Αυτό που έλειψε από την ομάδα του Ντούσαν Κέρκεζ ήταν το πάθος, η θέληση η κατά το Κυπριακό το «νεύρο». Άλλωστε τα στατιστικά δεν λένε ποτέ ψέματα.
Πριν το παιχνίδι έγραφα για τις πολλές απουσίες στην ομάδα της Λεμεσού. Κάτι που κατά την διάρκεια της φετινής αγωνιστικής περιόδου, κακά τα ψέματα, δεν είναι και κάτι νέο… μάλλον συνηθισμένο. Κατά πάσα πιθανότητα θα πορευτεί με αυτό το δεδομένο καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν.
Η ΑΕΛ προερχόμενη από την εκτός έδρας νίκη στο Δασάκι, κόντρα στον Εθνικό ήθελε να δώσει συνέχεια. Η αύρα που έβγαινε προς τα έξω τεκμηριώνει την πιο πάνω άποψη. Ήθελε το βήμα παραπάνω, να δώσει απαντήσεις προς κάθε κατεύθυνση κάτι όμως που δεν έγινε.
Τα πολλά ατομικά λάθη στοίχησαν, την ίδια ώρα που ο Κέρκεζ δεν είχε τις επιλογές που ήθελε στον πάγκο. Ο κόουτς της ομάδας αντικειμενικά μιλώντας δεν μπορεί να χρεωθεί απόλυτα την χθεσινοβραδινή ήττα, έχει όμως μερίδιο ευθύνης στο ότι η ομάδα του δεν μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω. Να κρατηθεί δηλαδή στα ψηλά, παρουσιάζοντας στοιχεία μικρομεσαίας ομάδας και ως ένα βαθμό κόμπλεξ.. κυρίως στα ντέρμπι.
Αν εξαιρέσει κάποιος την νίκη στο τοπικό ντέρμπι με τον Απόλλωνα, στα ματς με Ομόνοια – ΑΠΟΕΛ – Ανόρθωση ηττήθηκε ενώ στο παιχνίδι με την ΑΕΚ είχε κέρδος τον ένα βαθμό. Ωστόσο δεν είναι μόνο η βαθμολογική σημασία ούτε μόνο τα ντέρμπι καθώς οι κυπελλούχοι έχουν διακατέχονται από σκαμπανεβάσματα.
Ο Βόσνιος προπονητής καλείται να βρει την χρυσή τομή ούτως ώστε να υπάρξει σταθερότητα στην ομάδα. Οι πολλοί τραυματισμοί είναι εν μέρη δικαιολογία, ωστόσο η ΑΕΛ είναι μεγάλη ομάδα και πρέπει να το αποδείξει στις τέσσερις γραμμές.
