Χρήστος Ζαβός
Ας αφήσουμε τα πολλά λόγια και φανφάρες και ας μπούμε κατευθείαν στην ουσία. Τι κάνει κανείς βλέποντας την ομάδα του να απέχει από τις νίκες εδώ και δύο μήνες; Βγάλε τον προπονητή από μέσα σου ή τον πρόεδρο και σκέψου τι θα έκανες αν η ομάδα που ηγείσαι, έχασε το πλεονέκτημα των βαθμών που είχε και μαζί την ετικέτα του φαβορί.
Θα μου πεις «χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι» για το ποιος είναι το φαβορί, αλλά κακά τα ψέματα μολονότι η ομάδα είναι ένα βαθμό μπροστά δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη… έχω την εντύπωση ούτε και στους ανθρώπους που βρίσκονται επί των επάλξεων.
Όντως έγιναν εγκλήματα στον προγραμματισμό, ναι το ρόστερ δεν το λες και ποιοτικό, αλλά το πρόβλημα του Απόλλωνα είναι καθαρά αγωνιστικό και γι’ αυτό ευθύνη έχει αποκλειστικά ο προπονητής.
Επί τούτου, ευθύνες έχουν κυρίως οι διοικούντες ενώ πλέον και ο Τσόρνιγκερ δεν έχει κανένα ελαφρυντικό και καμία δικαιολογία.
Ναι μεν έγιναν εγκλήματα στο θέμα του προγραμματισμού, ναι μεν το ρόστερ δεν το λες και σούπερ ποιοτικό, αλλά το πρόβλημα του Απόλλωνα τους τελευταίους δύο μήνες είναι καθαρά αγωνιστικό και γι’ αυτό ευθύνη έχει αποκλειστικά ο προπονητής.
Η ομάδα με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν πιάνει απόδοση, παίκτες που μοιάζουν καμένοι ( Χαμάς, Κολ) δεν προφυλάχθηκαν από τη τεχνική ηγεσία, παίκτες που θεωρητικά μπορεί να βοηθήσουν μοιάζουν καμένοι (Χάμπος , Τζουμ) από τον ίδιο τον προπονητή, κάποιοι είναι στα όρια τους (Αλμπάνης, Ρομπέρζ), ο Ντιγκινί είναι άλλος παίκτης σε σχέση με αυτόν που ξέραμε, του Ζράντι η διαχείριση είναι παράδειγμα προς αποφυγή, σφίγγονται να προσφέρουν οι Μαυρίας, Νταμπό, Πίττας μαζί και ο Ίλιεφ άμα τον θυμηθεί, ο Βουκασίν μια που τον εμπιστεύεται μια που όχι, το ίδιο και τον Αλεσαμί, ενώ Αυλωνίτης, Νογιόκ και Ογκεντά θυμίζουν τις τσαπατσουλιές του Πέτρου Κονναφή (μη έλευση παίκτη box to box και στόπερ προκοπής) που ξεκίνησαν το καλοκαίρι και συνεχίστηκαν τον Ιανουάριο. Για Γιάνγκα και Ίντζα, δεν θέλω να γράψω τίποτα!!
Κατ’ εμέ έτσι και αλλιώς το μοντέλο προγραμματισμού θα πρέπει ν’ αλλάξει με ή χωρίς την κατάκτηση του πρωταθλήματος και είναι κάτι που βγάζει μάτια εδώ και χρόνια.
Με αυτά και με αυτά, είμαστε σ’ ένα σημείο που η ομάδα μοιάζει να περιμένει το θάνατο της, χωρίς κανείς να έχει τη λύση για το πώς θα ορθοποδήσει. Παλαιότερα οι ιατροί μεταξύ άλλων προέβαιναν σε ηλεκτροσόκ ούτως ώστε να διατηρήσουν τον ασθενή εν ζωή.
Και όταν λέμε ηλεκτροσόκ στο ποδόσφαιρο εννοούμε πολλά πράγματα. Ένα εξ αυτών, ας μην μασάμε τα λόγια μας είναι και η αποπομπή του προπονητή.
Πως όμως μπορεί ο Νίκος Κίρζης να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, όταν γύρω από τον Γερμανό δημιουργήθηκαν μύθοι και πραγματικότητες που μέχρι και πριν από λίγες μέρες τον καθιστούσαν πανίσχυρο; Πως ο ηγέτης του Απόλλωνα θα πάρει μια τέτοια απόφαση, νοουμένου ότι το συμβόλαιο του Γερμανού είναι ηγεμονικό και με διάρκεια ενός ακόμη χρόνου;
Από την άλλη, σε περίπτωση που όντως δεν προβούν σε μια τέτοια κίνηση, τότε η μοναδική επιλογή που έχουν ενώπιον τους είναι η άμεση, ισχυρή και δημόσια στήριξη προς τον προπονητή, ούτως ώστε να καταστεί σαφές και ξεκάθαρα ότι η διοίκηση δεν έχει καμία διάθεση ν’ αλλάξει κάτι στον παρόν σημείο και με το πρωτάθλημα να ολοκληρώνεται σε 360 λεπτά και κάτι.
Άλλες επιλογές κατά την άποψη μου δεν υπάρχουν. Μοιάζουν μεσοβέζικες, άτολμες και θέτουν σε κίνδυνο όλη την ομάδα. Οι ευθύνες είναι εκεί και καλούνται όλοι να τις αναλάβουν άμεσα, με ψυχραιμία και σύνεση προκειμένου να σωθεί έστω και την υστάτη η χρονιά, που μέχρι τώρα έμοιαζε ονειρεμένη και τείνει να μετατραπεί σε εφιάλτη.
