joyeux Noel» το έβλεπες παντού αλλά το περίμενες. Εκείνα τα «Gilets Jaunes» όμως επίσης παντού τα συναντούσες χωρίς να είναι στο πρόγραμμα. Ήταν η εποχή που παρακολουθούσαμε εκ του μακρόθεν τη μίνι επανάσταση των Γάλλων που ήθελαν να ντύσουν Χριστουγεννιάτικα τη χώρα στα κίτρινα αντί στα παραδοσιακά πρασινο-κόκκινα της εποχής.
Το εκ του μακρόθεν έγινε κοντόθεν λόγω Απόλλωνα και του ταξιδιού του στη Μασσαλία για το φινάλε της περσινής ευρωπαϊκής του πορείας. Δεν είχε τη χλίδα του τσάμπιονς λιγκ ο όμιλός του αλλά αυτό συνέβαινε μόνο στα λεφτά. Σε όλα τα άλλα κανονικότατα τσάμπιονς λιγκ ήταν με την Άιντραχτ και τη Λάτσιο. Ο Απόλλωνας ζούσε μέσα στα νεύρα εκείνες τις μέρες, αφού τα είχαν με τη διαιτησία του αγώνα με τον ΑΠΟΕΛ που έχασαν 5-1 και ταξίδευαν έχοντας στο μυαλό τους κι αυτά.
Ελπίδες πρόκρισης δεν υπήρχαν για κανέναν εκ των δυο ενώ η Μαρσέιγ ήταν βυθισμένη στα προβλήματά της. Είχαν γράψει και αρκετούς νεαρούς για να τους βάλουν να παίξουν, όμως όσο είμασταν εκεί οι ταραχές έφεραν αναβολή του αγώνα της για το πρωτάθλημα και τελικά έπαιξε με τους βασικούς. Οι οργανωμένοι, όσοι πήγαν, ήταν εκεί για να κράξουν, τον Ρούντι Γκαρσιά δεν τον ήθελαν πια να τους κουμαντάρει και απεδείχθη πως δεν μπορούσε άλλο άσχετα αν ένα χρόνο μετά πήρε τη Λιόν στους «16» του Champions League.
Βασικούς είπατε; Βεβαίως αλλά αυτό για τον Απόλλωνα του Σωφρόνη Αυγουστή δεν ήταν ποτέ πρόβλημα. «Μπείτε μέσα και παίξτε το δικό μας ποδόσφαιρο», η μόνιμη εντολή ανεξαρτήτως έδρας και αντιπάλου. Εδώ είμαστε. Με Μάριο, με Ντιλάν, με Μάγκλιτσα και διάφορους άλλους. Από νωρίς πάρε το πέναλτι. «Μα ο Μάγκλα δε σκοράρει στην Ευρώπη», η πρώτη σκέψη; Σωστό ήταν αφού σε 25 παιχνίδια είχε μόλις ένα με τη Βασιλεία. Αλλά στην πράξη πάρε δυο γκολ στα δίκτυα του Εσκαλέ από το ημίχρονο. Πάρε και μια βολίδα του Στυλιανού, αυτό κι αν αναρωτιόταν το σύμπαν πως μπήκε αλλά ήταν γκολάρα στο καλύτερο ευρωπαϊκό παιχνίδι της καριέρας του.
Μπροστά 3-1 από το 56’ του αγώνα, οπόταν αντιλαμβάνεστε: Οι οργανωμένοι έκραζαν, ο κόσμος άρχισε να φεύγει και έμειναν οι τρελοί που συνόδεψαν την αποστολή να το γιορτάζουν και να το χαίρονται. Έβλεπες πρόσωπα γελαστά και ικανοποιημένα, που έκλεισαν τον όμιλο με νίκες επί της Λάτσιο και της Μαρσέιγ. Σε ένα επιβλητικό γήπεδο που μόλις ενάμιση χρόνο πριν οι Γάλλοι ξόρκιζαν τα γερμανικά φαντάσματα σε ημιτελικό του Euro με δυο γκολ του Γκριεζμάν και τον Ντιμίτρι Παγιέ βασικό. Ο ίδιος Παγιέ που ήταν αρχηγός της Μαρσέιγ το βράδυ της 13ης Δεκεμβρίου 2018 απέναντι στον Απόλλωνα.
«Αφήστε μια φορά το πρωτάθλημα να παιχτεί στα ίσα και θα φανεί ποιος είναι ο καλύτερος», λέει ο ένας. «Στην Ευρώπη που όσα δίνεις παίρνεις φαίνεται ποιος μπορεί και ποιος όχι», άκουγες από αλλού. Είπαμε, υπήρχαν νεύρα για το θέμα αυτό και η τεράστια νίκη τα έβγαλε στην επιφάνεια.
Από τότε βέβαια έγιναν πολλά και ο Απόλλωνας μπροστά δεν μπορείς να πεις πως πήγε. Ακολούθησε μια πτώση αγωνιστική που έφερε και την απώλεια του πρωταθλήματος, αλλαγές το Καλοκαίρι. Ήταν η απογείωση της περηφάνιας εκείνο το βράδυ γιατί αυτά τα μεγάλα διπλά είναι γεγονός πως κανείς δεν τα κάνει. Αλλά δεν μπορείς να σπας το ρολόι και να παγώνεις το χρόνο κάθε φορά που κάτι μεγάλο πετυχαίνεις. Μετά το Βελοντρόμ, το βέλος άρχισε να δείχνει προς τα κάτω. Καιρός είναι να αρχίσει να γυρίζει πάλι.
