Κακά τα ψέματα… Όπως εκτυλίσσονταν τα πράγματα στη ρουλέτα του Τσιρείου, η μπίλια θα μπορούσε κάλλιστα να ‘χε κάτσει και στο μπλε. Στο τέλος όμως έμεινε εκεί που πρόσταξε ο Έουλερ, που όπως στριφογύριζε την πήρε και την έβαλε στο κίτρινο με το έτσι, με το θέλω και το γλυκύτατο αριστερό του πόδι.
Ο Βραζιλιάνος και οι εκτελέσεις του ήταν ο παράγων «Χ» στη νίκη επί της Ανόρθωσης. Κι αν στο πρώτο γκολ το μερίδιο που του αναλογεί ήταν μικρότερο από την ευθύνη που βαραίνει τους αντίπαλους για την ασυνεννοησία τους, το δεύτερο ήταν η επίδειξη της ποιότητας των χτυπημάτων του (με την μπάλα στημένη ή μη) σ’ όλο της το μεγαλείο.
Βεβαίως, δεν είναι πως χρειαζόταν να φτάσουμε Οκτώβρη μήνα για να διαπιστώσουμε την επίδραση που μπορεί να έχει στο επιθετικό παιχνίδι της ΑΕΛ.
Το τροπάριο ξεκίνησε μες το κατακαλόκαιρο από το πρώτο κιόλας ματς με τη Βλαζνία στο οποίο μοίρασε την πρώτη ασσίστ. Στην πρεμιέρα με την Πάφο μια τελική πάσα και μόνο δεν του ήταν αρκετή και τη συνδύασε με γκολ. Με τον Ολυμπιακό σέρβιρε ένα ακόμα. Και με το που επέστρεψε στην εντεκάδα σ’ ένα παιχνίδι (και με ρόλο) απαιτητικότατο από κάθε άποψη σαν το αποψινό (17/10), δεν έβγαλε απλώς το πρώτο του 90λεπτο τη φετινή σεζόν αλλά ήταν κι ο βασικός πυλώνας (μαζί με τον Βοζίνια) για το τρίποντο σε μια αναμέτρηση… αίμα κι άμμος.
Από το ξεκίνημα της χρονιάς ο Έουλερ βάζει τον οβολό του σταθερά και με συνέπεια κι έχει φτάσει πια να έχει άμεση εμπλοκή στα μισά από τα δέκα γκολ που έβαλε η ΑΕΛ έως τώρα στο πρωτάθλημα. Την υγειά του να ‘χει και το μόνο σίγουρο είναι πως θα έρθουν κι άλλα.
