Μετά τις κάκιστες εμφανίσεις των «γαλαζοκίτρινων» στα τελευταία παιχνίδια, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα κάποιος έπρεπε να «πληρώσει τη νύφη». Μετά την λύση της συνεργασίας με τον Κόρε ήρθε καπάκι και η κοινή συναινέσει λύση της συνεργασίας με τον Τέτι.
Δεν είναι της ώρας να θέσουμε πρόσωπα και καταστάσεις προ των ευθυνών. Καθώς προσωπική μου άποψη είναι ότι η συζήτηση θα εκβαθύνει κατά πολύ.
Είναι εύκολο να δείχνεις με το δάκτυλο, αναφερόμενος στον κόσμο της ομάδας, την διοίκηση. Μήπως όμως έχεις και εσύ αγαπητέ φίλε του ΑΠΟΕΛ ευθύνη; Μήπως οι δικές σου απαιτήσεις αναγκάζουν την διοίκηση να δίνει συνέχεια στο τροπάριο «πάρε – διώξε»; Τα πιο πάνω προς προβληματισμό.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου, το δεδομένο είναι ότι η γνωστή τακτική βγαίνει με την διοίκηση τον Μάιο να δικαιώνεται. Θα θυμίσω την πρόσληψη Δώνη, οποίος οδήγησε την ομάδα στους ομίλους του Γιουρόπα μετά την απόλυση Μπέιν αλλά και τον διάδοχο του Ελλαδίτη, τον Μπρούνο Μπαλταζάρ που στέφθηκε πρωταθλητής τον Μάιο του 2018.
Πάμε όμως στο σήμερα. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης είναι ο προπονητής που αγαπήθηκε όσο λίγοι στον Παναθηναϊκό, αναδεικνύοντας και αρκετούς πιτσιρικάδες. Ο άνθρωπος που κατάφερε να βάλει την ΑΕΚ στους ομίλους του Champions League σε μια χρονιά που ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός της δεν το φανταζόταν.
Ο Εβρίτης προπονητής ξέρει αρκετά καλά τι εστί αποδυτήρια ΑΠΟΕΛ. Έχει το δύσκολο έργο να ξυπνήσει την προσωπικότητα και τον εγωισμό των παικτών. Αν βγάλει από τον καθένα ξεχωριστά την ατομική του ποιότητα, τότε θα μπορεί να δουλέψει και στην συνοχή – τον τρόπο ανάπτυξης της ομάδας και κυρίως το σκοράρισμα.
Εύκολο δεν είναι σίγουρα, κάνοντας όμως το βήμα να κατέβει στο νησί μας ξέροντας τις καταστάσεις λέει πολλά. Αν στο τραπέζι προστεθεί και το ότι από εδώ και πέρα στο πρόγραμμα υπάρχουν μόνο ντέρμπι, με την ομάδα να βρίσκεται στο -5 από την κορυφή το καπέλο του το βγάζεις… θέλει κότσια.
