Η προσέλευση θα καταγράψει ιστορικό χαμηλό από πλευράς ΑΕΛ σε τελικό κυπέλλου κι αυτό δεν αλλάζει αφού είναι αγύριστο κεφάλι ο κόσμος της ομάδας κι όποιος με αυτήν ασχολείται το ξέρει καλά. Όμως αυτό είναι ένα θέμα και το να βρίσκουμε τρόπους να «δηλητηριάζουμε» τη γιορτή, μόνος εις βάρος της ΑΕΛ είναι.
Ας μη κρυβόμαστε: για τον ΑΠΟΕΛ είναι ένα ακόμα τρόπαιο σε αυτά που κάθε χρόνο έχει καλομάθει να παίρνει. Για την ΑΕΛ, ίσως είναι πιο σημαντικό ακόμα και από αυτό το πρωτάθλημα. Αν δεν ζεις την ΑΕΛ και το περιβάλλον της, αυτό που καταγράφουμε δεν μπορείς να το καταλάβεις. Άμα καταλαβαίνεις, τότε ξέρεις πως αυτό το βάρος των χαμένων τελικών είναι η μόνιμη συζήτηση του ΑΕΛίστα. Ξέρουν πως θα ξεδιψάσουν μόνο αν σφυρίξει ο διαιτητής και έχουν κερδίσει. Αν είναι 2-0 στο 89’ ακόμα θα σκέφτονται τι μπορεί να πάει στραβά και να το χάσουν αφού την έχουν πατήσει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.
Ο Κέρκες σωστά είπε πως μόνο ο ίδιος και ο Ντόσα βίωσαν την Πέγεια, όμως είναι μια λεπτομέρεια σημαντική: υπάρχουν ΑΕΛίστες που έκοψαν εισιτήριο Παρασκευή να έρθουν από την Αμερική για να πάνε τότε ΓΣΠ και έφευγαν απόγευμα Κυριακής. Αντιλαμβάνεστε με ποια ψυχολογία έφυγαν. Θα σας έγραφα και περιπτώσεις από Αγγλία και αλλού, όμως αυτά είναι πολύ κοντινά. Ο κόσμος δηλαδή, βίωσε όλες τις απογοητεύσεις και τις έχει στο μυαλό του. Είτε κατεβαίνει με Ρίκκο και Μαντζουράκη, είτε με Λισασί, Ρόκε, Βουό ή Μάικ Σέμα η απογοήτευση ήταν ίδια.
Μπορεί να το πάρει η ΑΕΛ το ματς, μπορεί και όχι. Από σεβασμό όμως στη δίψα του κόσμου της και όσα στο θεσμό βίωσε, είναι απίστευτα άδικο αυτό το «δηλητήριο» που κυκλοφορεί και κατ΄ουσία μειώνει στα μάτια πολλών την όποια επιτυχία αν αυτή έρθει. Το 2015, κυκλοφορούσε στην ατμόσφαιρα μια ατάκα των εξυπνάκηδων «έλα τώρα ο ΑΠΟΕΛ δε θέλει την Ομόνοια να βγει Ευρώπη δε θα φορτσάρει». Τα αποτελέσματα γνωστά και δυστυχώς τα θυμόμαστε αν και δε θα το θέλαμε. Τις συνέπειές τους, τις βίωσε με το χειρότερο τρόπο όλο το οικοδόμημα που ακόμα τώρα συνέρχεται σιγά σιγά. Τώρα άρχισαν πάλι οι εξυπνάκηδες το τροπάρι και με κάποια που γίνονται και λέγονται φούντωσαν πάλι. Καταφέραμε να δηλητηριάσουμε τον τελικό πριν γίνει, όπως δηλητηριάζουμε σε αυτό τον τόπο τα πάντα. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται πως η χαμηλή προπώληση συνδέεται και με όσα κυκλοφορούν, εθελοτυφλεί.
Δεν ισχυρίζομαι πως είναι αγγελικά πλασμένος ο χώρος του ποδοσφαίρου μας γιατί θα εθελοτυφλούσα εγώ. Από όσα ακούγονται, όλο και κάτι θα ισχύει. Όμως, είναι κρίμα να μην επιτρέπουμε σε μια ομάδα που έχει 30 χρόνια που περιμένει να δει το κατσαρολί, να το χαρεί γιατί το πήρε με την αξία της. Με μια στραβοκλωτσιά που πήγε μέσα, επειδή άντεξε σε πίεση, επειδή είχε το μαχαίρι στα δόντια απέναντι σε έναν αντίπαλο μεθυσμένο από το νέκταρ του έβδομου σερί πρωταθλήματος. Βάλτε ό,τι θέλετε, μέσα στο παιχνίδι είναι. Ας αφήσουμε και ένα σημαντικό ματς τη μπάλα να κυλήσει μόνο πάνω στο χορτάρι. Το έχουμε σχεδόν «δολοφονήσει» το άθλημα και μυαλό δε βάζουμε.
