Χρήστος Ζαβός
Ας ξεκινήσουμε με κάποια κλισέ που ανταποκρίνονται όντως στην πραγματικότητα. Έχουν λοιπόν να λένε ότι « το πάθημα γίνεται μάθημα», «όποιος δουλεύει κάνει λάθη» και διάφορα τέτοια σοφά που προκύπτουν μέσα από τη ζωή μας και τη δράση του καθενός. Είτε πρόκειται για μένα, για σένα ακόμη και για μεγάλους οργανισμούς όπως δηλαδή οι ομάδες μας.
Στον Απόλλωνα το πράγμα δείχνει φέτος ενδιαφέρον. Και δείχνει ακριβώς έτσι γιατί αναπόφευκτα γίνεται η σύγκριση με το περσινό καλοκαίρι. Γιατί πέρσι τέτοιο καιρό ζούσαμε περίεργα πράγματα στο ρεπορτάζ της ομάδας που δυστυχώς μετέπειτα αποδείχθηκαν επιεικώς μη παραγωγικά.
Μπήκαμε στο καλοκαίρι του 2019 με τον Σοφρώνη να αμφισβητείται από μερίδα του κόσμου, παρακολουθούσαμε τα τραγελαφικά με τον Ρομπέρζ θα μείνει δεν θα μείνει μέχρι τις 31 Αυγούστου, διαβάσαμε σωρεία μεταγραφών με παίκτες που ήδη έχουν ξεχαστεί και κουφαθήκαμε εν μέρει με τη μεταγραφή του Ενσούε που τουλάχιστον θεωρητικά έμοιαζε περιττός.
Άμα σε όλα αυτά προσθέσεις και μια προσπάθεια εκ μέρους της διοίκησης να φουντώσει ή αν θες να «φουσκώσει» τις τάχατες μεταγραφικές τις επιτυχίες, ολοκληρώνεις το παζλ ενός προβληματικού καλοκαιριού.
Και όπως πολύ καλά γνωρίζουμε άμα το καλοκαίρι είναι τέτοιο, τα δεδομένα μετέπειτα δεν μπορεί να διαφέρουν και πολύ. Οι ομάδες χτίζονται τέτοια εποχή και άμα θέσεις τις βάσεις σωστά και προκομμένα τότε οι κόποι σου θα ανταμειφθούν τους μήνες που ακολουθούν.
Και ξανά πάμε πάλι πίσω στα κλισέ. «Το πάθημα γίνεται μάθημα», « όποιος δουλεύει κάνει λάθη» και πάει λέγοντας. Δεν γνωρίζω αν ισχύει για τη διοίκηση πάντως τα δεδομένα μας οδηγούν σ' αυτό ακριβώς το συμπέρασμα.
Φέτος, σ’ αντίθεση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο, τα δεδομένα βαίνουν όπως ακριβώς πρέπει. Περήφανα μεν και δυνατά, αλλά κυρίως ταπεινά και φρόνιμα. Ούτε φανφάρες, ούτε Γιουβέντους, ούτε ο διάδοχος της κόμπρας, ούτε παίρνω παίκτη από τον ΑΠΟΕΛ, ούτε ο πρόεδρος τα σκάει, ούτε Κίρζη τρέλανε μας, ούτε πάμε κάργα για πρωτάθλημα… τίποτα απ’ όλα αυτά.
Αντιθέτως βγαίνει μια σοβαρότητα μα κυρίως ταπεινοφροσύνη. Ο Απόλλωνας στο χαρτί έχει κάνει δύο σούπερ μεταγραφές με Ντιγκινί και Λάρσον (έκλεισε αυτός), απέκτησε το Νταμπό που θεωρητικά τον χρειάζεται και «Σοφρωνίζει», πήρε στα μουλωχτά δύο κύπριους, θα κυνηγήσει και έναν ακόμη δύο παίκτες και κυρίως έχει τον Ρομπέρζ πίσω στην άμυνα.
Για τον Γάλλο χρειάζεται ένα επιπλέον κείμενο, αλλά για να ξεμπερδεύουμε άμα είναι στα καλά του, είναι λες και αγόρασες αυτοκίνητο μεταχειρισμένο που έγραψε 15 χιλιόμετρα στο κοντέρ. Είναι δηλαδή εγγύηση.
Οι παίκτες είναι στις Πλάτρες και εργάζονται σκληρά, ο Σοφρώνης δουλεύει απερίσπαστα χωρίς να σκέφτεται μήτε πρωταθλήματα, μήτε τι λέει ο καθένας για την αφεντιά του, η διοίκηση διατηρεί χαμηλούς τόνους και όλοι εμείς περιμένουμε.
Περιμένουμε να δούμε το πρότζεκτ που υλοποιείται αυτό το καλοκαίρι και μοιάζει αν και ταπεινό, χωρίς περιτυλίγματα και κουροφέξαλα πολύ πιο ενδιαφέρον από το περσινό.
Και όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, πέραν του ότι ο Απόλλωνας είναι μια σχιζοφρενική ομάδα ικανή για το καλύτερο και για το χειρότερο… είναι και μια ομάδα που άμα δεν την σεβαστείς θα σε κτυπήσει στα γεννητικά όργανα αφήνοντας σε τάβλα στο έδαφος.
Σεβασμός λοιπόν στην ομάδα που φτιάχνεται μα κυρίως ανυπομονησία... μήπως και ξανά δούμε "ομάδα- Σοφρώνη" που χαίρεται να βλέπει ακόμη και ο χειρότερος εχθρός της.
