Πανίκος Κωνσταντίνου
Οι ωραιότερες συζητήσεις του Καλοκαιριού (αφού δεν έχουμε Γιούρο, και Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς… Τότεναμ δε λέει) είναι τα φαβορί. Ποια ομάδα είναι, γιατί είναι ή δεν είναι, πότε θα βρει παίκτες, δεν έχει ιστορία, δεν έχει λεφτά κ.λ.π.
Στην κουβέντα επάνω είναι και ο ΑΠΟΕΛ. Ποιος ΑΠΟΕΛ όμως; Ποιος ξέρει τι ομάδα θα έχει; Αν Ομόνοια, Ανόρθωση και Απόλλωνας έχουν ήδη αποκτήσει μορφή, ένα σκελετό τέλος πάντων, για τον ΑΠΟΕΛ όλα όσα γνωρίζουμε σήμερα μπορεί να αλλάξουν. Ότι ξέρεις ξέχνα το!
Ο Ουζουνίδης απ’ ότι μαθαίνω θέλει στόπερ αριστεροπόδαρο, μπορεί να φέρει άλλον ένα, αν φύγουν οι Σάβιτς και Λαφράνς. Θέλει και αμυντικό μέσο, αν φύγει ο Νικόλας θα θέλει και αριστερό μπακ, ακόμη θα θέλει και δεκάρι αν φύγει ο Ζαχίντ, θέλει και δεξιό εξτρέμ αφού δύσκολα θα μείνει ο Τάμαρι ενώ δεν υπάρχει στον Αρχάγγελο ο… Γιάκολις, ψάχνει και αριστερό εξτρέμ, γυρεύει και δύο σέντερ φορ…
Με όλα τούτα πως μπορεί ο οποιοσδήποτε να έχει ισχυρή άποψη για το νέο ΑΠΟΕΛ; Στην αμέσως επόμενη αγωνιστική μετά την λήξη της μεταγραφικής περιόδου ίσως να κατέβει στο γήπεδο με Σίλβα, Μιχαήλοβιτς, Γένσεν και οχτώ νέους παίκτες.
Συμπερασματικά, καλή είναι η κουβέντα με τα φαβορί και τα αουτσάιντερ αλλά το να πιστεύει κάποιος ότι ο ΑΠΟΕΛ δεν έχει τύχη, ή δυνατότητες για να κατακτήσει τον τίτλο είναι ουτοπικό.
Άλλωστε πως μπορείς να ξεγράφεις με μια μονοκονδυλιά μια ομάδα η οποία υπήρξε η ανθεκτικότερη στην προηγούμενη δεκαετία; Δεν μπορώ να γνωρίζω ποιος θα πάρει τον τίτλο της μετά κορονοϊού εποχής αλλά όλα τα πιο πάνω συνυφαίνουν αξεδιάλυτα ότι και τη φετινή σεζόν ο ΑΠΟΕΛ ξεκινά ως φαβορί. Ίσως όχι το απόλυτο αλλά σίγουρα δεν είναι αουτσάιντερ.
