Δεύτερη σερί σεζόν στα ημιτελικά του κυπέλλου η ΑΕΛ, με την ομάδα του Κέρκες να καταφέρνει με το 1-1 να αφήσει εκτός συνέχειας την ΑΕΚ και να βρεθεί στα ημιτελικά. Αν παραδεχθούμε πως με την Αλκή το έργο ήταν εύκολο, ήταν η πρώτη πρόκριση μετά τον περσινό τίτλο με κάποιο βάρος.
Η πρώτη φορά που κλήθηκε η ΑΕΛ να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της απέναντι σε ομάδα που το ήθελε, στη θεωρία, το ίδιο μαζί της το να περάσει. Είναι σαφές πως ούτε η μια ούτε η άλλη ομάδα δεν διεκδικούν με αξιώσεις το πρωτάθλημα και το κύπελλο ήταν η μόνη δίοδος προς έναν τίτλο. Αυτή που έμεινε να το διεκδικεί είναι η ΑΕΛ και ο λόγος είναι πως το ήθελαν τελικά παραπάνω και το έδειξαν.
Μπήκε δυνατά, πίεσε μέχρι το 90’ και οι παίκτες της έβγαλαν θέληση και πάθος για να πάρουν την πρόκριση. Σε ένα ματς με ξένο διαιτητή, γεγονός που αυξάνει πολύ το ρυθμό του, οι ποδοσφαιριστές του Κέρκες είχαν όλα όσα απαιτούνται από άποψη θέλησης ώστε να το «βγάλουν».
Επιθετικά ο Μαέ ήταν και πάλι ο πιο επικίνδυνος, με τα χαρακτηριστικά που έχει να τον βοηθούν να τρυπώνει και να δημιουργεί ρήγματα στις άμυνες. Όμως πήραν όλοι θετικό πρόσημο γιατί έτρεξαν, πάλεψαν, μόχθησαν. Δείγματα πως η ΑΕΛ έχει πια αφήσει πίσω τα φαντάσματα του θεσμού αυτού που την κυνηγούσαν και θα είναι πολύ ζόρικος αντίπαλος για όποιον της προκύψει στα ημιτελικά.
Για το πρεστίζ του συλλόγου, είναι αυτονόητο πως πρέπει να παλέψει για να είναι στην πρώτη εξάδα και αν γίνεται τετράδα για να βγει Ευρώπη. Καμιά συζήτηση πως θα είναι αποτυχία να μην τα καταφέρει. Όμως είναι σημαντικό που κρατά ζωντανή τη σεζόν της για κάτι μεγάλο που μέχρι πέρσι ήταν μεγάλος πόθος και από φέτος απλά αυτονόητος στόχος. Μεγάλη υπόθεση αυτό το τελευταίο και στο τερέν της «Αρένας» φάνηκε ξεκάθαρα.
