Γιατί δεν αγοράζετε το γήπεδο;

Μπορεί κανείς δικαίως να χαρακτηρίσει το ερώτημα έτσι όπως αναγράφεται στον τίτλο ως χαζό ή ανέφικτο και πρακτικά αδύνατο.

Από την άλλη όμως, επειδή καλά, καλά ζούμε σε μια περίεργη χώρα όπου ο παραλογισμός αποτελεί βασικό στοιχείο της καθημερινότητας της, αναρωτιέται κανείς πόσο εφικτό θα ήταν για  τα τρία Λεμεσιανά σωματεία να επιχειρήσουν την αγορά του γηπέδου στο Κολόσσι.

Και εξηγούμαστε. Στην παρούσα φάση και μετά από συζητήσεις επί συζητήσεων που κανένα αποτέλεσμα δεν είχαν, ΑΕΛ, Απόλλωνας και Άρης βρίσκονται στο παρά πέντε σε διαπραγματεύσεις με τον ΚΟΑ μήπως και καταλήξουν στην τελική συμφωνία χρήσης του γηπέδου.

Από χθες η ιστοσελίδα μας σας ενημέρωσε ότι τρία είναι τα σοβαρότερα μέτωπα, πάνω στα οποία οι ομάδες έχουν τις δικές τους ενστάσεις. Πρώτο το ύψος του ενοικίου (δες εδώ), δεύτερο η διάρκεια του (δες εδώ) και τρίτο η άδεια χρήσης (δες εδώ).

Στην παρούσα φάση εκτιμούν ότι οι όροι που τους θέτει το Κράτος δια του ΚΟΑ, όχι απλά δεν τους συμφέρει, τους καθιστά λίγο πολύ ξένους, σ’ ένα «σπίτι» που ευθύς εξ αρχής προορίστηκε να χτιστεί γι’ αυτούς .

Και υψηλό ενοίκιο, και σύντομης χρονικής διάρκειας και να μην έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιούν το γήπεδο ενώ ταυτόχρονα καλούνται ν’ αναλάβουν κάθε οικονομική υποχρέωση του γηπέδου από την φυσική του φθορά έως την ασφαλιστική του κάλυψη.

Εν ολίγοις η συμφωνία που τους ζητείται να υπογράψουν και όπως ισχυρίζονται απαλλάσσει τον ιδιοκτήτη (βλέπε ΚΟΑ) από την όποια οικονομική υποχρέωση, μοιάζει σχεδόν εκβιαστική αφού το χρονικό σημείο είναι τέτοιο που δεν τους δίνεται χρονικό περιθώριό να ελιχθούν.

Ας πάμε τώρα στην ουσία του κειμένου, που φλερτάρει κατά κάποιο τρόπο με τον παραλογισμό, δεν απέχει όμως και πολύ από την κυπριακή πραγματικότητα. Το ερώτημα που θέτουμε είναι το εξής:

Αφού οι Λεμεσιανοί νιώθουν ξένοι μες στο ίδιο τους το σπίτι πριν ακόμη σπιτωθουν γιατί δεν επιχειρούν από κοινού να το αγοράσουν;

Με ποιο τρόπο; Παραχωρώντας τις χορηγίες που έχουν να λάβουν από το Κράτος και που επωφελήθηκαν όλα τα σωματεία (προσφυγικά και μη). Χορηγίες τις οποίες δεσμεύτηκε η τότε κυβέρνηση Χριστόφια και πλησίαζαν τα 21 εκ. ευρώ και που συμφώνησε να τους παραχωρήσει μετέπειτα η κυβέρνηση Αναστασιάδη δεσμευόμενη να τους ανεγείρει το γήπεδο. Αντί δηλαδή να τους παραχωρήσει τις χορηγίες, συναίνεσε να τους κάνει γήπεδο με αντίτιμο να πληρώνουν οι ομάδες ένα συμβολικό ποσό ως ενοίκιο και αφού επέστρεψαν στο Κράτος την γη που τους εκμισθώθηκε για 99 χρόνια.

Με τα σωματεία πλέον να τίθενται ενώπιον μιας κατάστασης που καμία σχέση δεν έχει με τις αρχικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ως προς τους όρους χρήσης του γηπέδου, δεν μοιάζει καθ΄όλου παράλογο να καταθέσουν μια πρόταση μέσα από την οποία θ’ αφαιρούνται οι χορηγίες από το συνολικό κόστος που χρειάστηκε για το γήπεδο (εξαιρουμένου εννοείται του οδικού δίχτυου) και το ποσό που απομένει να αποπληρωθεί σε βάθος χρόνου με συγκεκριμένο αντίτιμο.

Εάν δηλαδή το κόστος του γηπέδου φτάσει στα 33εκ. και το ύψος των χορηγιών που δικαιούνται να ζητήσουν φτάνει τα 20 εκ. τα υπόλοιπα 13 εκ να εξοφληθούν με βάση μια συμφωνία που θα γίνει μεταξύ κράτους και ομάδων... με τα σωματεία να έχουν την υποχρέωση να το πληρώσουν καταβάλλοντας συγκεκριμένο ποσό ετησίως στα ταμεία του κράτους.

Αν είναι αυτό εφικτό; Στην Κύπρο είμαστε. Όπως βρήκαν παράθυρο και δια της νομιμότητας ανέγειραν γήπεδο με λεφτά της Ευρώπης ας βρουν τα νομικά εκείνα σημεία που θα καθιστούν μια τέτοια συμφωνία καθόλα νόμιμη.

Όπως φτάσαμε να κάνουμε γήπεδο που στην πορεία μάθαμε ότι είναι μικρότερο, ακριβότερο και στο παρά πέντε προ της παράδοσης συζητάμε τους όρους χρήσης, το ενοίκιο και τη διάρκεια του, ας το αγοράσουν. Με τα λεφτά του Κράτους και τα δικά τους. Στην Κύπρο είμαστε...