Μόνο σφαίρες δεν πέρασαν το κορμί του Ανουάρ. Κατά τ’ άλλα, όλα τα υπόλοιπα τα έπαθε κατά τη διάρκεια του ματς. Σκίσιμο στο μάτι, καρατιά στο μηρό, χαστούκι στο πρόσωπο, μονομαχίες, αίματα, γιατρούς, ραψίματα, πλύσιμο φανέλας… λίγο να τον έβλεπες σου θύμιζε το «Ροκι 4», στο ρινγκ με τον Ιβάν Ντράγκο.
Και τι δεν πέρασε ο Ανουάρ μέχρι να τελειώσει το ματς με την Πάφο έως ότου αποδειχθεί μοιραίος για την ομάδα του αφού με μια αψυχολόγητη ενέργεια του κατά κάποιο τρόπο την κρέμασε.
Άντε τώρα να του ζητήσεις και τα ρέστα. Το παιδί έτρεχε από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο, μακράν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του αφού όπου πήγαινε η μπάλα την έτρεχε από πίσω, προσπάθησε, πάλεψε στην κυριολεξία, έδωσε και το αίμα του, επίσης στην κυριολεξία και τελικά να δεις που κάποιοι θα ζητήσουν το κεφάλι του. Είναι πάντως απορίας άξιο πως δεν σκέφτηκε η τεχνική ηγεσία να τον προστατέψει αφού ήταν ξεκάθαρο ότι ο Ισπανός από ένα σημείο και μετά δεν είχε καθαρό μυαλό, κυρίως γιατί το παιγνίδι αποδείχθηκε γι’ αυτόν κάτι σαν πόλεμος.
Ανάμεσα στα πολλά που δέχθηκε, άνοιξε και μια προσωπική κόντρα με τον Βα και κινδύνεψε σε κάποια φάση να δεχθεί και κόκκινη κάρτα, αφού τα νεύρα του έγιναν σμπαράλια μ’ αποτέλεσμα να μην έχει καθαρό μυαλό. Το γεγονός ότι σηκώνει το χέρι του, παραχωρώντας πέναλτι στον αντίπαλο, μπορεί σε μας να φαίνεται κουφό ή αψυχολόγητο, άμα όμως έβλεπες το πόσο πολύ υπέφερε μέσα από το ματς, την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε και το μη καθαρό μυαλό που είχε, λόγω των χτυπημάτων που δέχθηκε τότε δεν πρέπει να μας φαίνεται περίεργο ότι στο τέλος προβαίνει σε μια τέτοια ενέργεια.
Περίεργο είναι ότι τον άφησε ο Ουζουνίδης μες στο γήπεδο, μπαταρισμένο, κτυπημένο, κουρασμένο και χωρίς ίχνος ψυχραιμίας, μη προστατεύοντας τόσο τον ίδιο όσο και τον παίκτη. Και στο τέλος την πλήρωσαν και οι δύο… Και σαν να μην έφτανε η ήττα απ' την Πάφο, το ΑΠΟΕΛ θα στερηθεί τον Ανουάρ σε ένα απ' τα δυο ντέρμπι που ακολουθούν.
