Σάββας Λαζανιάς
Ότι και να πεις είναι λίγο. Να πηγαίνεις στην Λάρνακα εν τη συνοδεία δεκάδων μηχανών και αυτοκινήτων γεμάτα από υποστηριχτές σου που ζητούν «διπλό», να γνωρίζεις ότι χθες ο αντίπαλος σου έχασε δύο βαθμούς, ενώ μόλις τελειώσεις, ο άλλος βασικός σου αντίπαλος θα δώσει το ματς του, να περνούν 80 λεπτά και το ματς να είναι στο 0, κουβαλώντας κιόλας στο υποσυνείδητο σου ότι έχεις ματς για το κύπελλο τρεις μέρες μετά και στο τέλος να τσουβαλιάζεις τρεις βαθμούς και να τους φέρνεις Λεμεσό… διάλεξε ότι μέλος του σώματος θες και περίγραψε το.
Θες «άντερα», «αμυγδαλές» ή «στομάχι»… η φετινή προσπάθεια της ΑΕΛ ένα περίπου μήνα πριν ολοκληρωθούν και οι δύο διοργανώσεις, πρωταθλήματος και κυπέλλου είναι άξια θαυμασμού, σεβασμού και αναγνώρισης των δυνάμεων της, τόσο στο αγωνιστικό όσο κυρίως στο ψυχικό του κομμάτι
Μπορεί η ομάδα στο Αρένα, να μην έκανε σπουδαίο ματς, μπορεί να δούλεψαν τα ατού της, σε ομαδικό ή ατομικό επίπεδο… ποιος αλήθεια νοιάζεται σε τούτο το χρονικό σημείο, το στάνταρ απόδοσης;
Αυτό που πρέπει να επισημανθεί, είναι η αφοσίωση στο στόχο, «στο όνειρο» όπως δήλωσε ο Κερκέζ καθότι οι παίκτες του το κυνηγούν, θες από άγνοια της κρισιμότητας, θες από πίστη των δυνατοτήτων τους ή αυτοπεποίθηση, δέκα λεπτά πριν ολοκληρωθεί το ματς σκοράρουν και έχουν ενέργεια και έμπνευση για να χορογραφήσουν, να γελάσουν, να τραβήξουν τα παντελόνια πάνω από τον ομφαλό και να διασκεδάσουν σαν μικρά παιδιά.
Με το Ντανίλο πρωτοστάτη στα πανηγύρια και αφού νωρίτερα ο Κερκέζ βλέποντας τον να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα, βολοδέρνει από χαρά μπροστά από τον πάγκο του, οι της ΑΕΛ εξακολουθούν να έχουν την τύχη στα χέρια τους και στις δύο διοργανώσεις, όντας η μοναδική ομάδα στην Κύπρο που το κάνει, στα μέσα του Απρίλη.
Από μόνο του το εν λόγω στοιχείο, αποδεικνύει ότι τούτη η ομάδα διαθέτει ικανότητες που συνδυάζονται με μεγάλα αποθέματα ψυχής…κάποιοι το λεν απλά...άντερα.
