Μέχρι να βρει τα πόδια της χρειάστηκε να περάσει λίγο-πολύ ένα ημίχρονο. Λίγο με τον Βοζίνια, λίγο με τα δοκάρια του και λίγο με τους... από μηχανής θεούς προ της γραμμής το μηδέν διατηρήθηκε ώσπου να αρχίσει να στροφάρει και να επιβληθεί. Κι όταν μπήκε στο γήπεδο ο Μαέ έκανε τα δικά του και καθάρισε για πάρτη της ΑΕΛ και για σήμερα (3/3), αλλά και την πρόκριση στα ημιτελικά -εκτός απροόπτου- για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Η παρουσία της ΑΕΛ στο πρώτο μέρος του αγώνα ήταν προβληματική και στις δύο πλευρές του γηπέδου και το ότι δεν βρέθηκε να κυνηγά το σκορ ήταν θέμα τύχης. O Βοζίνια, το δοκάρι και ο Πσισέ πήραν τρεις μπουκιές από το στόμα του (αντίπαλου) Ντανίλο σε δύο τετ-α-τετ και το πέναλτι που είδε μόνο ο Νεοκλέους, ενώ ακόμα και στο δεύτερο μέρος που εμφανίστηκε εμφανώς βελτιωμένη, χρειάστηκε μια ακόμα παρέμβαση με την ψυχή στο στόμα από τον Κέρκεζ για να γλιτώσει το τέρμα της.
Απ’ εκείνο το σημείο κι έπειτα, ωστόσο, έφερε το ματς στα δικά της μέτρα. Ξεκίνησε να απειλεί, είχε δυο δοκάρια κι έψαξε το γκολ μέχρι να μπει ο Μαέ και να ψεκάσει με κεφαλιά, να σκουπίσει με πλασεδάκι και (αν δεν γίνουν τρελά πράγματα στον επαναληπτικό) να τελειώσει την πρόκριση με ένα ακόμα προσωπικό σόου σε μερικές ημέρες.
Τα κέφια του Βελγομαροκινού φάνηκαν με το πρώτο κοντινό που του έκανε η κάμερα, στα πρώτα δευτερόλεπτα της συμμετοχής του. Xαμογελαστός και εμφανώς ευδιάθετος, ένιωθε πιθανόν ότι είχε και για απόψε φυλαγμένα πράγματα σαν κι αυτά που έκανε της ΑΕΚ.
Κι έτσι ήταν όντως, και δεν χρειάστηκε μάλιστα κι ώρα πολλή για να τα κάνει. Ούτε καν ένα τεταρτάκι για την ακρίβεια. Στο 68’ μπήκε, στο 73’ έβαλε το πρώτο μ’ ένα χάδι του κεφαλιού του στην γλυκιά σαν μέλι σέντρα του (συμπαίκτη) Ντανίλο και στο 81’ έριξε το δεύτερο, με τρόπο μάλιστα που το έκανε να μοιάζει ευκολάκι.
Μετά την επιβλητική της νίκη στην πρεμιέρα των πλέι οφ, λοιπόν, ο καλπασμός της ΑΕΛ συνεχίστηκε και στο κύπελλο. Η ομάδα του Κέρκεζ αποδεικνύει ότι δεν έχει απλώς τα στοιχεία που χρειάζεται για να χτυπήσει το πρωτάθλημα, αλλά και για να χωρέσει και δεύτερο καρπούζι κάτω από την ίδια μασχάλη και να πάει μέχρι τέλους διεκδικώντας και τον τίτλο του οποίου, ούτως ή άλλως, είναι κάτοχος η ίδια. Στο ρελαντί, με rotation και μ’ έναν σέντερ φορ... ορχήστρα, που τώρα πια αποθεώνεται ακόμα κι απ' αυτούς μέχρι πριν από μερικούς μήνες τον υποτιμούσαν.
