Ο Ρικάρντο Σα Πίντο παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην ισπανική ιστοσελίδα «Relevo».
Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην πορεία του στον ΑΠΟΕΛ αλλά και την εμπειρία στη Ράτζα Καζαμπλάνκα στο Μαρόκο, την τελευταία του ποδοσφαιρική στέγη.
Αναλυτικά:
Είσαι ένας παγκόσμιος ταξιδευτής του ποδοσφαίρου: «Για διάφορους λόγους, δεν έχω ανανεώσει συμβόλαιο με ομάδες που θα μπορούσα να είχα συνεχίσει. Στη συνέχεια ήρθαν άλλα πρότζεκτ όπου το πρόβλημα ήταν οικονομικό. Ήταν πολύ δύσκολο τελευταία. Για παράδειγμα, πέρυσι κέρδισα το πρωτάθλημα με τον ΑΠΟΕΛ και δεν είχα πληρωθεί τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Τα πρότζεκτ που αναλαμβάνω είναι λίγο… δύσκολα από κάθε άποψη. Αλλά στο τέλος έχω αποτελέσματα, τίτλους. Η τελευταία χρονιά ήταν η πιο δύσκολη στη Ράτζα Καζαμπλάνκα, επειδή και η κοινωνική κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Ο πρόεδρος πήγε στη φυλακή και ανέλαβε ο αντιπρόεδρος. Ήταν ένα πρότζεκτ στο οποίο είχα μεγάλες προσδοκίες ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλό, αλλά δεν είχαμε την ομάδα για να ανταγωνιστούμε στο επίπεδο της κατάκτησης τίτλων. Ήμουν εκεί για λίγο καιρό και αποφάσισα να τελειώσω και να γυρίσω σπίτι».
Υπάρχει λόγος που σε φώναζαν Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο; (Γέλια) «Είναι ότι χωρίς πάθος σε αυτή τη ζωή δεν κάνεις τίποτα. Για μένα, αυτό είναι θεμελιώδες στο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ απαιτητικό. Αν δεν έχεις πάθος και δεν έχεις το επίπεδο, δεν μπορείς να το κάνεις γιατί σε σκοτώνει. Πρέπει να υπομείνεις πολλά, περισσότερο ως προπονητής παρά ως παίκτης, και για να το κάνεις αυτό πρέπει να αγαπάς πολύ τους ανθρώπους σου, τη δουλειά σου και το ποδόσφαιρο».
Τώρα που είσαι προπονητής, μπαίνεις στη θέση των παικτών και λες «τι έχουν περάσει μαζί μου»; «Πάντοτε. Αλλά θα πω ένα πράγμα. Προτιμώ έναν παίκτη σαν εμένα, με χαρακτήρα και ανταγωνιστικό, από εκείνους που δεν τους αρέσει να προπονούνται, που προσποιούνται τραυματισμούς και που λένε συνέχεια ανοησίες πίσω από την πλάτη τους, ενώ κακολογούν τους πάντες. Αυτός είναι ο παίκτης που δεν μου αρέσει. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που τους αρέσει να εργάζονται κάθε μέρα, που είναι 100% αφοσιωμένοι, άνθρωποι που είναι για την ομάδα. Γι’ αυτό αγαπώ τους παίκτες με χαρακτήρα και τους φιλάω συνέχεια. Όσους δεν τους αρέσει η προπόνηση, τους κοιτάζω, δεν μου αρέσει, και αμέσως τους κάνω να καταλάβουν ότι δεν είναι έτσι».
Πώς θέλεις να σε θυμούνται ως προπονητή; «Ως φιλόδοξος, έντιμος και συνεπής προπονητής. Αυτά είναι τρία χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μου. Δεν είμαι άνθρωπος που λέω ψέματα στους παίκτες, δεν είμαι άνθρωπος που κάνει διαφορετικά πράγματα για τον καλύτερο παίκτη και έχω διαφορετική στάση απέναντι στον χειρότερο, προστατεύοντας τον έναν ή τον άλλον. Για μένα υπάρχουν κανόνες και τρόπος ύπαρξης. Υπάρχει μια ομάδα και πρέπει να βαδίσουμε προς την ίδια κατεύθυνση. Τώρα, φυσικά, υπάρχουν διαφορετικοί χαρακτήρες και μερικές φορές πρέπει να κάνεις ατομικές συζητήσεις. Το παρακάνεις, όπως έκανα εγώ, και ο προπονητής ερχόταν, σου μιλούσε, προσπαθούσε να σε ηρεμήσει. Κάνω το ίδιο. Δεν μπορείς να περιμένεις από έναν παίκτη χωρίς χαρακτήρα να τον έχει ή να τον εφεύρει. Γι’ αυτό, αντί να είμαι ένας πολύ δυνατός προπονητής από άποψη τακτικής ή στρατηγικής, χαρακτηριστικά που όλοι πρέπει να έχουμε, προτιμώ να μου αναγνωρίζονται τα παραπάνω. Θέλω να αναγνωριστώ ως άτομο με αυτές τις αξίες, αλλά αν αναγνωρίζομαι επίσης για την ικανότητά μου στη στρατηγική, στην οργάνωση της ομάδας, στη μεθοδολογία εκπαίδευσης ή στην επικοινωνία, αυτό θα με έκανε επίσης ευτυχισμένο».
