Κωνσταντίνος Νικολάου
Εύκολο παιχνίδι κόντρα στον Άρη κανείς δεν περίμενε. Παρόλα αυτά, ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η ήττα είχε ως αποτέλεσμα να επιστρέψει η απογοήτευση στις τάξεις της ΑΕΛ. Κατά την άποψη μας πρόκειται για μια απότομη προσγείωση μετά την επιβλητική νίκη απέναντι στην Ανόρθωση, αφού η πραγματικότητα είναι πως για να φτάσει η ομάδα εκεί που τη θέλει ο κόσμος της απαιτεί μεγάλη υπομονή.
Και μπορεί στο πρώτο μέρος οι «γαλαζοκίτρινοι» να μην δέχθηκαν γκολ, ωστόσο η ανωτερότητα του αντιπάλου ήταν ξεκάθαρη. Βέβαια, εκείνο που προβληματίζει περισσότερο είναι το ότι μετά απ’ το πρώτο γκολ των «πρασίνων» ήταν λες… και έπεσε ο διακόπτης.
Οι παίκτες του Ρατσκόφ όχι μόνο κέρδισαν ακόμη περισσότερα μέτρα, αλλά έφτιαχναν τη μια ευκαιρία μετά την άλλη. Η αμυντική λειτουργία της ΑΕΛ κυρίως στην επανάληψη ήταν τόσο κακή… που αν δεν ήταν ο Οτσόα σήμερα θα μιλάγαμε για πολύ πιο βαρύ σκορ.
Η εμφάνιση λοιπόν απέναντι στον Άρη, σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα, αποτελούν μια άμεση υπενθύμιση εκείνου που τονίζαμε στις πρώτες μέρες του Μαρτίνς στον πάγκο (ΕΔΩ). Ότι δηλαδή για να αλλάξει η εικόνα της ομάδας χρειάζεται υπομονή και πως στο ποδόσφαιρο δεν είναι όλα μαύρο ή άσπρο. Δεν βελτιώθηκαν όλα μετά το 4-1 κόντρα στην Ανόρθωση, ωστόσο ούτε ισοπεδώθηκαν όλα μετά το 4-0 απ' τον Άρη.
Συνεπώς, το ζητούμενο τώρα είναι να μην πέσει το ηθικό στο στρατόπεδο της ομάδας, αλλά να σηκώσουν άμεσα κεφάλι ενόψει του επόμενου αγώνα με τον Ύψωνα. Ο κ. Μαρτίνς το τόνισε άλλωστε πως χρειάζεται χρόνο... και μένει να δούμε αν στο επερχόμενο ματς παρουσιαστεί η απαιτούμενη βελτίωση.
