Κωνσταντίνος Νικολάου
Ισόπαλο 2-2 έληξε το Λεμεσιανό ντέρμπι, σε ένα ματς με εναλλαγές συναισθημάτων και γενικότερα λόγω και της έντασης… ήταν σαφέστατα ένα ματς απ’ τα παλιά. Από πλευράς ΑΕΛ αντιλαμβανόμαστε πως είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχει απογοήτευση, αφού μέχρι το 60’ το συγκρότημα του Ούγκο Μαρτίνς όχι μόνο κέρδιζε με 2-0, αλλά έδειχνε και να ελέγχει...
Για περίπου μια ώρα ήταν ανώτεροι οι «γαλαζοκίτρινοι», οι παίκτες είχαν πάθος και έδειχναν αποφασισμένοι για το τρίποντο. Τα δυο γκολ και το δοκάρι του Γκλάβσιτς σε συνδυασμό με το ότι η εστία του Οτσόα μέχρι τότε δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα φανερώνει ακριβώς αυτό που περιγράφουμε…
Όπως δήλωσε ωστόσο κι ο Πορτογάλος προπονητής στη Διάσκεψη Τύπου μετά το γκολ του Βάισμπεκ οι παίκτες του κακώς κυριεύτηκαν από άγχος και δέχθηκαν την ισοφάριση. Μάλιστα, μετά το 2-2 ο αντίπαλος πήρε τον έλεγχο και στο τέλος θα μπορούσε ακόμη και τη νίκη.
Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να αδικήσει τους φίλους της ΑΕΛ για το γεγονός ότι νιώθουν πικρία. Όλα έδειχναν πως η ομάδα τους είναι ικανή για τη νίκη, αλλά στην πορεία του αγώνα προέκυψε ανατροπή δεδομένων.
Την ίδια ώρα όμως θεωρούμε πως η συνολική εμφάνιση με τον Απόλλωνα επιτρέπει να δούμε το ποτήρι… και ως μισογεμάτο! Αυτό γιατί στην τελική μετά από αρκετό καιρό οι «γαλαζοκίτρινοι» όχι μόνο είδαν στα μάτια τον μεγάλο τους αντίπαλο, αλλά είχαν και καλά διαστήματα.
Παρουσίασαν αυτοματισμούς, καλές άμυνες, ενώ σκόραραν και δυο τέρματα όντας ανώτεροι μέχρι εκείνο το σημείο. Στοιχεία που εν ολίγοις τους επιτρέπουν να ελπίζουν για εκπλήρωση του στόχου της εξάδας!
Ναι μεν δεν ανέβηκαν στην έκτη θέση, όμως η διαφορά με τον αποψινό (30/11) αντίπαλο παραμένει οριακή. Φάνηκαν αδυναμίες οι οποίες και στοίχησαν, ωστόσο κατά την άποψη μας το ματς αυτό αποτελεί άλλη μια απόδειξη του ότι υπάρχει βελτίωση. Κι αφού συνεχίζεται η βελτίωση, το Λεμεσιανό χρειάζεται να θεωρηθεί ως ένα ακόμη μάθημα ενόψει της δύσκολης συνέχειας.
