Καλώς εχόντων των πραγμάτων, κινήσεις πολλές δεν θα γίνουν. Λόγος για ριζικές αλλαγές δεν συντρέχει βάσει του αριθμού των συμβολαίων που λήγουν, μιας κι αυτά δεν είναι πολλά, αλλά και γιατί η ομάδα είναι χτισμένη με βάση τα «θέλω» ενός προπονητή που αναμένεται να είναι εκεί και του χρόνου.
Μεταγραφές θα γίνουν για να καλυφτούν κενά που προέκυψαν και δεν καλύφτηκαν πριν τελειώσει η περσινή σεζόν (βλέπε αποχώρηση Ντόσσα, πώληση Γουήλερ), για να αντικατασταθούν όσοι αποχωρήσουν και για να αυξηθούν όπου χρειάζεται οι επιλογές. Με βάση τα υφιστάμενα δεδομένα λοιπόν, κι αν δεν προκύψει κάποια αναπάντεχη εξέλιξη με τη φυγή δεσμευμένου με συμβόλαιο παίκτη, πιθανότατα έχουμε ήδη πλήρη εικόνα του πώς θα είναι διαμορφωμένος ο άξονας της μεσαίας γραμμής της ΑΕΛ την ερχόμενη περίοδο.
Ο Κέρκεζ έχει στα χέρια του αρκετές, αξιόπιστες και με ποικιλία αγωνιστικών χαρακτηριστικών επιλογές για τις θέσεις «6» και «8». Από τον Ζντραβκόβσκι που έχει και τη διάθεση και τις φυσικές δυνάμεις να «τρώει» το γήπεδο για 90 λεπτά, τους Γκαστανιάγα και Μεντόγεβιτς που μπορούν τόσο να μαρκάρουν, όσο και να κουβαλήσουν και να μοιράσουν την μπάλα και τους Λεάντρο Σίλβα και Γερολέμου που έχουν τη διορατικότητα για να δημιουργήσουν και την ικανότητα να παίξουν κάθετα, υπάρχουν λύσεις έτοιμες και πολυλειτουργικές.
Παράλληλα, παραμένει ανοιχτό και το κεφάλαιο Αντάμοβιτς, το συμβόλαιο του οποίου ολοκληρώνεται στο τέλος του μήνα. Ακόμα κι αν δεν ανανεωθεί, ωστόσο, αριθμητικά οι επιλογές θα παραμείνουν οι ίδιες σε σχέση με τη σεζόν που μας πέρασε από τη στιγμή που επιστρέφει από τον δανεισμό του ο Σίλβα. Εάν, δε, αποκτηθεί και στόπερ, τότε ο Γκαστανιάγα θα μπορεί να αξιοποιηθεί περισσότερο στη φυσική του θέση σε σχέση με πέρσι, όταν και κλήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του κυρίως στο κέντρο της άμυνας.
