Χρήστος Ζαβός
Θα ήταν μη Αελίστικο, να κλείνει η ομάδα 95 χρόνια και να πηγαίνουν όλα πρίμα.
Πως το φαντάζεσαι δηλαδή;
Και πάρτυ με αθηναϊκά συγκροτήματα στον Εναέριο και gala dinner μες την γκλαμουριά και τα τμήματα του σωματείου ν’ ανθούν και τα χρέη προς το φόρο μηδενικά και την ομάδα να μοιάζει όπως αυτή του Πέτεφ το 13-14;
Αυτό δεν θα ήταν τα 95χρονα της ΑΕΛ, θα ήταν ταινία Χριστουγεννιάτικη για τις οικογένειες της «κίτρινης Πολιτείας».
Δεν νοείται γιορτή στην ΑΕΛ και ν’ απουσιάζει ο πόνος, η λαχτάρα για κάτι καλύτερο, ο εκνευρισμός που σου προκαλεί η επανάληψη των γεγονότων και γενικώς η καψούρα για την ομάδα.
Δεν υπάρχει ΑΕΛ, χωρίς ν’ αναστενάζεις για λόγους που μόνο η καρδούλα του καθενός ξέρει!!
Επ’ αυτού, χίλια συγχαρητήρια στην ποδοσφαιρική ομάδα, που εδώ και χρόνια, είναι η κύρια πηγή τούτων των συναισθημάτων.
Και η διοίκηση ως γνήσια Αελίστικη, κατόρθωσε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να βάλει μια ομάδα μες στο πρωτάθλημα, που δεν ήταν καλύτερη μήτε από την περσινή, μήτε από την προπέρσινη!!!
Επιπλέον κατάφερε εντός ενός μήνα, να διαλύσει την κάβλα που η ίδια δημιούργησε με τις κινήσεις της, επαναφέροντας την κατάσταση εκεί που βρισκόταν.
Πριν δηλαδή μπουν οι επενδυτές, πριν νοικοκυρευτεί οικονομικά, πριν μηδενιστεί το χρέος προς τον Φόρο, πριν ολοκληρώσει μεγάλες μεταγραφές, πριν υπάρξει η προοπτική ανέγερσης προπονητικού κέντρου στο Κολόσσι.
Όλα τα κόσμου τα κακά μπορείς να χρεώσεις στην διοίκηση, μα για έλλειψη Αελισμού, με τίποτα.
Ακόμη και το κλίμα παραζάλης που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι, δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά μια γνήσια Αελίστικη ατμόσφαιρα!!
Ποιος είναι με την ΑΕΛ και δεν έχει ζήσει φανταστικά καλοκαίρια που μετέπειτα ακολούθησαν εφιάλτες; Κανείς…
Όπως και να έχει, το κείμενο δεν ταλαιπωρείται (ευτυχώς πια) από Αελισμό, συνεπώς έχει την ικανότητα να προσεγγίσει την κατάσταση με ψυχραιμία και σύνεση και όχι με θυμό και αναθεματισμούς.
Η κατάσταση είναι όντως δύσκολη καθότι περιέχει μεταξύ άλλων αρνητικά στοιχεία.
Όπως δηλαδή η απειρία της διοίκησης, η αδούλευτη ομάδα που άφησε πίσω ο Ιταλός, το μέγα λάθος του προγραμματισμού που άφησε το ρόστερ μ’ έναν μόνο επιθετικό και εννοείται το ξενέρωμα του κόσμου.
Άμα με ρωτάς το μεγαλύτερο κακό για φέτος, είναι ότι ξηλώθηκε το πρότζεκτ με τον Ιβάν Τρισκόφσκι, ως βασικό πρωταγωνιστή.
Δεν μπορώ κιόλας να καταλάβω και ποιος ο λόγος της παραμονής του, μα η διοίκηση της ΑΕΛ, άμα ξεμπλέξει μ’ όλα αυτά, δεν πρέπει να εγκαταλείψει την προσπάθεια της, να δημιουργήσει επιτέλους μηχανισμό μες στο ποδοσφαιρικό τμήμα!!
Από την άλλη, ως αντιστάθμισμα, στα θετικά, μπορεί κανείς ν’ αναγνωρίσει στη διοίκηση την διάθεση της να διαφοροποιήσει τα δεδομένα επενδύοντας σ’ έναν προπονητή με πολλή προοπτική, ο ερχομός του Μαρτίνς όντως κουβαλάει μια θετική αύρα, το ρόστερ δεν είναι τόσο κακό όσο φαίνεται, η οικονομική υγεία εξακολουθεί να υφίσταται, ενώ το χρονικό σημείο είναι τέτοιο που δίνει πολλά περιθώρια για ν’ ανατραπεί η κατάσταση.
Στην τελική, το ξεκίνημα εκτροχίασε την φετινή προσπάθεια, αλλά υπάρχουν ελπίδες για να επανατοποθετηθεί το τρένο στη σωστή πορεία.
Εν κατακλείδι, δεν είναι όλα μαύρα, ούτε άσπρα.
Και σίγουρα καμία πορεία, κανένας προπονητής, καμία διοίκηση και κανένας οπαδός, δεν διαθέτει το παραμικρό μέγεθος έναντι της ΑΕΛ και των 95 χρόνων ιστορίας της!!
Κάθε γιορτή και αναστεναγμός!! Δεν γίνεται αλλιώς!!
