Παρόλο που Ανόρθωση και αγωνιστική δράση είναι δύο έννοιες οι οποίες δεν συνδέθηκαν τις τρεις τελευταίες εβδομάδες, τουλάχιστον σε επίσημο επίπεδο, ο Τιμούρ Κετσπάγια φρόντισε να δώσει τροφή για σκέψη και συζήτηση με τις επιλογές του στο τακτικό κομμάτι. Ο Γεωργιανός τεχνικός επέλεξε σε ορισμένες φιλικά προετοιμασίας σχηματισμό με τριάδα στα μετόπισθεν, σενάριο το οποίο υλοποίησε και κόντρα στην ΑΕΛ τοποθετώντας Γκόρντον Σίλντεφελντ, Κωστάκη Αρτυματά και Μπράνκο Βργκοτς μπροστά από τον Γκιόργκι Λόρια.
Η άγονη ισοπαλία κόντρα στην ομάδα της Λεμεσού συνοδεύτηκε από ένα αρκετά καλό πρώτο ημίχρονο και από ένα όχι και τόσο καλό δεύτερο με αποτέλεσμα να δωθούν ακόμη και δικαιώματα στον αντίπαλο να χτυπήσει το παιχνίδι. Η παραμονή του Νίκα Κατσαράβα στο ρόστερ λαμβάνοντας υπόψη και τις επιλογές των Μίχαλ Ντούρις και Μπεράτ Σαντίκ, είναι επιχείρημα υπέρ της άποψης ότι το 3-5-2 ταιριάζει περισσότερο ή τελοσπάντων προσφέρεται για μέγιστη αξιοποίηση των διαθέσιμων λύσεων.
Διαβάστε επίσης: Από το ολότελα, καλές και οι 2/10
Αυτό βρίσκει εφαρμογή στη γραμμή κρούσης και σε μεγάλο βαθμό στην άμυνα καθώς τόσο ο Παναγιώτης Αρτυματάς, όσο και ο Εβγέν Σελίν μπορούν να αποτελέσουν λύσεις για τους... τρεις σωματοφύλακες μπροστά στην κυανόλευκη εστία, ωστόσο το πράγμα περιπλέκεται όταν γίνεται λόγος για τα άκρα και τη μεσαία γραμμή. Τορνίκε Οκριασβίλι και Ρούμπεν Ράγιο είναι δύο δυνατά χαρτιά στα χέρια του Τιμούρ Κετσπάγια, ωστόσο δεδομένου ότι ουδείς υπολογίζεται για τον άξονα, δύσκολα μπορούν να βρουν θέση στο σχηματισμό 3-5-2.
Ομοίως και για το ελληνικό δίδυμο των Νίκου Καλτσά και Γιώργου Μανθάτη οι οποίοι μπορούν να προσφέρουν ως ακραίοι επιθετικοί αλλά και ως φουνταριστοί, ωστόσο με την ύπαρξη τριών λύσεων για τις δύο θέσεις στο αντίπαλο κουτί, θα χρειαστούν αρκετές αλχημείες και πειραματισμοί ώστε να βρεθεί η μαγική δυάδα.
