Ζίλινα… Ωραία λες, ακουστά την έχεις αλλά ως εκεί. Κάθεσαι στο κομπιούτερ για να βρεις δυο στοιχεία παραπάνω. Ξεκινάς από το ρόστερ κι ευθύς κάνεις παύση και κοιτάς απορημένος την οθόνη.
Μα όχι. Δεν μπήκες από λάθος στη σελίδα της δεύτερης ομάδας γιατί κάτι δεν πάτησες σωστά, ούτε γιατί γκλίτσαρε το Transfermarkt. Αυτό το τσούρμο των προσφάτως ενηλικιωθέντων είναι πράγματι οι παίκτες της πρώτης ομάδας. Αυτοί που την έβγαλαν στην Ευρώπη, έριξαν πέντε κομμάτια στους Γεωργιανούς της Ντίλα κι έστησαν τον Απόλλωνα με την πλάτη στον τοίχο με το που ξεκίνησε το ευρωπαϊκό του ταξίδι.
Τους καρπούς που έφτασε πια να θερίζει, η Ζίλινα τους σπέρνει εδώ και μιάμιση δεκαετία. Μέσα στα χρόνια της έβγαλαν ταλέντα σαν τον Σκρίνιαρ, τον Ντουμπράβκα, αλλά και τον «δικό μας» Τόμας Χούμποτσαν. Και πλέον της επέτρεψαν να στήσει μια ομάδα αποτελούμενη σχεδόν στο μεγαλύτερο μέρος της από παίκτες που δεν της κόστισαν δεκάρα, βγαλμένους από τα δικά της σπλάχνα.
Εδώ και 15 χρόνια περίπου, οι σκάουτ της Ζίλινα σαρώνουν τη χώρα από το δυτικό της σύνορο με την Αυστρία ως εκεί που ξεκινά η Ουκρανία στα ανατολικά, από το βόρειο της άκρο στο «έμπα» της Τσεχίας μέχρι τα νότια όρια με την Ουγγαρία και ό,τι υπάρχει ανάμεσα, για να εντοπίσουν φερέλπιδες νεανίες. Αυτούς που επιλέγουν τους εντάσσουν σε ένα σύστημα που επιβάλλει σε όλες της ομάδες της ακαδημίας, από αυτήν που απαρτίζεται από δεκάχρονα παιδάκια μέχρι και τα δεύτερα, να παίζουν με τον ίδιο τρόπο και την ίδια τακτική. Το προτελευταίο σκαλοπάτι στην εξέλιξή τους είναι η συμμετοχή τους στο πρωτάθλημα της δεύτερης κατηγορίας με τη Β’ ομάδα. Όταν, δε, με το καλό κλείσουν τα 18, είναι πια έτοιμοι για το βήμα παραπάνω με την ενσωμάτωσή τους στην πρώτη ομάδα.
Οι «μπέμπηδες» των ρεκόρ
Αυτό δεν είναι δική της πρωτοτυπία προφανώς, όμως τηρουμένων των αναλογιών το κάνει καλύτερα από κάθε άλλον σε όλο τον πλανήτη. Σύμφωνα με έρευνα του CIES Football Observatory, μέχρι και τον περασμένο Μάιο οι παίκτες που βγήκαν από την ακαδημία της μέτρησαν το 61.5% των συνολικών αγωνιστικών λεπτών, 1605’ o καθένας κατά μέσο όρο, στο πρωτάθλημα της τελευταίας σεζόν, νούμερα που την έφεραν στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας ανάμεσα σε άλλες 418 ομάδες της Ευρώπης!
Παράλληλα (ξανά βάσει των στοιχείων που συνέλλεξε το CIES, αυτή τη φορά από ένα δείγμα 999 ομάδων που συμμετέχουν σε 71 διαφορετικά πρωταθλήματα), με τον μέσο όρο ηλικίας του να ξεπερνά οριακά τα 21 χρόνια, το ρόστερ της Ζίλινα ήταν το τρίτο πιο νεανικό ανά τον κόσμο.
Την αμέσως προηγούμενη χρονιά, στις 5 Μαΐου του ‘19 και στο ματς πρωταθλήματος με την Ντουνάισκα Στρέντα, κατέβηκε να παίξει αποκλειστικά με παίκτες που ξεπήδησαν από τα τμήματα υποδομής της, όχι μόνο στην εντεκάδα, αλλά και στον πάγκο. Το φετινό της ρόστερ, δε, αποτελείται ούτε λίγο ούτε πολύ από 19 «προϊόντα» της ακαδημίας, οκτώ εκ των οποίων ήταν βασικοί την περασμένη Πέμπτη (22/7) στην Αρένα.
Μεταγραφές, η έσχατη λύση
Με τόσο κόπο και μόχθο που βάζει για να καλλιεργήσει τους παίκτες του αύριο, προτεραιότητα για τη Ζίλινα είναι να γεμίζει τα όποια κενά προκύπτουν στο ρόστερ της με παίκτες δικούς της. Οι μεταγραφές δεν είναι γι’ αυτήν η εύκολη, αλλά η έσχατη λύση, μόνο αν διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει ένα παιδί δικό της με την προοπτική να της κάνει τη δουλειά.
Απόδειξη η εξής. Τι κι αν πούλησε πριν από μερικές εβδομάδες τον Πολωνό «κανονιέρη» των 20 γκολ, Νταβίντ Κουρμινόφσκι, στην Άαρχους της Δανίας για 1 εκατ. ευρώ; Ούτε και ένας παίκτης δεν ήρθε απ’ έξω να την ενισχύσει το φετινό καλοκαίρι, ενώ πέρσι απέκτησε τον Νιγηριανό στράικερ Τζιμπρίλ και μόνο.
Στο «κόλπο» και οι κόουτς
Την ένταξη και την προσαρμογή των «φυντανιών» στους μεγάλους είναι πέρα για πέρα βοηθητικό ότι την αναλαμβάνουν προπονητές που τα γνωρίζουν από πρώτο χέρι, από τα μικράτα τους. Τόσο ο νυν τεχνικός της ομάδας, Πάβολ Στάνιο, όσο και ο προκάτοχός του, Γιάροσλαβ Κέντος, ανέλαβαν τα ηνία της πρώτης ομάδας αφού προηγουμένως είχαν θητεύσει στη δεύτερη.
Αυτό δεν είναι μέρος της πολιτικής της, αλλά αποτελεί κομμάτι της γενικότερης φιλοσοφίας της. Όπως δίνεται η ευκαιρία στους παίκτες να ξεκινήσουν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία έχοντας βασικό ρόλο να επιτελέσουν στην ομάδα, αντιστοίχως επιτρέπεται και σε άπειρους, μη παρασημοφορημένους προπονητές να ξεκινήσουν την καριέρα τους σε μια ομάδα με φιλοδοξίες και προσδοκίες.
Οι μικροί μικροί, αλλά οι στόχοι στόχοι
Για τους «μπέμπηδες» της Ζίλινα, κάθε χρονιά δεν ξεκινά με σύνθημα… championship or bust («πρωτάθλημα ή τέλος» που θα ‘λεγαν στα μέρη μας σε ελεύθερη μεταφορά). Ούτε όμως σαλπάρουν στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Παρότι οι άνθρωποί της αποφεύγουν να βάζουν σε πολύ ψηλό και συγκεκριμένο ύψος τον πήχη και προτιμούν να το πάνε… παιχνίδι με παιχνίδι (κι όμως, τα κλισέ αυτά δεν είναι προνόμιο μόνο των δικών μας παραγόντων), έχουν ως μίνιμουμ στόχο την έκτη θέση, που σημαίνει συμμετοχή της ομάδας στο πρώτο γκρουπ των πλέι οφ και κατ’ επέκταση δυνατότητα να πάρει ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Αυτό κατάφερε να το πετύχει και πέρσι και φέτος. Κι ακόμα κι αν δεν κεφαλαιοποιήσει το τεράστιο προβάδισμα που πήρε στην Αρένα σε βάρος του Απόλλωνα για να προχωρήσει κι άλλο στο Conference League, το βήμα παραπάνω το έχει ήδη κάνει με το καλοκαίρι που μας πέρασε, όταν είχε αποκλειστεί στον πρώτο γύρο κόντρα στην (παλιά γνωστή του ΑΠΟΕΛ) ουαλική TNS. Και κατά πως φαίνεται, τα καλύτερα έρχονται.
Αποστολή στη Σλοβακία
Χορηγός Μετάδοσης: Bet on Alfa, ανεβήκαμε κατηγορία
