Πανίκος Κωνσταντίνου
Τα όσα βιώνει η νέα γενιά οπαδών του ΑΠΟΕΛ της φαίνονται σαν εφιάλτης περιμένοντας να βγουν από το όνειρο. Δυστυχώς η πραγματικότητα για εκείνους τους οπαδούς που την τελευταία δεκαετία πανηγύρισαν οχτώ πρωταθλήματα, και την επική πρόκριση στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και την τελευταία 20ετία 12 πρωταθλήματα και σπουδαίες πορείες στην Ευρώπη μέχρι και τους «16» του Γιουρόπα Λιγκ ήρθε η φετινή χρονιά να τα τουμπάρει και να θρυμματίσει όλα όσα γνώριζαν και πίστευαν ότι δεν υπάρχει η καλή και η ανάποδη.
Πως έχει φτάσει μέχρι σήμερα εδώ; Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή καθώς είναι πολλά που πρέπει να συνυπολογιστούν. Είναι όμως ιδιαίτερα σκληρό να κοιτάζει κάποιος τη βαθμολογία στην 11η αγωνιστική και να διαπιστώνει ότι ο ΑΠΟΕΛ βρίσκεται στο χώρο του υποβιβασμού στην 11η θέση, με ένα βαθμό λιγότερο από την Καρμιώτισσα, και μόλις τέσσερεις παραπάνω από την τελευταία Ένωση. Για την παρηγοριά έχει ένα παιχνίδι λιγότερο.
Αφήνοντας εκείνες τις ομάδες του 2011-12 ή του 2016-17 που έσπειραν απέραντη χαρά στους φίλους του και έκαναν την Ευρώπη να παραμιλά θα ξεκινήσουμε από την τελευταία ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα για να δούμε αν η φετινή είναι κοντά σε ποιότητα έτσι ώστε να αφήσει χαραμάδα αισιοδοξίας ότι μπορεί να επανακάμψει στη συνέχεια του φετινού πρωταθλήματος.
Με τον Τραμετσάνι να αντικαθιστά τον Οκτώβριο του 2018 τον Μπαλταζάρ ο ΑΠΟΕΛ έφτασε στην κατάκτηση του τίτλου έχοντας ως βασική ενδεκάδα του, τον Βάτερμαν στο τέρμα, τους Μερκή, Βούρο και Ν. Ιωάννου στην τριάδα στην άμυνα σε σχήμα 3-5-2 (που τόσο πολύ δαιμονοποιήθηκε). Στα άκρα της έχοντας την ευθύνη όλης της γραμμής ήταν οι Ενσούε δεξιά και Καζού αριστερά και στη μεσαία γραμμή οι Μοράϊς, Σόουζα και Ζαχίντ. Στην επίθεση σε ελεύθερο ρόλο ήταν οι Νατέλ και Τάμαρι.
Από αυτούς μέσα σε λίγους μήνες στην ομάδα απέμειναν οι Ζαχίντ και Ενσούε ο οποίος μάλιστα στο ξεκίνημα τη σεζόν αγωνιζόταν αριστερά και ο πρώτος σκιά του εαυτού του. Επανεξετάζοντας το φετινό δυναμικό με τον Σίλβα στο τέρμα, τους Ζόρζε και Σάντος που έπαιξαν σε αρκετά παιχνίδια στα στόπερ τον Ενσούε αριστερά και τον Ζεράλδες δεξιά και σήμερα τον Γουϊλερ αριστερά, αλλά και τους Ανουάρ, Γένσεν, Λούντεμο, στο κέντρο δύσκολα κάποιος από τους νέους θα μπορούσε να διεκδικήσει θέση στο αρχικό σχήμα. Τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα με τους ακραίους επιθετικούς. Ο Ατζίλι στα ρηχά, ο Κλωναρίδης στην προσπάθεια, με φιλοτιμία ο Εντογκαλά και απουσιάζει ο Εφραίμ. Επίσης ο συμπαθής ο Νούχιου και ο εξαφανισμένος Σαχάρ δεν υπήρχε περίπτωση να εκτόπιζαν το δίδυμο Τάμαρι - Νατέλ.
Εδώ φαίνεται λοιπόν πως η αντικατάσταση της τελευταίας ομάδας που πήρε το πρωτάθλημα δεν έγινε ομαλά αλλά μοιάζει περισσότερο με αποδόμηση. Από το τελευταίο πρωτάθλημα πραγματοποιήθηκαν 25 με 30 μεταγραφές και από το… μακρινό 2019 προσλήφθηκαν οι Ντολ, Ιγκεμπρίγκτσεν, Ουζουνίδης και Μακάρθι.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ο ΑΠΟΕΛ στην 11η αγωνιστική του φετινού πρωταθλήματος, σε δέκα αγώνες (υπολείπεται ο αγώνας με τη Δόξα) έχει δεχθεί τέσσερεις ήττες.
Σε αυτή την 20ετία ποτέ στο παρελθόν δεν έχει να επιδείξει τόσες ήττες σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι στην 11η αγωνιστική ο ΑΠΟΕΛ, ήταν αήττητος τις περιόδους 2003-04, 2004-05, 2005-06, 2006-06, 2014-15 και 2019-20. Επίσης την 11η αγωνιστική μετρούσε μόλις μία ήττα τις περιόδους 2001-02, 2008-09, 2009-10, 2010-11, 2012-13, 2015-16 και 2016-17. Υπήρξαν και χρονιές που τελείωνε το πρωτάθλημα με λιγότερες από τέσσερεις ήττες (2002-03, 04, 05, 06, 07, 09). Είναι δε, χαρακτηριστικό ότι τις τελευταίες δύο δεκαετίες πριν την 20η αγωνιστική, μόλις δύο χρονιές μετρούσε τέσσερεις ήττες στο πρωτάθλημα (2019-20 και 2015-16).
Τα τελευταία χρόνια αργούσε πολύ να έρθει η τέταρτη ήττα και ήταν στα πλέϊ οφ, προς το τέλος της σεζόν. Το 2013 στην 30η αγ., το 2014 στην 32η, το 2015 στην 30η, το 2017 στην 31η, το 2018 και 2019 στην 29η αγωνιστική.
Όλα τούτα λοιπόν, οι συχνές προπονητών, η χαμηλής ποιότητας μεταγραφές (σε σύγκριση με προηγούμενα χρόνια) και η προϊστορία που μας βοηθά να κάνουμε συγκρίσεις, καταδεικνύουν πως ο ΑΠΟΕΛ έχει αλλάξει.
Πλέον έχει μπει σε ένα μεταβατικό στάδιο αναδόμησης, όπου χρειάζεται ψυχραιμία στις αποφάσεις, έτσι ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στα όσα προστάζει η ιστορία του. Το οικονομικό μέρος είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι οι οφειλές. Αλλά η ρευστότητα που έχει πληγεί λόγω της πανδημίας. Άλλωστε δεν είναι ο αυξημένος προϋπολογισμός που κάνει τις ομάδες μεγάλες.
Το σίγουρο όμως είναι ότι το υπάρχον έμψυχο δυναμικό τον Ιανουάριο χρειάζεται εξωτερικό εμβολιασμό για να ισορροπήσει και αν το προσεχές Καλοκαίρι προκύψουν καλύτερες λύσεις τότε να τεθούν νέοι ψηλότεροι στόχοι.
