Το χθεσινό (16/1) παιχνίδι έμοιαζε να είναι η τελευταία της ζαριά για να προλάβει την εξάδα. Πλέον οι ελπίδες της εναποθέτονται σε ένα ποδοσφαιρικό θαύμα, αφού η ήττα από την Ανόρθωση πιθανότατα να στέλνει για μπάνια την ΑΕΛ, σε μια περίοδο μάλιστα που ακόμα κι οι θαρραλέοι που κολυμπούν ολόχρονα πιθανόν να το σκέφτονται διπλά και τρίδιπλα πριν πάρουν τον δρόμο προς κάποια παραλία.
Με το που σφυρίχτηκε η λήξη του αγώνα τελείωσε μαζί του κι η όποια κουβέντα επί του αγωνιστικού, μιας και η επίσημη ΑΕΛ επέλεξε να ασχοληθεί με το κόρνερ που έδωσε την ευκαιρία στην Ανόρθωση να βάλει το νικητήριο γκολ, τα ριπλέι που δεν έδειξε η Cablenet, την απαρίθμηση των προηγούμενων αγώνων στους οποίους είχε αδικηθεί από τους κόρακες και ούτω καθεξής, σε βαθμό που σου δίνει την εντύπωση πως, αν δεν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει, δεν θα κατέβαινε ούτε καν ο Παντελίδης στη συνέντευξη Τύπου.
Όσο απορίας άξιον είναι το πώς ο βοηθός κατάφερε να κάνει λάθος σε μια φάση που έγινε μπροστά του, ωστόσο, άλλο τόσο είναι και το κατά πόσον δικαιολογείται να ανέβουν σ’ αυτή την ένταση τα ντεσιμπέλ και να δοθεί τόση έκταση στο θέμα για ένα κόρνερ (πόσο μάλλον όταν 15 λεπτά προηγουμένως ακυρώθηκε για τον αντίπαλο το γκολ που ακυρώθηκε).
Η προσέγγιση-αντιμετώπιση της ΑΕΛ μετά το παιχνίδι (την ώρα που το τρένο της εξάδας πάει να χαθεί στον ορίζοντα), αλλά και σήμερα που ακούστηκε η σπανίως εμφανιζόμενη στα ερτζιανά επίσημη φωνή της, οδηγεί στο συμπέρασμα πως στο μυαλό των ιθυνόντων της, είτε γιατί το πιστεύουν πραγματικά, είτε γιατί αυτό θέλουν να προβάλουν επικοινωνιακά, η βασική αιτία της προδιαγραφόμενης φετινής αποτυχίας είναι η διαιτησία και τα σε βάρος της ομάδας λάθη της.
Πολλά από τα παράπονα που εξέφρασαν κατά καιρούς είναι πέρα για πέρα βάσιμα. Κάποιοι από τους βαθμούς στα ματς που προηγήθηκαν ενδεχομένως να χάθηκαν όντως από τα λάθη των κοράκων.
Για να φτάσει, όμως, στο σημείο μια ομάδα-μοντέλο για φίλους και «εχθρούς» να γίνει μέσα σε μια χρονιά άξια προς λύπηση βάσει της αγωνιστικής της εικόνας, κι απ’ εκεί που πέρσι διεκδικούσε το πρωτάθλημα (ανταγωνιζόμενη στα ίσα αντιπάλους με πολύ πιο παχύ πορτοφόλι από την ίδια) σχεδόν μέχρι το photo finish να βρίσκεται πια στο +2 από τη ζώνη του υποβιβασμού, δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να φταίει η διαιτησία. Όχι περισσότερο, τουλάχιστον, από τους παίκτες, την τεχνική ηγεσία (νυν και πρώην), όσους μπλέκονται στα πόδια της, τη διοίκηση και ούτω καθεξής.
Αν οι άνθρωποί της το κατανοήσουν και ξεκινήσουν να φτιάχνουν τα του οίκου τους την ώρα που ρίχνουν (και καλά κάνουν) το ανάθεμα στα κακώς κείμενα της διαιτησίας ίσως και να υπάρχει ελπίδα να σωθεί (ή να διεκδικηθεί έστω) κάτι, αν όχι στο πρωτάθλημα τότε μέσω κυπέλλου.
Αν από την άλλη θεωρούν πραγματικά ότι το μεγαλύτερο μερίδιο για το φετινό κατάντημα το έχουν τρίτοι, τότε μάλλον η ομάδα θα συνεχίσει στραβά να αρμενίζει.
