Χρήστος Ζαβός
Απ’ όλους περισσότερο μ’ άρεσε ο Σοφρώνης. Σουλουπωμένος, διαβασμένος και απέναντι στον φίλο του Παπαπαναγή έκανε τις κινήσεις που έκανε, από το 45 και μετά, τον τύλιξε και τον έστειλε για χοχλιούς και αντικριστό, σε φαγάδικο στο Ηράκλειο, πίνοντας και καμιά ρακούλα, μήπως και τα φαρμάκια παν κάτω.
Άμα κιόλας ο «Κάττος» φόραγε μες στο Γεντί Κουλέ, το μαύρο στενό πουκάμισο του, θα νόμιζες ότι κατάγεται από τα Ζωνιανά και ασχολείται με την καλλιέργεια γης, οδηγώντας αγροτικό…. διπλοκάμπινο το λέμε στην Κύπρο.
Γιατί καλό το ψηλό πρεσσινγκ των Κρητικών μήπως και χαλάσουν το παιγνίδι από πίσω, αλλά οι αλλαγές του στο Β’ ημίχρονο, δίνουν αρχικά περισσότερη κίνηση από τα δεξιά με τον Πίττα, πλάτος στην επίθεση με την προσθήκη του Μπένσοπ και την μετακίνηση του Νταμπό στ’ άκρα… η επιθετική άμυνα του ΟΦΗ ανεβαίνει ψηλά, την σκίζει στα δύο με μπαλιά ο Γιούστε, αναλαμβάνει ο Νταμπό να πακετάρει με σχετική ευκολία τα δύο στόπερ, Βούρο και Σελίμοβιτς και μόνος του ο Σάλαι σκοράρει. Τώρα πως βρέθηκε σέντερ φορ, ο Ούγγρος, μόνο σε ομάδα του Σοφρώνη μπορεί να δεις κάτι τέτοιο, τουλάχιστον στην Κύπρο που γνωρίζω. Από Ευρώπη ρώτησε ή ψάξε να μάθεις.
Πριν πάμε παρακάτω, νομίζω ότι η μεγαλύτερη επιτυχία στον φετινό προγραμματισμό του Απόλλωνα είναι η φυγή του Σελίμοβιτς για τον οποίο κάποτε έλεγαν ότι είναι το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο του Απόλλωνα. Άμα αυτός είναι περιουσιακό στοιχείο, εγώ έχω τα ίδια λεφτά με τον Μπέζος της Amazon.
Γενικώς η ομάδα ήταν σοβαρή, δεν έβγαλε στο γήπεδο κάτι το σούπερ ουάο, αλλά κατάφερε να βγάλει όλη αυτή την εμπειρία που μάζεψε τούτα τα χρόνια στα γήπεδα της Ευρώπης. Μες στο Ηράκλειο και με τους Κρητικούς να δίνουν τον αγώνα της χρονιάς, έκαναν, αυτοί που ήταν και πίσω στο σκορ, ένα σουτ που το έπιασε ο συμπαθής και σοβαρός Δημητρίου και μια φάση που ούτε ο Σοφρώνης δεν κατάλαβε γιατί έδωσε οφ- σάιτ ο Ιταλός… και γελάγαμε όλοι.
Και μεταξύ μας κάποιοι παίκτες του Απόλλωνα, έμοιαζαν σαν τους μεγάλους της γειτονιάς που παίζαμε μικροί και έκαναν ότι ήθελαν. Και μιλάω για τους Γιούστε και κυρίως τον Ρομπέρζ. Ο Γάλλος είναι αγάπη και άμα είναι στα καλά του και δεν καεί, τότε ο Απόλλωνας πάντοτε το λέγαμε- λέγατε είναι άλλο πράγμα. Αλλά και ο Νταμπό, στη φάση του γκολ, έμοιαζε με κάτι τύπους που για να αυτό- προστατευτούν από κάτι εξυπνόβλακες μες στο club, μπαγλαρώνουν κανά δύο μήπως και βάλουν μυαλό.
Καλό ματς έκανε και ο Ντένιτς που απ’ ότι ψυλλιάζομαι ανεβάζει ρυθμούς, γίνεται ένα με την ομάδα και λίαν συντόμως θα σφραγιστεί με την ετικέτα "Σοφρώνης" . Χθες, ηγήθηκε των μαχών που έγιναν στον άξονα, άφησε πίσω ιδιαίτερα τον Μέϊρα από το να κάνει παιγνίδι και έδωσε ανάσες στην ομάδα κουβαλώντας μπάλα.
Δεν ξέρω πάντως πως και με ποιο τρόπο κρίνεις την προσφορά των παικτών αλλά ο Πίττας ήταν ο καλύτερος παίκτης, αν αφήσουμε εκτός κουβέντας τους Γιούστε, Ρομπέρζ και τον Σέρβο.
Μπορεί να έδωσε δύο και τρείς και τέσσερις λάθος πάσες, αλλά ο παίκτης που μπαίνει μέσα, τρέχει ασταμάτητα απασχολώντας τον αριστερό τους μπακ- χαφ και δεξιό στόπερ, δίνει φρεσκάδα και βάζει ψυχή, αξίζει σχολιασμού και συγχαρητηρίων. Μη σου πω κιόλας ότι, ο τρόπος που κινείται ως μπακ- χαφ, είναι πασιφανές ότι για χρόνια βλέπει και μαθαίνει κοντά τον μάστορα του είδους, Πέδρο. Δεν σού είπα ότι είναι της ίδιας ποιότητας με τον καλό Ζοάο, προσπαθεί όμως να βάλει στοιχεία του στο παιγνίδι και αυτό είναι έξυπνο εκ μέρους του.
Εν ολίγοις είναι επίσης μαγκιά, ότι πήρες μια πρόκριση πάνω σε ελληνική ομάδα, σε ματς με κάποιες ιδιαιτερότητες λόγω των γνωστών πρώην της ομάδας και σ’ ένα χρονικό σημείο που δεν είσαι απόλυτα έτοιμος. Περιμένεις … άμα πάρεις και αποτέλεσμα μες στο Παπαδόπουλος τότε η μαγκιά γίνεται λεβεντιά.
