Όταν ξεκίνησε στις αρχές του καλοκαιριού, είχε καθηλώσει με την ιντριγκαδόρικη και ανατρεπτική πλοκή του. Στο τέλος έφτασε να παίζεται μακριά από τους προβολείς της επικαιρότητας. Και σήμερα, λίγο πριν μας βρει ο Οκτώβρης, ο προδιαγεγραμμένος επίλογος του (φετινού τουλάχιστον κύκλου στο) σίριαλ «Γιάννης Γερολέμου», που ξεκίνησε με τα της ανανέωσης και συνεχίστηκε με τα του δανεισμού του, γράφτηκε χωρίς να χρειαστούν καν 30 λέξεις.
O νεαρός μέσος φεύγει για να βρει την τύχη του, τουλάχιστον μέχρι του χρόνου, στη Βουλγαρία. Προορισμός του, η Τσάρσκο Σέλο, μια ομάδα την οποία οι περισσότεροι από μας μάθαμε μόλις φέτος κι αν δεν έριχνε τις ματιές της προς το πάλαι ποτέ «θείο βρέφος», που έχει πια ενηλικιωθεί κι αναζητεί καθιέρωση, ανέλιξη κι ανάδειξη, μάλλον θα συνεχίζαμε να αγνοούμε την ύπαρξή της.
Νοουμένου ότι η ΑΕΛ τον προόριζε ως μια από τις επιλογές στο rotation της ομάδας για τις δύο θέσεις των εσωτερικών χαφ στο 4-3-3 που παρατάσσει φέτος ο Κέρκεζ, αλλά και με την προϋπόθεση ότι ο ίδιος θα ήταν διατεθειμένος να δώσει μάχη για καθιέρωση σ’ ένα περιβάλλον (που αντιλαμβανόμαστε ως) πιο ανταγωνιστικό, σ’ έναν ιδανικό κόσμο δεν θα χρειαζόταν να τα ψάξει αυτά σε μια ομάδα που είχε τερματίσει ένατη σ’ ένα πρωτάθλημα μικρότερης δυναμικότητας σε σχέση με το δικό μας.
Προσπαθώντας να κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του (ο οποίος παρεμπιπτόντως τον γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, ποδοσφαιρικά μιλώντας) και ωθώντας τον να τον προτιμήσει αντί ενός εκ των Αντάμοβιτς, Παπαφώτη και Ντανίλο (τις τρεις άλλες επιλογές στον αρχικό σχεδιασμό της ομάδας για την ίδια θέση δηλαδή), ο Γερολέμου θα είχε σφυρηλατηθεί με τρόπο που θα ευνοούσε περισσότερο την ανάπτυξή του, σε σχέση με τη θέση που ενδεχομένως του εγγυάται στην εντεκάδα της η ομάδα της Βουλγαρίας. Για μας τους απ’ έξω τουλάχιστον, κάθε συμμετοχή ως βασικός σε πιο δυνατό πρωτάθλημα μοιάζει πιο ωφέλιμη, πόσο μάλλον όταν υπάρχει στη μέση κι ο ενδοοικογενειακός ανταγωνισμός για να την κερδίσεις.
Από τους παραπάνω παίκτες τους οποίους θα συναγωνιζόταν ο Γερολέμου, σκοπίμως δεν έχει γραφτεί το όνομα του Ριέρα. Κι αυτό γιατί ο Ισπανός ήρθε μετά που έβγαλε ο πρώτος τάσεις φυγής. Ο Σίτο είναι πολύ καλός παίκτης, μην παρεξηγόμαστε, όμως για την ΑΕΛ η παραμονή του Γερολέμου θα ήταν, πιθανότατα, πιο ωφέλιμη από την έλευση του 33χρονου από το Παραλίμνι. Πέραν από τα προφανή, ότι δηλαδή θα ανέπτυσσε η ίδια έναν παίκτη με μεγάλη προοπτική, βγαλμένο από τη δική της ακαδημία, θα της επιτρεπόταν να κρατήσει «καβάτζα» και μια θέση ξένου/κοινοτικού στον κατάλογο Α, την οποία θα μπορούσε να αξιοποιήσει παίρνοντας, λόγου χάρη, τον ακραίο επιθετικό που είναι εμφανές ότι χρειάζεται.
Όλα αυτά, βεβαίως, αφορούν στη χρονιά που διανύουμε. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, η ιστορία δεν θα τελειώσει εδώ. Ο Γερολέμου έχει συμβόλαιο με την ΑΕΛ ως το 2023 κι όσο είναι σε ισχύ, τόσο θα «τρέχει» μαζί του κι η ελπίδα πως μια μέρα οι προσδοκίες ετών ολόκληρων θα επιβεβαιωθούν. Ας είναι και μέσω Βουλγαρίας...
