Οι συνθήκες ήταν ιδανικές. Η ομάδα είχε καθαρίσει προ πολλού την πρόκρισή της και λόγος για επιπρόσθετη επιβάρυνση αυτών που τραβάνε το κουπί στο πρωτάθλημα δεν υπήρχε κανένας.
Αντιθέτως, υπήρχε πολύ καλός λόγος για να δοθεί ευκαιρία σε τρεις εφήβους να ζήσουν για πρώτη φορά τα συναισθήματα του να φοράς τη φανέλα της πρώτης ομάδας της ΑΕΛ σε επίσημο παιχνίδι. Και για τον έναν από τους τρεις, η συγκυρία δεν θα μπορούσε να ήταν ιδανικότερη κι από σημειολογική άποψη.
Έναν περίπου μήνα μετά τη συμπλήρωση των 17 του χρόνων, ο Στραχίνια Κέρκεζ έκανε ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της ΑΕΛ. Και το έκανε τη χρονιά που του δόθηκε η ευκαιρία να φορέσει τη φανέλα με το «13», με το που «ελευθερώθηκε» με τη φυγή του Λαφράνς που το είχε στην πλάτη τα τρία προηγούμενα χρόνια.
Είναι ένα νούμερο που δεν το ζητούν πολλοί, ένα νούμερο αντιεμπορικό για τους περισσότερους. Όχι όμως και για την οικογένεια Κέρκεζ. Γι’ αυτήν τούτο το νούμερο έχει μεγάλη σημασία κι έχει περάσει πλέον από τη μία γενιά στην άλλη, μιας κι ήταν αυτό που φορούσε κι ο μπαμπάς.
Ο λόγος που το είχε διαλέξει κάποτε ο Ντούσαν δεν ήταν καθόλου τυχαίος, διόλου συγκυριακός. Το είχε επιλέξει για χάρη του Στραχίνια, που ήρθε στη ζωή στις 13 του Δεκέμβρη και 17 χρόνια αργότερα έμελλε να το κληρονομήσει. Κι άντε με το καλό, μια μέρα να φτάσει στο δικό του μπράτσο και το περιβραχιόνιο…
