Ο Αΐλτον Αλμέιδα είναι από τους ποδοσφαιριστές που αγαπήθηκαν πολύ από τον κόσμο του ΑΠΟΕΛ και με το άκουσμα της απόσυρσης του από τα γήπεδα, ξύπνησαν αρκετές αναμνήσεις στους φίλους της ομάδας, για τις μαγικές στιγμές που χάρισε ο Βραζιλιάνος από την θητεία του στο νησί μας.
Με αφορμή λοιπόν το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Αλμέιδα παραχώρησε συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στην ιστοσελίδα μας. Απ’ την απόφαση του να αποσυρθεί από τα γήπεδα και στις μεγάλες στιγμές που έζησε με το ΑΠΟΕΛ, μέχρι και την λαχτάρα του για να ξαναφορέσει την γαλαζοκίτρινη φανέλα, που εν τέλει όμως δεν πραγματοποιήθηκε.
Αναλυτικά τα όσα ανέφερε ο Αΐλτον:
Για την απόφαση να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και την ευκαιρία που του δόθηκε για να επιστρέψει στη Κύπρο: «Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο από μικρός. Άφησα τον τόπο γέννησης μου από όταν ήμουν 15 χρονών. Κατάφερα να ζήσω το όνειρο μου, να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να πετύχω περισσότερα απ’ ότι περίμενα. Αγωνίστικα σε πολλά πρωταθλήματα υψηλού επιπέδου, σε καλές ομάδες. Έπαιξα και στο Τσάμπιονς Λιγκ με το ΑΠΟΕΛ. Μετά πήγα στη Μέση Ανατολή και έπαιξα για κάποια χρόνια και εκεί. Ύστερα από αυτό ένιωσα ότι ήρθε η στιγμή να αφοσιωθώ στην οικογένεια μου. Οπόταν αποφάσισα να έρθω πίσω στη Σουηδία και να παίξω με την Όγκριτε, που ήταν η πρώτη μου ομάδα που αγωνιστικά ως επαγγελματίας. Αγωνίστικα εκεί για τρεις σεζόν αλλά στη τελευταία ήταν η κατάσταση με τον κωρονοϊό και δυστυχώς έχασα και τον πατέρα μου από την πανδημία που επικρατούσε. Μετά για εμένα ήταν πολύ δύσκολο ψυχολογικά. Ήταν και ο τελευταίος χρόνος του συμβολαίου μου και είπα στην ομάδα ότι δεν θα ήθελα να συνεχίσω εκεί και θα ήθελα να αγωνιστώ σε άλλη χώρα. Ακολούθως, είχα και την ευκαιρία να επιστρέψω ξανά στη Κύπρο. Ήμουν πολύ κοντά να έρθω πίσω. Μου είπε ο Μαρίνος Σατσιάς να έρθω στο Παραλίμνι. Μιλήσαμε και μου είπε ότι με θέλει. Του είπα έχω καλές σχέσεις με το ΑΠΟΕΛ και θα ήταν πολύ παράξενο για εμένα να αγωνιστώ ενάντια του. Τώρα είμαι στα 38 μου και σκέφτηκα ότι αν πήγαινα στη Κύπρο τα παιδία μου θα αναγκάζονταν να αλλάξουν σχολείο και θα ξαναρχίζαμε από την αρχή. Δεν θα ήθελα να το κάνω σε αυτή την φάση της ζωής μου. Θέλω να περάσω χρόνο μαζί με την οικογένεια μου. Οπόταν αποφάσισα να αποσυρθώ για την ελευθερία, να έχω περισσότερο χρόνο με τα δικά μου άτομα σε Σουηδία και Βραζιλία. Ένιωσα ότι είναι η στιγμή να σταματήσω και το έκανα».
Για την κορυφαία στιγμή στη καριέρα του: «Φυσικά οι καλύτερες αναμνήσεις ήταν με το ΑΠΟΕΛ για όσα καταφέραμε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αγωνιστήκαμε με μεγάλες ομάδες. Φθάσαμε μακριά στη διοργάνωση. Είναι ξεχωριστό για εμένα για τον τρόπο που έγινε. Στο ΑΠΟΕΛ όλοι είμασταν σαν μια οικογένεια. Είμασταν πολύ δεμένοι. Σε όλο τον κόσμο μιλούσαν για εμάς. Αναρωτιούνταν τι ξεχωριστό είχαμε και φθάσαμε μέχρι τα προημιτελικά. Δεν ήξεραν, αλλά εμείς οι παίκτες και οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ ήξεραν ότι είμαστε μαχητές και μια οικογένεια. Ήταν η καλύτερη στιγμή στη καριέρα μου με διαφορά».
Ποιος ήταν ο λόγος που αποφάσισε να έρθει από την Κοπεγχάγη και αν γνώριζε για το ποδόσφαιρο στη Κύπρο: «Ένα χρόνο πριν να παίξουμε ενάντιας στο ΑΠΟΕΛ όταν ήμουν στη Δανία, είδα ότι το ΑΠΟΕΛ αγωνιζόταν στην Ευρώπη. Από εκεί έμαθα λίγα πράγματα για την ομάδα. Μετά όταν η Κοπεγχάγη έπαιξε με το ΑΠΟΕΛ στα πλέι οφς του Τσάμπιονς Λιγκ έμαθα καλύτερα για το ποια ομάδα είναι το ΑΠΟΕΛ. Στο πρώτο παιχνίδι στη Δανία είχαμε τον έλεγχο του αγώνα. Θα έπρεπε να κερδίσουμε με 2-3 τέρματα. Είχαμε όλοι παίξει ένα πολύ καλό παιχνίδι εκείνο το βράδυ. Μετά πήγαμε να αγωνιστούμε στη Κύπρο. Κατά την διάρκεια του αγώνα ένιωσα ότι είμαι στη Βραζιλία. Λόγω των οπαδών και της ζέστης. Η ατμόσφαιρα ήταν διαφορετική, ένιωσα κάτι διαφορετικό. Στο τέλος δεν περάσαμε στους ομίλους αφού μας κέρδισε το ΑΠΟΕΛ. Παίξαμε καλά σαν ομάδα αλλά όλοι μας στην Κοπεγχάγη νιώσαμε ότι ο κόσμος έσπρωξε το ΑΠΟΕΛ προς την πρόκριση. Ήταν κάτι ξεχωριστό με αυτό το μέρος (ΓΣΠ) και για αυτό τον λόγο ήρθα στην ομάδα. Όταν το ΑΠΟΕΛ ενδιαφέρθηκε για εμένα, ήμουν ήδη 4,5 χρόνια στη Κοπεγχάγη. Ένιωσα όμως ότι θέλω κάτι καινούργιο και το ΑΠΟΕΛ ήταν ακριβώς αυτό. Σήμερα μπορώ να πω ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα στην καριέρα μου».
Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας όταν κατάφερε το ΑΠΟΕΛ να φθάσει στους «8»: «Είναι δύσκολο να πω ένα πράγμα, ήταν πολλά. Η αυτοπεποίθηση που είχαμε, έπαιξε σημαντικό ρόλο. Γινόμασταν παιχνίδι με παιχνίδι πιο δυνατοί. Προκριθήκαμε από την Σλόβαν Μπρατισλάβας που ήταν ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι. Είμασταν ήδη πολύ χαρούμενοι που εξασφαλίσαμε την συμμετοχή μας στο Γιουρόπα Λιγκ. Μετά ήρθε το ματς με την Βίσλα Κρακοβίας. Παίξαμε το πρώτο εκτός και ήταν πολύ δύσκολο. Μας κέρδισαν 1-0. Παίξαμε στη συνέχεια στο ΓΣΠ. Πιστεύαμε στους εαυτούς μας ότι θα τα καταφέρουμε. Ήταν ένα τρελό παιχνίδι. Σκόραρα δύο γκολ. Το δεύτερο ήταν στα τελευταία λεπτά του ματς αν θυμάμαι καλά. Από εκεί και πέρα αποκτήσαμε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Παίξαμε το πρώτο παιχνίδι στους ομίλους με την Ζενίτ στο ΓΣΠ και καταφέραμε να κερδίσουμε. Αρχίσαμε να αποκτούμε ακόμη περισσότερη πίστη σε εμάς. Για εμένα το μυστικό της επιτυχίας ήταν ότι είμασταν σαν οικογένεια. Παλεύαμε ο ένας για τον άλλο. Είμασταν προσγειωμένοι όμως. Λέγαμε πρέπει να δουλέψουμε ακόμη πιο σκληρά. Ο σύλλογος ήταν επίσης πολύ οργανωμένος σε όλους τους τομείς. Όλα δουλεύαν πολύ καλά».
Για το Ιβάν Γιοβάνοβιτς: «Είναι ένας εξαιρετικός προπονητής. Πραγματικά πολύ καλός. Είχε μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσα πετύχαμε».
Με ποιον ποδοσφαιριστή ήταν πολύ δεμένος στην ομάδα: «Ήμουν δεμένος με όλους αλλά φυσικά με τους Βραζιλιάνους είχα μια ξεχωριστή σύνδεση. Μαρσίνιο, Κακά, Ολιβέιρα, Μαντούκα, Μποαβεντούρα. Εγώ και ο Μποαβεντούρα ήμασταν αχώριστοι. Με τον Ολιβέιρα κάθε μέρα βγαίναμε και τρώγαμε μαζί. Με όλους είχα πολύ στενή σχέση. Το ίδιο και με τους Κύπριους και τους Πορτογάλους αλλά και με τον Τρισκόφσκι».
Για τη φάση με τις ντρίμπλες κόντρας στους παίχτες της Ρεάλ: «Είναι κάτι αξέχαστο για εμένα. Όταν το βλέπω νιώθω πολύ περήφανος. Από την μέρα που άρχισα να αγωνίζομαι στην Ευρώπη ήμουν περίεργος να δω αν μπορώ να καταφέρω να ντριμπλάρο τόσο κάλους αμυντικούς. Σε κάθε παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ δοκίμαζα τον εαυτό μου. Έλεγα αυτός ο αμυντικός δεν μπορεί να με σταματήσει, πρέπει να δοκιμάσω. Ήξερα ότι ήμουν καλός και προσπαθούσα να το κάνω με όποιον και να παίζαμε. Όταν παίξαμε την Πόρτο επίσης ήμουν πολύ καλός. Το ίδιο και με την Ζενίτ. Προκαλούσα τους αντιπάλους αλλά και τον εαυτό μου. Όταν παίξαμε με την Ρεάλ είπα στον εαυτό μου ότι σε αυτό το παιχνίδι πρέπει να δοκιμάσω τις ικανότητες μου απέναντι σε κορυφαίους αμυντικούς όπως τον Ράμος και τον Πέπε. Τους προκάλεσα και ορισμένες φορές δεν μπορούσαν να με σταματήσουν. Ήταν ένα ωραίο συναίσθημα».
Για τους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ: «Θα ήθελα να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα. Για όσα έκαναν για εμένα και την ομάδα όταν παίζαμε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Εύχομαι ότι θα συνεχίσουν να σπρώχνουν την ομάδα όπως το έκαναν και τότε. Θυμάμαι όταν αγωνιζόμασταν στο ΓΣΠ, οι πλείστες αντίπαλες ομάδες είχαν πολλούς Βραζιλιάνους. Όλοι τους έρχονταν σε εμάς που είμαστε από την ίδια χώρα και μας έλεγαν αυτοί οι οπαδοί είναι απίστευτοι. Μας έλεγαν είναι σαν να είναι 100 χιλιάδες οπαδοί εδώ μέσα. Μας ρωτούσαν για την χωρητικότητα του ΓΣΠ και τους έλεγα 20-22 χιλιάδες. Δεν με πίστευαν και έλεγαν είναι μεγαλύτερη. Είναι εκπληκτικοί οπαδοί και τους σέβομαι πραγματικά».
Για το αν βρέθηκε ξανά κοντά στο ΑΠΟΕΛ: «Ναι μίλησα με την ομάδα το 2017 όταν έπαιζα στην Αλ Χιλάλ. Θα έφευγα και μίλησα με τον κύριο Πετρίδη αλλά είχα και άλλη πρόταση από την Αλ Τζαζίρα. Οικονομικά εκείνο τον καιρό ήταν πολύ δύσκολο να πω όχι γιατί ήταν πολύ καλύτερη η πρόταση τους από αυτήν του ΑΠΟΕΛ. Ήθελα επίσης να μείνω κι άλλο καιρό στη Μέση Ανατολή και είπα στον εαυτό μου ότι μπορώ να επιστρέψω πιο μετά στο ΑΠΟΕΛ. Εξήγησα στον κύριο Πετρίδη ότι κάποια μέρα θέλω να επιστρέψω αλλά εκείνη την στιγμή ήταν δύσκολο. Όταν επέστρεψα στη Σουηδία αποφάσισα να μείνω εκεί με την οικογένεια μου».
Για τον αν παρακολουθεί σήμερα το ΑΠΟΕΛ: «Δυστυχώς δεν έχω τα κανάλια και είναι δύσκολο να το παρακολουθήσω. Είδα όμως τα παιχνίδια στην Ευρώπη».
Για την Κύπρο: «Έρχομαι αρκετά συχνά. Έχω ακόμα το σπίτι που έρχομαι για διακοπές. Μου αρέσει πολύ η Κύπρος το ίδιο και στην οικογένεια μου. Αυτό το καλοκαίρι η γυναίκα μου και τα παιδία μου ήρθαν αλλά εγώ δεν τα κατάφερα γιατί ήμουν στη Βραζιλία. Ελπίζω να την επισκεφθώ σύντομα».
Για το αν θα άλλαζε κάτι απ’ την καριέρα του: «Δεν θα άλλαζα τίποτα. Ένα πράγμα που θα έκανα όμως είναι να επιστρέψω στο ΑΠΟΕΛ πριν σταματήσω. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι είναι αυτό. Θα ήθελα να παίξω για το ΑΠΟΕΛ ξανά. Ακόμα και μια σεζόν, απλά για να πω ευχαριστώ στον κόσμο».
Για το αν σκέφτεται μετά την απόσυρση του, να ασχοληθεί με κάτι που έχει σχέση με το ποδόσφαιρο: «Ναι το σκέφτομαι επειδή έχω πολλές διασυνδέσεις στον χώρο. Έχω πολλούς φίλους και έπαιξα σε πολλές ομάδες για πολλά χρόνια. Γνωρίζω πως δουλεύουν τα πράγματα μέσα στον χώρο και θα μπορούσα να βοηθήσω ομάδες, παίκτες και οργανισμούς. Το θέμα είναι ότι δεν αποφάσισα ακόμα τι θέλω να κάνω. Σίγουρα σκέφτομαι να συνεχίσω μέσα στον χώρο του ποδοσφαίρου. Δεν νομίζω να γίνω προπονητής όμως. Δεν είχα ποτέ αυτό το όνειρο».
Ένα τελευταίο σχόλιο: «Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τώρα που τέλειωσα την καριέρα μου, η ομάδα στην οποία αγωνιζόμουν στη Σουηδία διοργάνωσε μια τελετή για εμένα για να με ευχαριστήσουν για την προσφορά μου και ήταν πολύ ωραίο. Είναι κάτι που θέλω να κάνω και με το ΑΠΟΕΛ. Να έρθω στη Κύπρο, να μιλήσω με το ΑΠΟΕΛ για να παρευρεθώ στο ΓΣΠ και να πω το κατάλληλο αντίο στον κόσμο και στην ομάδα. Σημαίνουν πολλά για εμένα. Δεν ξέρω πότε αλλά θα προσπαθήσω να το οργανώσω μαζί με το ΑΠΟΕΛ που έχω πολύ καλές σχέσεις. Μου αρκεί απλά να τραγουδήσω μαζί τους το σύνθημα που μου φώναζαν. Είναι συνέχεια στο μυαλό μου».
