Χρήστος Ζαβός
Θυμάσαι πώς πέρναγαν πάνω στο χωριό του προέδρου.; Πάρτυ από δω, πλάκες, κουβεντούλα τους έβλεπες και σκεφτόσουν ότι επί κωρονοϊού, μόνο η αποστολή της ΑΕΛ περνά καλά και εμείς τραβιόμαστε με τις μάσκες και μας έκλεισαν και το μπαρ να πιούμε καμιά μπύρα.
Πέραν της πλάκας δεν είχες καμία αμφιβολία ότι τους βγάζει το λάδι πάνω ο προπονητής. Αντιθέτως. Να μου πεις είναι το πρώτο ματς… όλα τα είδαμε, όλα τα ξέρουμε και όλα τα συμπεράναμε;
Όχι. Αλλά βλέποντας μέχρι στιγμής ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια και Απόλλωνα οι κίτρινοι μες στη Λευκωσία παρουσιάστηκαν ποιοι έτοιμοι, κυρίως ως ομάδα.Να μου πεις δεν έχει και σημασία. Όντως δεν έχει.
Το γεγονός όμως ότι από την πρώτη κιόλας αγωνιστική, η φιλοσοφία και οι ρόλοι μες στην ομάδα έχουν ήδη εμπεδωθεί… είναι μαγκιά για τα κυπριακά δεδομένα. Και έχει φυσικά τη σημασία του.
Να σε είχαμε μες στη φριτέζα και να σε βγάζαμε πέντε μήνες μετά, δεν θα καταλάβαινες ότι είναι η νέα χρονιά. Η ίδια φιλοσοφία, το ίδιο πνεύμα, ο ίδιος προπονητής οι ίδιοι παίκτες. Μόνο που φέτος όλοι τους κουβαλούν περισσότερη εμπειρία. Είναι πιο φτασμένοι, πιο ξύπνιοι και εκατό τοις εκατό πιο δεμένοι.
Άμα περίμενες να δεις μπαλάρα, πρώτη αγωνιστική, στις έξι ώρα το απόγευμα μες στη Λευκωσία, μετά από πέντε μήνες αποχή από τα επίσημα ματς, τότε είσαι τόσο γνώστης της κατάστασης όσο οι Ελβετοί για πως φτιάχνεις τον καπαμά με κολοκάσι.
Για τ’ αγωνιστικά δεν μπορείς να πεις και πολλά πράγματα. Αυτό όμως πουν εντυπωσιάζει είναι το ρόστερ.
Θεωρητικά άμα το δεις… πέραν των ένδεκα που αγωνίστηκαν, στον πάγκο, στο σπίτι, στο καφέ βρισκόντουσαν οι Νταβόρ, Γερολέμου, Παντελή, Σάντος, Μάιντεβατς, Μπάμπιτς, Ντανίλο, Γκαζαριάν, Ριέρα, Μπουνόζα και Αντωνίου και Πρόσεκ στον πάγκο.
Δώδεκα, στο σύνολο αυτοί που δεν ξεκίνησαν. Άμα προσθέσεις και κάτι πιτσιρίκια που θα παρουσιάσει δεδομένα φέτος ο Ντούσαν, έχεις μια ακόμη ομάδα να παρακολουθεί τα ματς εκτός του αγωνιστικού χώρου.
Απ’ όλα όσα μου έκανε εντύπωση η ομάδα ήταν ακριβώς αυτό. Ότι έβλεπες τους πρώτους ένδεκα και σου έρχονταν στο μυαλό ονόματα. Δεν σου κάνει ο Νταβόρ για βασικό χαφ ή ο Μάιντεβατς για κορυφή; Υποθετικά μιλώντας, είναι δυνατό ο Γκαζαριάν να κάνει τόσο άσχημη χρονιά όσο η περσινή; Οι Γερολέμου και Αντωνίου, Παντελή δεν αξίζουν για το ρόστερ; Δεν είναι ικανός ο Πρόσεκ να μπει και ν’ αντικαταστήσει τον Βοζίνια;
Είνα επίσης και οι τέσσερις καινούργιοι. Που για να έρθουν, ελπίζεις ότι αν μη τι άλλο μπορεί να βοηθήσουν. Ένας ή δύο εξ αυτών να έχουν την ποιότητα του Έουλερ, τότε πέτυχες διάνα.
Ο Βραζιλιάνος πέραν του ότι σκόραρε, πιστοποίησε στο γήπεδο τη χώρα καταγωγής του. Βραζιλιάνος, Βραζιλιάνος και όχι μαλακίες. Τα δε κτυπήματα του εκτός περιοχής είναι δηλητήριο για τον αντίπαλο. Λίγο να δουλέψουν ακόμη στα στημένα, με τον Λατίνο να στέλνει τη μπάλα εκεί που πρέπει… η ΑΕΛ μετά την εποχή του Πάμπου θα παίρνει γκολ από τα στημένα.
Ο Έουλερ πάντως ήταν αποκάλυψη η αλήθεια. Γλυκύς παίκτης. Ακουμπά τη μπάλα ερωτικά. Θα δείξει αν είναι πειθαρχημένος αμυντικά, άμα όμως είναι, τότε μιλάμε για μεταγραφάρα!!
Πολύ καλή παρουσία είχε και ο Παπαφώτης. Συμπαθητικό δεκάρι, που έχει μεν πολλά να μάθει, αλλά η αξία του είναι δεδομένη. Και στην ΑΕΛ έχει όλες τις προοπτικές για να ανεβάσει τις μετοχές στην κορυφή. Και δημιούργησε και έτρεξε και προσπάθησε να σκοράρει. Εμένα για δεκάρι μου κάνει. Εσύ αν θες τον Σίλας… πήγαινε Πορτογαλία και φέρε τον. Και έχει και το Ντανίλο απί πίσω...
Από κει και πέρα, είναι αυτά που σου έλεγα. Είναι αξιοθαύμαστο ο βάθος που δημιούργησε ο Ντούσαν. Λίγο οι ξένοι-κοινοτικοί, λίγο οι του καταλόγου Β’, οι Κύπριοι, μικροί- μεγάλοι, έχει σωρεία επιλογών. Και όπως απέδειξε ο Κερκέζ δεν κολώνει να δώσει ευκαιρίες και να αξιοποιεί τις μονάδες του. Πέρσι τουλάχιστον πήρε το όσκαρ rotation, παραδίδοντας μαθήματα στους συναδέλφους του.
Κουράστηκαν μεν στο Β’ ημίχρονο, ιδιαίτερα κάποιοι παίκτες ήταν αρνητικοί. Άμα είναι να δάχτυλο-δείξεις κάποιον θα το κάνεις με τον Αντάμοβιτς. Περπάταγε, με κομμένο το μαλλί και το 9 στην πλάτη νόμιζες ότι είναι καμιά μεταγραφή που δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη.
Είναι άδικο όμως να καταλογίζεις ευθύνες σ’ ένα παίκτη, ντάλα καλοκαίρι. Που αντί να παίζει ρακέτες στην θάλασσα παίζει μπάλα τίγκα στην ζέστη.
Όπως και να έχει. Αυτό που κτίστηκε φέτος στο Πελένδρι, αφήνει πολλές υποσχέσεις. Και γεμάτη ομάδα και πιο έμπειρο προπονητή και απ’ ότι μας έδειξαν δεν συμβιβάζονται με την απώλεια βαθμών.
Οι ίδιοι πρέπει να ζητήσουν περισσότερα από τον εαυτό τους. Το «κρύψιμο» και μισόλογα δεν έχουν πια θέση στην ομάδα. Τον πήχη σε μια εποχή που λίγοι την ακολουθούν δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τον ανεβάσουν. Στο κάτω, κάτω δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από κανένα…
