Χρήστος Ζαβός
Η απόφαση της διοίκησης του Απόλλωνα να απολύσει τον Σοφρώνη Αυγουστή, μοιάζει εμπνευσμένη από τα καλύτερα σενάρια του σινεμά.
Και είναι τέτοια, γιατί οι πρωταγωνιστές, της ιστορίας εκφράζουν μια βαθιά αντίθεση.
Από τη μια ο Σοφρώνης, πιστός στρατιώτης, που το συναίσθημα τον ώθησε να επιστρέψει στην ομάδα που αγαπά, και από την άλλη η διοίκηση Κίρζη, που έλαβε την απόφαση να τον διώξει, αποστειρωμένη από κάθε συναίσθημα.
Ο Σοφρώνης ως παιδί του Απόλλωνα, δεν έτυχε κάποιας ευνοϊκής μεταχείρισης, δεν λήφθηκε υπόψη η «θυσία» που έκανε πέρσι αφήνοντας το τσιμεντένιο συμβόλαιο του με τον Κούμα και σίγουρα δεν έτυχε κάποιας διαφορετικής συμπεριφοράς, σε σχέση με τον όποιο επαγγελματία, είτε λέγεται Ματσίν, Καταλά και πάει λέγοντας.
Καλά, καλά, δεν εκτιμήθηκε ούτε και η προσφορά , όταν επιστρέφοντας στον Απόλλωνα τον περασμένο Δεκέμβρη, βοήθησε να εκτονωθεί μια κατάσταση δύσκολη για την διοίκηση αλλά και την ομάδα γενικότερα.
Στυγνά και σε μια περίοδο πένθους του προέδρου, ο Σοφρώνης Αυγουστή, πριν ακόμη μάθει επίσημα για τ’ ότι αποτελεί παρελθόν, διάβαζε και άκουγε για τον πιθανό διάδοχο του!!!
Η διοίκηση του Απόλλωνα κινούμενη αυστηρά, σ’ ένα επαγγελματικό πλαίσιο, λαμβάνοντας μια απόφαση, ωμή, υπενθύμισε σ’ όλους και όχι μονάχα στο Σοφρώνη, ότι η εποχή που ζούμε, έχει έντονα κυνικά χαρακτηριστικά.
Η προσδοκία της επιτυχίας, τοποθετείται πάνω από τον άνθρωπο.
Επί τούτου, ο καθένας αξιολογείται με συγκεκριμένα κριτήρια, που σίγουρα δεν περιλαμβάνουν την προσφορά ή την όποια δέσμευση δημιούργησε μέσα από τα χρόνια της υπηρεσίας του.
Το στόρι με τον Απόλλωνα και τον «Γάτο» επιβεβαιώνει εκείνο το αφήγημα που ισχυρίζεται ότι προπονητές, παίκτες και ο κάθε έμμισθος εργαζόμενος, είναι απλά υπάλληλος.
Και όποιος κριθεί ακατάλληλος, φεύγει!! Πετάγεται σαν στυμμένη λεμονόκουπα!!!
