Ο ΑΠΟΕΛ έδωσε μέχρι τώρα στην σεζόν 2019 – 2020, 21 αγώνες, 6 για την προκριματική φάση του Champions League, 5 στον Α’ όμιλο του Europa League, 9 για το Πρωτάθλημα και ένα για το Super Cup.
Οι ειδικοί του ποδοσφαίρου λένε ότι μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα για την δυναμικότητα μιας ομάδας, όταν αυτή δώσει τουλάχιστον 8-10 αγώνες.
Στην περίπτωση του ΑΠΟΕΛ το δείγμα που έχουμε ενώπιων μας είναι υπερδιπλάσιο και ως εκ τούτου μπορούμε να εκφράσουμε άποψη βασισμένη στα όσα έχουμε δει και στα όσα καταλαβαίνουμε.
«Χάθηκαν» τα μεγάλα αστέρια
Ο ΑΠΟΕΛ διαθέτει αρκετούς ποιοτικούς παίκτες στο δυναμικό του, οι οποίοι όμως, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, για διάφορους λόγους δεν βοήθησαν ουσιαστικά. Ο MVP της περσινής περιόδου Μούσα Αλ Τάμαρι με εξαίρεση δύο αγώνες (τον πρώτο με Άγιαξ και πρόσφατα με την Πάφο), ήταν αγνώριστος αφού δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στον ρόλο που του είχε δώσει ο Ντολ.
Μετά την λανθασμένη απόφαση για «δανεισμό» του Ζαχίντ στον Παναθηναϊκό, έμεινε μόνο ο Ντε Βινσέτι που θα μπορούσε να έχει επιτελικό και οργανωτικό ρόλο στο παιχνίδι. Ο Αργεντινός όμως για πολλούς λόγους δεν μπόρεσε να προσφέρει. Ο Άλεφ, παρά το γεγονός ότι δεν είναι γρήγορος, έχει άψογη τεχνική κατάρτιση και θα μπορούσε να προσδώσει μεγάλη ποιότητα στη μεσαία γραμμή, αλλά αξιολογήθηκε από τον τέως προπονητή, ως «ρεζέρβα».
Αναγκαία η ενίσχυση με «μπακ χαφ»
Ο Τόμας Ντολ (αλλά και ο Πάολο Τραμετσάνι), προτιμούσαν το σύστημα 3-5-2, με τρεις πίσω στην άμυνα, δύο «μπακ χαφ» να ενισχύουν τη μεσαία γραμμή και δύο επιθετικούς. Επισημάνθηκαν από την αρχή δύο σοβαρά προβλήματα...
Για «μπακ χαφ» υπήρχαν διαθέσιμοι μόνο δύο παίκτες. Ο Μιχαήλοβιτς, ο οποίος είναι πρώτος σε χρόνο συμμετοχής και ο Ζοαοζίνιο ο οποίος κρίθηκε (από τον κ. Ντολ), «λίγος» για τον ΑΠΟΕΛ. Επιστρατεύτηκαν για να βοηθήσουν στο δεξί και στο αριστερό άκρο, κεντρικοί αμυντικοί, ή παίκτες μεσοεπιθετικοί («εξτρέμ»), όπως ο Γιάκολις. Λογικά προτεραιότητα στην ενίσχυση της ομάδας θα είναι η απόκτηση ενός γρήγορου «μπακ χαφ» τουλάχιστον, για το αριστερό άκρο.
Να φρεσκάρει και να κάνει πιο ευέλικτη τη μεσαία γραμμή
Στα προηγούμενα χρόνια ο ΑΠΟΕΛ είχε μια πανίσχυρή μεσαία γραμμή. Τώρα έχει καλούς παίκτες που είναι όμως όλοι τους αργοί. Ο ποιοτικός αλλά αργός Σόουζα, δεν κατάφερε να γίνει ο νέος ηγέτης στην θέση του Μοράις. Ο Μάτιτς, επίσης αργός, βοήθησε πολύ και ουσιαστικά κυρίως στα «στημένα». Ο Γκέντζογλου είναι πολύ βαρύς, ενώ για τον Άλεφ αναφερθήκαμε πιο πάνω.
Είναι λοιπόν αναγκαία για τον ΑΠΟΕΛ, η ενίσχυση του με δύο γρήγορους παίκτες για τη μεσαία γραμμή. Χρειάζεται η προσθήκη ενός ανασταλτικού μέσου «κόφτη», με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους Σόουζα, Άλεφ και Μάτιτς και ενός «εγκεφαλικού» παίκτη, του «δεκαριού» που θα οργανώσει το παιχνίδι της ομάδας με κύρια χαρακτηριστικά του την φαντασία στο παιχνίδι και την ταχύτητα στο μυαλό και στα πόδια. Επιμένουμε στο θέμα της ταχύτητας αφού ο ΑΠΟΕΛ έγινε «βαρύς», βαρετός, καθόλου δημιουργικός και πολύ προβλεπτός.
