Από τη μία ανατροπή στην άλλη πήγε το πράγμα στα του προγραμματισμού. Μετά το σκωτσέζικο ντους με τον Γερολέμου πριν από λίγες μέρες, έσκασε από την εξωτερική μια ανακοίνωση που δεν περίμενε κανείς, ενημερώνοντας πως ο για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες «φευγάτος» Μανουέλ Τόρρες τελικά δεν πάει πουθενά.
Ο Ισπανός έβαλε την υπογραφή του σε ένα συμβόλαιο που θα του αποφέρει λιγότερα χρήματα μεν, τον «δένει» δε για ένα χρόνο παραπάνω σε σχέση με το προηγούμενο και πατά το κουμπί του restart ως γαλαζοκίτρινος για μια φορά ακόμα.
Από τη μία η πολύμηνη αποχή, απόρροια του σοβαρού τραυματισμού του τον Δεκέμβριο του ‘18, κι από την άλλη το γεγονός πως, ως κλασικός ακραίος, στο 3-5-2 επί της ουσίας δεν έχει θέση, ήταν παράγοντες που δεν βοήθησαν την προσπάθειά του να ξαναβρεί τη φόρμα του την περσινή χρονιά. Χώρια οι παρεξηγήσεις που τον είχαν φέρει προ της εξώπορτας τον περασμένο χειμώνα.
Εντούτοις, ο καλός ο Μάνου μπορεί να δώσει πολλά στην ομάδα κι αυτό δεν είναι κουβέντα θεωρητική. Το έχεις δει να γίνεται στην πράξη, στα όσα έκανε πριν του σακατέψει τον αστράγαλο ο Γκουλόν. Η ποιότητα του Τόρρες όταν είναι στα καλά του δεν αμφισβητείται. Τη δεδομένη στιγμή, δε, τις επιλογές που προσφέρει η ύπαρξή του και μόνο στο ρόστερ, ο προπονητής του δεν μπορεί να τις πάρει εκ των πραγμάτων από κανέναν άλλον.
Τη σεζόν που ολοκληρώθηκε ο Κέρκεζ πορεύτηκε στη μεγαλύτερη πλειοψηφία των αγώνων με σχηματισμό 3-5-2, με εναλλακτική το 4-2-3-1. Για να μπορεί να την έχει και του χρόνου (ή ακόμα και για να έχει τη δυνατότητα να παρατάξει έτσι την ομάδα του περισσότερο σε σχέση με πέρσι), χρειάζεται εξτρέμ και τη δεδομένη στιγμή, οι «καθαρόαιμοι» ακραίοι που υπάρχουν είναι μόνο ο Αβραάμ για τα αριστερά κι ο Ισπανός για τα δεξιά.
Εναλλακτικές ή κατά συνθήκη λύσεις μπορούν να δώσουν κι άλλοι, όπως για παράδειγμα ο Μάιντεβατς (για τον οποίο ο ίδιος ο Κέρκεζ είχε πει ότι τον υπολογίζει και για τα άκρα της επίθεσης πέραν της κορυφής), αλλά και ο Μηνάς Αντωνίου που μπορεί να καλύψει όποια τρύπα προκύψει κατά μήκος της δεξιάς πτέρυγας. Ο Τόρρες, ωστόσο, ως ακραίος από τη φύση του, στο δεξί φτερό της επίθεσης μάλλον αισθάνεται πιο άνετα από κάθε συμπαίκτη του. Κι αν βρει ξανά τον καλό εαυτό του, με τρία χρόνια ακόμα στο συμβόλαιό του, χαλάλι η περσινή, «χαμένη» χρονιά.
